«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Όλα τόσο διαφορετικά... Όπως παλιά..

Σε βλέπω από μακριά...
Τα μάτια σου σαν φλόγες τυλίγονται γύρω από μένα!
Νιώθω τη ζεστασιά σου...
Τη ζεστασιά που τόσο μου 'χει λείψει!!!
Θυμάμαι τα παλιά και η καρδιά μου σκιρτάει...
Ερχόσουν όποτε σε είχα ανάγκη...
Σιγά σιγά άρχισα να σε ερωτεύομαι...
Δεν άντεχα να σε χάσω...
Κι όμως σ' έχασα!
Τώρα σε βλέπω να με πλησιάζεις μετά από τόσο καιρό!
Έχω γίνει κόκκινη και αισθάνομαι να καίγομαι...
Η ανάγκη να σε αγγίξω φουντώνει!
Το μάγουλο σου που πλησιάζει το δικό μου και η καρδιά μου που σφυροκοπάει!
Θυμάσαι όλα αυτά που κάναμε μαζί;
Τότε...
Όταν μ' έπαιρνες αγκαλιά, θυμάσαι;
Σε βλέπω μετά από τόσο καιρό και δεν αντέχω!
Θέλω να ουρλιάξω!
Να πεταχτώ απ' τη θέση μου και να σε αγκαλιάσω τόσο σφικτά μέχρι να μην μπορεί κανένας από τους δυο μας να αναπνεύσει καλά!
Έχω να σου πω τόσα πολλά!
Άσε με να κουρνιάσω για λίγο στην αγκαλιά σου...
Όπως παλιά!
Χάιδεψε μου τα μαλλιά...
Όπως παλιά!
Μόνο μη φύγεις!
Μην εξαφανιστείς και με αφήσεις μόνη μου τα βράδια!
Μην επιτρέψεις να κυλίσει δάκρυ απ' τα μάτια μου!
Μείνε εδώ και κάνε με ευτυχισμένη...
Όπως παλιά... 


Μόνο μη φύγεις!
Καλό σας βράδυ...
Giwta Ar... :*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου