«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

Καλή... αποτυχία!

Με την αποτυχία εσύ τι σχέση έχεις; Μπορείς να την αντέξεις και να προχωρήσεις ή σε δυσκολεύει πολύ να την αποδεχτείς; Σου έχει πει κανείς ότι δεν πειράζει να κάνεις που και που λάθη; Ή ότι είναι εντάξει αν δεν πετύχεις κάτι για το οποίο προσπάθησες; Ακόμα και το ότι μπορεί εσύ να το νιώθεις σαν αποτυχία, αλλά μακροπρόθεσμα να είναι πιο πολύ επιτυχία για τη ζωή σου... Το συζήτησε ποτέ κανείς με εσένα;

Εγώ με την αποτυχία, που λες, έχω περίεργη σχέση. Μπορώ να την αποδεχτώ λίγο πιο εύκολα όταν αυτό στο οποίο στοχεύω, δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες μου και άρα δεν προσπάθησα ιδιαίτερα. Όταν όμως για κάτι έχω "φτύσει αίμα", η κατάσταση ζορίζει. Ακόμα κι αν δεν έχω δει/μάθει το αποτέλεσμα, αν δεν είμαι ευχαριστημένη με ό,τι έκανα... όχι απλά πέφτω στα πατώματα. Το θρηνώ κανονικότατα. ΛΑΘΟΣ! Γιατί ναι μεν όταν έρχεται η επιτυχία, η χαρά είναι τεράστια, αλλά μέχρι τότε εγώ το βιώνω σαν αποτυχία και βάζω τον εαυτό μου σε μία συγκεκριμένη θέση χωρίς λόγο. Ένας περίεργος... φόβος για την αποτυχία τον οποίο όμως δε μου έχει καλλιεργήσει κάποιος. Ούτε η οικογένεια μου ούτε κάποιος άλλος άνθρωπος από το περιβάλλον μου.

Στα 25 μου χρόνια, λοιπόν, προσπαθώ να αλλάξω κάτι που κάνω τουλάχιστον 15 χρόνια στον εαυτό μου και η διαδικασία είναι δύσκολη, αφού είμαι στο αρχικό στάδιο. Εκεί που με αγκαλιάζω, την ίδια στιγμή εξαντλώ κάθε αυστηρότητα πάνω μου. Όμως αυτές τις στιγμές, προσπαθώ να κάνω απενοχοποιητικές σκέψεις.

Ποιος είπε ότι μία αποτυχία φέρνει το τέλος της ζωής μας; Ποιος είπε ότι πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε για κάτι που θέλουμε πολύ και ονειρευόμαστε; Κι ας μην το πετυχαίνουμε με την πρώτη.

Τα λάθη είναι για να γίνονται, για να τα κάνουμε. Και αν δεν είμαστε έτοιμοι να... μην τα ξανακάνουμε, τουλάχιστον να τα ευχαριστιόμαστε σε κάθε επανάληψή τους. Δεν μας εγγυάται κανείς ότι υπάρχει άλλη ζωή, και αν υπάρχει, δεν ξέρουμε πώς θα είναι. 

Οπότε ναι, να μην αναλωνόμαστε στο να κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Αυτό το "ποτέ" που μόλις ξεστόμισες, πιθανόν αύριο να το βρεις μπροστά σου. Και να έχει γίνει "ίσως". Όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Όπως αλλάζουν οι συνθήκες, έτσι αλλάζουμε κι εμείς. Και κάτι το οποίο πιστεύαμε παλιότερα ότι "ποτέ" δε θα το κάνουμε, τώρα το κάνουμε. Και μας αρέσει. 

Μάθαμε ή να είμαστε τελείως ανορίωτοι ή να μην ξέρουμε τι να τα κάνουμε τόσα όρια που έχουμε. Ευκαιρία να μάθουμε και τη μέση λύση... "τόσο, όσο". 

Να περνάμε καλά, να χαλαρώνουμε που και που... 

Να γελάμε με τα λάθη μας... Δεν κάνει κακό! 


Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021

Το φθινόπωρό μας!

Παίρνοντας την ιδέα από την Κατερίνα, που πάντα έχει να μας δείξει μία πιο… αισιόδοξη πλευρά της ζωής, αποφάσισα να συμμετάσχω κι εγώ στο project του Journal Prompts. Το οποίο, όπως λέει και η Κατερίνα, «βοηθάει πολύ στην σκέψη και στην συνειδητοποίηση». Προσυπογράφω.

Εγώ απαντάω στις παρακάτω ερωτήσεις… μήπως να το κάνεις κι εσύ;

 

Κάτι για το οποίο ανυπομονείς:

Για πολλά πράγματα ανυπομονώ. Μικρά και μεγάλα. Από αυτά που μπορούν να γίνουν μέσα στον Οκτώβριο και άλλα που θα πρέπει να περιμένουν λίγο. Από ένα τατουάζ μέχρι να βρω και να νοικιάσω το δικό μου σπίτι.  

 

Πως αισθάνεσαι σήμερα:

Λίγο μελαγχολικά. Έκανα ένα «διάλειμμα» το Σαββατοκύριακο πηγαίνοντας στην Αθήνα για δουλειά και η επιστροφή με κάνει να νιώθω περίεργα. Καθώς τώρα που γράφω, βρίσκομαι και στο πλοίο.

 

Μια λίστα με όσα σε ενθουσιάζουν το φθινόπωρο:

Τρελαίνομαι για τα καυτά ροφήματα που ζεσταίνουν την κούπα και μπορώ να την κρατάω με τις ώρες στα χέρια μου. Το πάπλωμα με το οποίο κουκουλώνομαι για να ζεσταθώ, μου προσφέρει μία έξτρα ασφάλεια συναισθηματικά. Και αν αρχίσω, δε σταματάω αφού το φθινόπωρο είναι ίσως η αγαπημένη μου εποχή. Ζεσταίνει την καρδιά!

 

Τι σε εμπνέει αυτή τη στιγμή:

Άρχισα επιτέλους να βλέπω μέλλον! Δεν υπάρχει κάτι περισσότερο που να με εμπνέει να κάνω πράγματα.

 

Τι στόχους έχεις πετύχει μέχρι τώρα αυτή τη χρονιά:

Να αλλάξω δουλειά. Μεγάλο στοίχημα! Έχω και άλλους όμως… η χρονιά δεν τελείωσε!

 

Για τι είσαι παθιασμένος:

Παθιάζομαι με την προσπάθεια μου να κάνω πιο όμορφη την καθημερινότητά μου.

 

Πως διαχειρίζεσαι τις αλλαγές:

Γενικά οι αλλαγές δε με δυσκολεύουν τόσο. Ακόμα και όταν με πιάνουν απροετοίμαστη -εντάξει, δεν είναι το καλύτερό μου- βάζω τα δυνατά μου για να σηκωθώ μετά την… πτώση. Γιατί ότι θα πέσω ψυχολογικά, θα πέσω, μην το παίζω και υπεράνω.

 

Υπάρχουν αλλαγές που θέλεις να κάνεις;

Υπάρχουν, αλλά έγιναν πολλές φέτος. Ας αφήσουμε κάποιες και για του χρόνου, ε;

 

Αυτή την εβδομάδα έμαθες...:

Πόσο ωραίο είναι όταν αφήνομαι στην ηρεμία και αποβάλλω τη νευρικότητα που έχω μονίμως.

 

Τι είναι στην καρδιά σου σήμερα:

Ένα μικρό βάρος, αλλά θα φύγει.

 

Ποιες σειρές παρακολουθείς:

Γενικά προτιμώ τις κοινωνικές και ιστορικές σειρές.

