(α)διέξοδος.

Μια πορεία προς την άβυσσο, απότομη και ανήλιαγη.

Με δρόμους σφραγισμένους και μια διαδρομή πρωτόγνωρη.

Γεμάτη ξερά κλαδιά και κάτι πρασινάδες.

Λυρικά λόγια ακούγονται τριγύρω.

Άγνωστη φωνή. Γνωστές λέξεις.

«Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου».

Που;

Εκεί που οδηγεί η καρδιά;

Αδιέξοδο.

Εκεί που οδηγεί το μυαλό;

Αδιέξοδο.

 

Κι αν οι δρόμοι είναι όλοι ανοιχτοί;

Κι αν η διαδρομή δεν είναι τελικά τόσο άγνωστη;

Κι αν σ’ αυτή την πορεία δεν είμαστε τόσο μόνοι;

 

Ο ήλιος μας λούζει.

Η άβυσσος έχει έδαφος.

Τα ξερόκλαδα βγάζουν άνθη.

Η διαδρομή δε βρίσκει αδιέξοδο.

Απλά σκύβουμε το κεφάλι.   

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 30ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργάνωσε για άλλη μία φορά η Αριστέα μας. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν, στη Χριστίνα με το ποίημα "Άρριζοι" που κέρδισε την πρώτη θέση και ευχαριστούμε όλους όσους ψήφισαν.

Διαβάστε ΕΔΩ και τις υπόλοιπες συμμετοχές. Αξίζουν και με το παραπάνω την προσοχή σας.