5ο Συμπόσιο Ποίησης-Γυμνή αλήθεια.

Ποιητής εγώ,

Στέκομαι εδώ,

Γυμνή μπροστά σου.

Ξεγύμνωσα την ψυχή μου,

την καρδιά μου.

Μόνο με δύο στίχους ποιήματος,

σε βοηθώ να καταλάβεις.

Έτσι, χωρίς πανοπλία, χωρίς όπλα.

Γιατί άοπλος πας στον έρωτα.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 5ο Συμπόσιο ποίησης που διοργάνωσε η αγαπημένη πριγκίπισσα της blogογειτονιάς, Αριστέα. Ένα Συμπόσιο με 30 συμμετοχές που ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν με τα διαμάντια τους (γιατί όλα ήταν πραγματικά διαμάντια), σε όσους διάβασαν και ψήφισαν, καθώς και ένα μεγάλο μπράβο για την Αριστέα που διοργάνωσε άλλο ένα Συμπόσιο με τόση μεγάλη επιτυχία! 

Giwta Ar..:**

That' s Hollywood bab'

Η σημερινή μου ανάρτηση έχει θέμα όλες αυτές τις ταινίες του Hollywood των οποίων οι υποθέσεις είναι τελείως μη-ρεαλιστικές. Σπάνια μπορούν να συμβούν στην πραγματικότητα σε σημείο να λες "εντάξει, ούτε στις ταινίες δε συμβαίνουν αυτά!!". Και όμως, όλα εμείς τα κοριτσόπουλα θέλουμε να πιστεύουμε πως κάποιες από τις σκηνές που παρακολουθούμε στις οθόνες, θα συμβούν και σ' εμάς..


1)  Τα πάρτι που γίνονται στα σπίτια είναι καλύτερα και απ' αυτά που διοργανώνουν τα πιο γνωστά κλαμπ. Το αλκοόλ ρέει άφθονο, η μουσική είναι ανεπανάληπτη και όλοι μα όλοι χορεύουν στο ρυθμό και φασώνονται στους καναπέδες. Σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού (ακόμα και σε τουαλέτες, κουζίνα, σιδερωτήριο) υπάρχουν τα ζευγαράκια (και μη) που το κάνουν, ενώ παράλληλα στην πισίνα του σπιτιού κυκλοφορούν θεογκόμενες με μαγιό. Το ότι ξερνάνε παντού τους φτιάχνει και αναίσθητοι απ' το ποτό σπάνια πέφτουν γιατί είναι και γερά ποτήρια.

2)  Επιχείρηση: Αεροδρόμιο. Ποιο είναι το σκηνικό; Το ζευγάρι έχει μαλώσει ή έχει χωρίσει για τον χy λόγο, αλλά αγαπιέται πάρα πολύ. Η κοπέλα πάει να φύγει για δουλειά ή κάτι άλλο τέλος πάντων (πάντως φεύγει), το μαθαίνει ο άντρας και αποφασίζει πως πρέπει να τη σταματήσει και να της πει πόσο την αγαπάει. Εντάξει, μέχρι εδώ καλά. Το θέμα είναι πως ο άντρας πάντα ξέρει από ποια πύλη φεύγει η κοπέλα, οπότε από την πόρτα του αεροδρομίου τρέχει κατευθείαν στο σωστό μέρος. Έπειτα, δεν είναι ποτέ αργά, πάντα τη βρίσκει εκεί, στην επικύρωση των εισιτηρίων και μάλιστα λίγο πριν μπει μέσα. Φωνάζει το όνομα της, αυτή γυρίζει, πέφτει στην αγκαλιά του και όλα μέλι γάλα. Ρε σεναριογράφε, εμείς ένα μπουκαλάκι κρέμα σώματος θέλουμε να πάρουμε μαζί μας και μας λένε πως δε γίνεται. Ο πρωταγωνιστής γιατί είναι τόσο κωλόφαρδος και τη βρίσκει την κοπέλα;

3)  Το τρίτο είναι αυτό που όλες σαν τρελές θέλουμε να μας συμβεί, αλλά που. Είναι αυτό που κρατάς βιβλία, κουτουλάς κατά λάθος έναν κούκλο, σου πέφτουν τα βιβλία και.. η συνέχεια είναι γνωστή. Σου ζητάει να βγείτε και τη δάγκωσες τη λαμαρίνα. Σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν όλες οι μεγάλες ρομαντικές κινήσεις για τις οποίες έχω μια επιφύλαξη μιας και πρόσφατα σε έξοδο μου έμαθα από συμφοιτήτρια πως, όχι, αυτά δε συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Μία από τις καλύτερες κινήσεις είναι να γυρνάς σπίτι και να βλέπεις το αίσθημα να σε περιμένει από κάτω (να μου συμβεί αυτό και τι στον κόσμο).

4)  Στο σχολείο όλες έρχονται ντυμένες στην τρίχα με τέλειο βάψιμο και τα μαλλιά σα να βγήκες μόλις απ' το κομμωτήριο. ΟΧΙ! Αυτά ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω. Δεν είναι δυνατόν να κυκλοφορείς έτσι οχτώ η ώρα το πρωί και να κάνεις σα να μην ξύπνησες πριν από ένα τέταρτο. Αυτές οι κοπέλες θα σε σνομπάρουν εσένα, αμακιγιάριστο κορίτσι , που δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει μόδα, ανήκεις στη μειονότητα του σχολείου και επιπλέον είσαι το φυτό της τάξης.

5)  Αυτό το εκνευριστικό που παίρνουν το ασχημόπαπο και το κάνουν κύκνο. Είναι η κοπέλα που φοράει πατομπούκαλα, έχει φρύδια-οροσειρά και γενικά τη βλέπεις και τρομάζεις. Ε, όταν την αναλαμβάνουν ειδικοί την κάνουν κούκλα και δεν την αναγνωρίζεις. Οι φακοί επαφής ποτέ δεν την κόβουν και κάτω από τα παλιά, φαρδιά ρούχα κρύβεται ένα σώμα χωρίς ψωμάκια και περιττά κιλά. Στην πραγματικότητα, τα γυαλιά βγάζεις και στην καλύτερη σκουντουφλάς στο τραπεζάκι. Βγάζεις τα φρύδια και απλά αρχίζουν να σε θεωρούν θηλυκού γένους.

6) Το αγόρι της διπλανής πόρτας είναι ένας κούκλος τριαντάρης, με six-pack και χαμόγελο που σε ρίχνει με τη μία. Εννοείται πως στο τέλος κάτι θα παιχτεί μ' εσένα, την 25χρονη γειτόνισσα που δε σε λες και άσχημη. Εγώ βγαίνω απ' την πόρτα μου και βλέπω τον κυρ-Μήτσο τον συνταξιούχο. Για κάποιο κουκλάκι ζωγραφιστό ούτε λόγος.

7)  Το φιλί κάτω απ' τη βροχή. Εντάξει, αυτό συμβαίνει που και που. Ειδικά αν το αγόρι κρύβει βαθιά μέσα του μία ρομαντική ψυχή. Όμως σπάνια το κορίτσι θα το ευχαριστηθεί αυτό το φιλί. Γιατί; " Θεέ μου, θα χαλάσει το μαλλί!", "Ωχ! Έχω βαφτεί, θα τρέξει η μάσκαρα!" και άλλα τέτοια. Ειδικά αν το παιδί είναι καινούριο και οι πεταλουδίτσες υπάρχουν στο στομάχι, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Γι' αυτό, αγόρια που τυχόν με διαβάζετε, αν θέλετε να φιλήσετε την κοπέλα κάτω από τη βροχή, κρατάτε καλού-κακού καμιά ομπρέλα!

Giwta Ar..:**

Ας κουμπωθούμε!!