 

Τι αγόρασες για τον εαυτό σου πρόσφατα:

Μία καταπληκτική μπάρα από το Vegan Life Festival. Η νοστιμιά της μου έφτιαξε τη μέρα. Αυτό μετράει;

 

Γράψε ελεύθερα ό,τι έρχεται στο μυαλό σου για 10 λεπτά:

Έχω τρομερή ανάγκη να νιώθω ήρεμη. Να διώξω τη νευρικότητα, το άγχος. Το κατάλαβα ότι θέλω κάτι τέτοιο πριν από λίγα 24ωρα που όντως υπήρξε τέτοια στιγμή. Μόνη στο πλοίο, μουσική, κάποιες μικρές συνομιλίες. Τόσο όμορφο συναίσθημα, τόσο μεγάλη η ανάγκη.

Παρά τις αλλαγές που είχα τους τελευταίους μήνες, χαίρομαι που είμαι δραστήρια και προσπαθώ να κάνω πράγματα για την καθημερινότητα μου. Που έχω ανθρώπους δίπλα μου. Που έχω και έναν εαυτό ο οποίος τον τελευταίο καιρό με ζορίζει αρκετά αλλά… θέλει να βελτιωθεί!

 

Αν μπορούσες να κάνεις κάτι σήμερα ανεξαρτήτως χρημάτων ποιο θα ήταν αυτό: 

Σήμερα; Μόνο σήμερα; Θα αγόραζα όλα τα επιτραπέζια που έχει στο πλοίο. Και τα σταυρόλεξα. Α! Και κάτι στυλό που είδα. Και κάτι τετράδια. ΣΤΑΜΑΤΑΩ!

 

Ποιοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην ζωή σου:

Οικογένεια, φίλοι.

 

Τι έκανες για το μυαλό, το σώμα και την ψυχή σου αυτή την εβδομάδα;

Άκουσα μουσική ξαπλωμένη, χωρίς να σκέφτομαι ιδιαίτερα. Πήγα για περπάτημα μόνη μου. Είδα αγαπημένα πρόσωπα. Όλα αυτά έβαλαν το λιθαράκι τους για το μυαλό, το σώμα και την ψυχή.


Ποια είναι τα τρία πράγματα που μπορείς να κάνεις για να είσαι έτοιμος αύριο; 

Να κοιμηθώ. Να μάθω να ξεκουράζομαι. Δεν περιγράφω άλλο.

 

Τι θα έκανε τη ζωή σου ευκολότερη; 

Το να μην ήμουν τόσο νευρική και τσιτωμένη (επί μονίμου βάσεως).

 

Τι πηγαίνει καλά αυτή τη στιγμή;

Η δουλειά. Η ζωή. Πάει καλά η ζωή. Με πολλές αναποδιές, αλλά μπορώ να είμαι αισιόδοξη και αυτό μου αρκεί.

 

Για τι αγωνίζεσαι;

Για τι δεν αγωνίζομαι να ρωτήσεις.

 

Ποιο είναι το ορόσημο που θέλεις να πετύχεις σε 5 χρόνια:

Σταθερότητα! Σε καριέρα και προσωπική ζωή.

 

Τι απολαμβάνεις να διαβάζεις:

Γενικά απολαμβάνω τα λογοτεχνικά βιβλία. Αλλά επειδή αυτή την περίοδο αδυνατώ να συγκεντρωθώ σε κάτι τέτοιο… εντάξει, μη βαράτε, διαβάζω ειδήσεις και μ’ αρέσει!

 

Ένας τρόπος που εμψυχώνεις τους άλλους είναι...:

Όταν δεν είναι καλά και δεν έχω λύση στο πρόβλημά τους -συχνό φαινόμενο- προτιμώ απλά να είμαι δίπλα τους, με λόγια και πράξεις.

 

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου αρετή;

Ξέρω ‘γώ; Η καλοκαρδοσύνη μου;

 

Ποιο είναι το αγαπημένο σου γεύμα και γιατί:

Αυτό που τρώω μόνη μου και χωρίς χρονική πίεση.

 

Κάνε μια λίστα με 10 ανθρώπους που θέλεις να συναντήσεις:

Θα ήθελα να γνωρίσω 10 νέους ανθρώπους!

 

Γιατί είσαι ευγνώμων αυτόν τον μήνα:

Που κατάφερα κάποιες στιγμές να μου κάνω «πατ πατ» στην πλάτη χωρίς να με κρίνω για πράγματα που έκανα.

 

Που θέλεις να είσαι στην ζωή σου τον επόμενο Σεπτέμβρη:

Στο ολόδικο μου σπίτι!

 

Ποια στιγμή θα ήθελες να θυμάσαι από αυτόν τον Σεπτέμβρη;

Στιγμές με τις φίλες μου. Απίστευτο στήριγμα για αυτό τον δύσκολο Σεπτέμβρη.

 

Τι αγαπάς σε αυτόν τον μήνα, τι σου δίδαξε και τι σε κάνει να ανυπομονείς για τον επόμενο μήνα;

Αγαπώ αυτό το πρώτο φθινοπωρινό αεράκι. Με δίδαξε να μην με κρίνω για όλα και να μην είμαι τόσο σκληρή μαζί μου. Ανυπομονώ απλά τον ερχόμενο μήνα να ζήσω! Με όλη τη σημασία της λέξης.


Δευτέρα 23 Αυγούστου 2021

Μια ζωή... αλλιώς!

Ήμασταν μικροί.

Πολύ μικροί.

Και μας έμαθαν ότι η αληθινή αγάπη έρχεται μόνο μία φορά σ’ αυτή τη ζωή, συνήθως πριν τα 30. Κανείς όμως δε μας είπε ότι μπορεί να υπάρξει η αγάπη σε διάφορες μορφές και σε οποιαδήποτε ηλικία.

Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι είμαστε μισοί και μόνο αν βρούμε το λεγόμενο «άλλο μας μισό» στο πρόσωπο του άλλου φύλου, θα ολοκληρωθούμε. Κανείς όμως δε μας είπε ότι είμαστε ολόκληροι και αυτή την ολότητα πρέπει να φροντίζουμε για όσο ζούμε.

Όχι ένα κομμάτι παζλ…. Είμαστε ολόκληρο το παζλ.

Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι οι 2 γίνονται 1! Ένα στη σκέψη, στις απόψεις, στα γούστα, σε όλα. Κανείς δε μας είπε ότι μία υγιής σχέση φτιάχνεται από δύο ανθρώπους διαφορετικούς, ξεχωριστούς που ψάχνουν τρόπους να συνδέσουν τις διαφορές τους και να είναι μαζί.

Μας έμαθαν ότι ο γάμος είναι υποχρεωτικός για την ύπαρξή μας και το να γίνουμε μάνες αυτοσκοπός. Κανείς δε μας έδειξε τρόπους να κάνουμε τον εαυτό μας ευτυχισμένο και να σηκωνόμαστε από τα χαλάσματά μας.

Μας έμαθαν να νοιαζόμαστε καθημερινά για το τι λέει η γειτονιά. Όχι για το τι λέει η φωνή μέσα μας -όταν δεν τη φιμώνουμε.

Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι το πολύ σεξ μας κάνει εύκολες και το καθόλου πουριτανές. Κανείς δε μας άγγιξε στον ώμο να μας ψιθυρίσει ότι αυτό που θέλουμε να κάνουμε για εμάς, αυτό είναι το σωστό.

Μας έμαθαν να ντυνόμαστε, να βαφόμαστε, να φτιαχνόμαστε, να γδυνόμαστε για τους άλλους. Κανείς δε μας ενημέρωσε πως μόνο όταν όλα τα παραπάνω τα κάνουμε για εμάς, θα τα δουν και οι άλλοι.

Κανείς, μα κανείς δε μας τα είπε όλα αυτά.

Και τώρα καλούμαστε να τα ανακαλύψουμε μόνοι μας.

Όλα αυτά που ταιριάζουν σε εμάς και όχι στην κοινωνία.

Μόνο όταν ερωτευτούμε τον εαυτό μας, θα μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα…



Δευτέρα 9 Αυγούστου 2021

Να ξαναφυτέψουμε!

Είναι αυτές οι μέρες, οι σοκαριστικές ημέρες, οι «μαύρες» ημέρες, που κάθομαι και σκέφτομαι ίσως όχι σε τι κόσμο γεννηθήκαμε και μεγαλώνουμε, αλλά σε τι χώρα.

Σε μία χώρα χωρίς σχέδιο, ή πολύ καλό σχέδιο. Εκεί όπου ο άνθρωπος ουρλιάζει για βοήθεια προς πυροσβέστη και εκείνος του απαντά να βρει πολιτικό μέσο. Στη χώρα που για να σωθείς από τη φωτιά και να μην καείς ζωντανός, όπως το σπίτι σου, πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο στο πλοίο. Εκεί που ο πρωθυπουργός βάζει στην ιεραρχία των προτεραιοτήτων, τελευταία την προστασία της φύσης.

Σε μία χώρα που οι πυροσβέστες δε φτάνουν γιατί κανείς δεν έκανε προσλήψεις. Εκεί που οι πυροσβέστες τρέχουν μέσα στις φλόγες, χωρίς εξοπλισμό. Μαζί και οι πολίτες. Χωρίς εξοπλισμό κι εκείνοι. Με τα λάστιχα από τις μισοκαμένες αυλές των σπιτιών τους.

Παράλληλα, ο… αιώνιος Έλληνας κοιμάται σε κακοβγαλμένα στρώματα, μπαίνει σε πλοία και βάρκες για να σωθεί και ξαφνικά μπαίνει στη θέση του πρόσφυγα τον οποίο πριν από μία εβδομάδα έδιωχνε από την πατρίδα του. Πόσο άσχημο να έρχεσαι σε αυτή τη θέση, ε;

Μία κόλαση που δεν έχει τελειώσει. Ή μάλλον τώρα ξεκίνησε… Γιατί μόλις οι φωτιές σβήσουν, θα πρέπει όλοι μας να ξαναφυτέψουμε (!) πάνω στα καμένα.



Σάββατο 6 Μαρτίου 2021

Οι νέοι άνθρωποι!

Νέοι άνθρωποι.

Νέοι άνθρωποι στη «δημιουργική» δεκαετία της ζωής τους.

Νέοι άνθρωποι με όνειρα. Με στόχους.

Νέοι άνθρωποι που κάνουν μικρά – μικρά βηματάκια για να βρουν κάτι καλύτερο.

 

Νέοι άνθρωποι που χαμογελούν, αλλά δε χαίρονται.

Νέοι άνθρωποι που θέλουν τώρα, αλλά τώρα δεν μπορούν.

Νέοι άνθρωποι σε μία «στάση» περιμένοντας «λεωφορείο» του ΟΑΣΘ.

Νέοι άνθρωποι που κάνουν ένα βήμα μπροστά, αλλά ο «δυνατός» τους… κόβει τον αέρα.

 

Νέοι άνθρωποι μέσα σε μία τόσο επαναστατική χρονιά, με τόσους «επαγγελματίες ομοφυλόφιλους» και «μέτριους».

 

Νέοι άνθρωποι που ξέχασαν ποια είναι η λίστα των θετικών συναισθημάτων.

Νέοι άνθρωποι με τόσους μαζί, μα τόσο μόνοι.

 

Νέοι άνθρωποι με άγχος.

 

Νέοι άνθρωποι που έχασαν το κουράγιο τους. Και ψάχνουν να το ξαναβρούν.

Νέοι άνθρωποι που σταμάτησαν να ρωτούν «γιατί».

Νέοι άνθρωποι που μένουν στο κρεβάτι όλη μέρα «τεμπελιάζοντας».

 

Αλλά και νέοι άνθρωποι που βρήκαν ένα παραθυράκι.

Κάποια στιγμή. Κάποτε.

Πίεσαν τον εαυτό τους. Σηκώθηκαν από το κρεβάτι.

Και… έπεσαν στη μάχη.


"ο κόσμος κοιμάται
για να μη θυμάται..."