Σχέσεις.. εύκολο να τις δημιουργήσεις, δύσκολο να τις κρατήσεις.
Οι σχέσεις δεν είναι κάτι σύνθετο, μα ούτε απλό.
Μπορεί να ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις και το τέλος να είναι άδοξο.
Μπορεί να ξεκινήσει στραβά και όμως στο μέλλον να δημιουργήσει τα πιο ωραία πράγματα.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων,είτε είναι φιλικές, είτε ερωτικές,είτε ανάμεσα σε μέλη οικογένειας, είναι σαν τα κουμπιά που έχουμε στη ζακέτα μας.
Αν εφαρμόσουν σωστά στην τρύπα, η ζακέτα δεν πρόκειται να ξεκουμπώσει παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις που και πάλι εμείς χρησιμοποιώντας τα δυο μας χεράκια, επανατοποθετούμε το κουμπί στη σωστή του θέση.
Δύσκολα όταν υπάρχει τέλεια εφαρμογή, ξεφεύγει το κουμπί.
Όταν όμως η τρύπα είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη απ' το κουμπί;
Στην πρώτη περίπτωση, το κουμπί θα ξεγλιστράει συνεχώς, οπότε η ζακέτα θα εκνευρίσει αυτόν που τη φοράει με αποτέλεσμα να την αφήσει ανοιχτή και ας κρυώνει.
Στη δεύτερη περίπτωση, τα πράγματα είναι δυσοίωνα απ' την αρχή.
Το κουμπί δεν πρόκειται να μπει στην τρύπα, όσο κι αν χτυπιέται αυτός που φοράει τη ζακέτα.

Έτσι είναι και οι σχέσεις. Σίγουρα θα υπάρχει αυτός ο ένας (αν όχι και οι δύο) που θα θέλει να δημιουργήσει μία καλή σχέση.
Όμως δεν είναι πάντα στο χέρι του.
Κάποιες καταστάσεις έχουν διαμορφώσει έτσι την πραγματικότητα μας που δύο άνθρωποι αν και έρχονται σε επαφή, δύσκολα δημιουργούν μία σχέση.
Ο ένας είναι παράξενος, ο άλλος δεν προσαρμόζεται σε τίποτα.
Μάθαμε να διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο, αυτόν της φυγής.
Όποιος επιλέγει τη φυγή χωρίς πρώτα να έχει παλέψει, είναι το κουμπί που φεύγει από τη μεγάλη τρύπα η οποία του δίνει τόσο μεγάλο χώρο.
Ωστόσο, οι αντιζηλείες που προκαλούνται από διάφορους παράγοντες σήμερα, κάνουν τον κλοιό ασφυκτικά κλειστό.
Και αυτό κανένας άνθρωπος δεν το αντέχει.
Είτε είναι σε σχέση φιλική, είτε σε ερωτική και τα λοιπά.
Και σ' αυτή την περίπτωση μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η μικρή τρύπα που μπορεί να σφίξει υπερβολικά το κουμπί.

Δυστυχώς, όσο περνούν τα χρόνια, οι άνθρωποι γινόμαστε όλο και πιο εγωιστές.
Χανόμαστε στις μεγάλες πόλεις και πολλές από τις σχέσεις μας είναι επιφανειακές.
Γι' αυτό αν και πρέπει να σκεφτόμαστε σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό μας, το να δημιουργήσουμε όμορφες και βαθιές σχέσεις θα βελτιώσει την ψυχολογία μας.
Έτσι λοιπόν και οι δύο πλευρές πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις.
Και η τρύπα να μεγαλώσει ή να μικρύνει, μα και το κουμπί να προσπαθήσει να προσαρμόσει το σχήμα του στις αναλογίες της τρύπας.
Οι αμοιβαίες υποχωρήσεις, κάνουν τις πιο ωραίες σχέσεις..

Καλό ξημέρωμα..

Giwta Ar..:**