Γνωρίζω πως έχω πάνω από ένα χρόνο να γράψω, αλλά για να πω την αλήθεια δεν το είχα και ανάγκη. Ή μάλλον δεν είχα ανάγκη να γράφω στη μορφή που έγραφα ανέκαθεν εδώ.
Η ανάγκη μου για γραφή θα είναι πάντα η ίδια, πάντα θα θέλω να γράφω και γενικότερα να εκφράζομαι μ' αυτό τον τρόπο.
Απλά ξέρεις γιατί γράφω τώρα; 1 χρόνο και κάτι μετά την τελευταία μου ανάρτηση; Διότι μπήκα να διαβάσω παλιά μου κείμενα και για κάποια απ' αυτά είμαι περήφανη. Είναι δύσκολο, περίεργο για ένα 17χρονο - 20χρονο κορίτσι να γράφει για σιωπές, για έντονα συναισθήματα, να φτάχνει παρομoiώσεις με κουμπιά και κουμπότρυπες, με αγκάθια από τριαντάφυλλο που σου τρυπούν το δάχτυλο και πονάς.
Ξέρεις τι έμαθα σ' αυτό το χρόνο που έχω να γράψω εδώ; Πως η σιωπή δεν είναι χρυσός σε καμία περίπτωση... καταδίκη είναι. Και έκανα motto μου τη φράση "Σπάσε τη σιωπή!". Το προτείνω και σε εσάς.
Εντάξει, έχω μπει σε ένα καλό δρόμο -νομίζω- ώστε να καταφέρω να τη... θρυμματίσω τη σιωπή. Έστω σε κάποια πεδία... Χρειάζεται προσπάθεια γενικά για κάτι τέτοιο.
Επιπλέον, σ' αυτό το χρόνο κατάλαβα πόσο σάπιος είναι αυτός ο κόσμος... και η δουλειά με βοήθησε για να το κατανοήσω πλήρως. Όχι μόνο η δουλειά, αλλά και οι συναναστροφές μου εν γένει. Μέσα σε μία πόλη, μέσα σε μία οικογένεια, πόσα άσχημα συμβαίνουν;.... Πολλά!
Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις... Ακόμα κι αν είναι χωρίς τη θέλησή σου, ακόμα κι όταν έρχονται πράγματα χωρίς να σε ρωτήσουν, κάτι θα πάρεις. Δεν ξέρω... είναι σαν μια παραβρασμένη πακαρονάδα το μυαλό μου αυτή τη στιγμή και δε νιώθω ότι μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω που να βγάζει τουλάχιστον νόημα.
Όμως αν μπορώ, έστω και μέσα απ' αυτό το blog, να κάνω κάτι καλό, θα το κάνω!
Μη μένεις στα γράμματα, μην κρατάς μέσα σου πράγματα... Είχα γράψει σε μία παλιά μου ανάρτηση ότι κανένα συναίσθημα δεν είναι ντροπή: όπως δεν ντρέπεσαι να δείξεις ότι αγαπάς, έτσι να μην ντρέπεσαι να δείξεις και το θυμό σου, την αγανάκτησή σου, τη θλίψη σου. Εγώ άργησα να το καταλάβω όμως έχω κάνει μια καλή αρχή θεωρώ.
Σαν Γιώτα, αυτό μπορώ να σε προτρέψω να κάνεις μονάχα... Σπάσε τη σιωπή, εφόσον την έχεις μέσα σου. Μην την αφήσεις να σε καταπιεί και δε θα το μετανιώσεις. Το πρώτο βήμα αρκεί να κάνεις.
Η ανάγκη μου για γραφή θα είναι πάντα η ίδια, πάντα θα θέλω να γράφω και γενικότερα να εκφράζομαι μ' αυτό τον τρόπο.
Απλά ξέρεις γιατί γράφω τώρα; 1 χρόνο και κάτι μετά την τελευταία μου ανάρτηση; Διότι μπήκα να διαβάσω παλιά μου κείμενα και για κάποια απ' αυτά είμαι περήφανη. Είναι δύσκολο, περίεργο για ένα 17χρονο - 20χρονο κορίτσι να γράφει για σιωπές, για έντονα συναισθήματα, να φτάχνει παρομoiώσεις με κουμπιά και κουμπότρυπες, με αγκάθια από τριαντάφυλλο που σου τρυπούν το δάχτυλο και πονάς.
Ξέρεις τι έμαθα σ' αυτό το χρόνο που έχω να γράψω εδώ; Πως η σιωπή δεν είναι χρυσός σε καμία περίπτωση... καταδίκη είναι. Και έκανα motto μου τη φράση "Σπάσε τη σιωπή!". Το προτείνω και σε εσάς.
Εντάξει, έχω μπει σε ένα καλό δρόμο -νομίζω- ώστε να καταφέρω να τη... θρυμματίσω τη σιωπή. Έστω σε κάποια πεδία... Χρειάζεται προσπάθεια γενικά για κάτι τέτοιο.
Επιπλέον, σ' αυτό το χρόνο κατάλαβα πόσο σάπιος είναι αυτός ο κόσμος... και η δουλειά με βοήθησε για να το κατανοήσω πλήρως. Όχι μόνο η δουλειά, αλλά και οι συναναστροφές μου εν γένει. Μέσα σε μία πόλη, μέσα σε μία οικογένεια, πόσα άσχημα συμβαίνουν;.... Πολλά!
Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις... Ακόμα κι αν είναι χωρίς τη θέλησή σου, ακόμα κι όταν έρχονται πράγματα χωρίς να σε ρωτήσουν, κάτι θα πάρεις. Δεν ξέρω... είναι σαν μια παραβρασμένη πακαρονάδα το μυαλό μου αυτή τη στιγμή και δε νιώθω ότι μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω που να βγάζει τουλάχιστον νόημα.
Όμως αν μπορώ, έστω και μέσα απ' αυτό το blog, να κάνω κάτι καλό, θα το κάνω!
Σαν Γιώτα, αυτό μπορώ να σε προτρέψω να κάνεις μονάχα... Σπάσε τη σιωπή, εφόσον την έχεις μέσα σου. Μην την αφήσεις να σε καταπιεί και δε θα το μετανιώσεις. Το πρώτο βήμα αρκεί να κάνεις.
Καλό βράδυ...
Giwta Ar.. :**
Γιώτα μου εμένα πάντως μου έλειψε να σε διαβάζω από αυτό σου τον χώρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε βλέπω και σε χαίρομαι για την εξέλιξή σου κάνοντας αυτό που σε εκφράζει!
Η γενιά σας ήρθε από πολύ νωρίς αντιμέτωπη με όλη τη σαπίλα αυτού του κόσμου.. Μην αφήσετε μόνο να διαπεράσει την ψυχή σας.
Το motto σου αναγκαίο θα έλεγα..!
Συνέχισε έτσι μικρή μου ❤
Κατερίνα μου, νομίζω πως δειλά δειλά επανέρχομαι στην... ενεργό δράση. Τουλάχιστον όσο μπορώ και όσο νιώθω ότι θέλω.
ΔιαγραφήΘα τα λέμε και από εδώ!
Φιλιά πολλά!!!
Είμαι πολύ χαρούμενος που δημοσίευσα αυτήν την μαρτυρία εδώ για το πώς ένας μεγάλος ξόρκι με βοήθησε να επαναφέρω την αγάπη της ζωής μου. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν εμένα εκεί έξω που έχουν κάνει τόσα πολλά για να επιστρέψουν τον σύζυγό τους ή να αγαπήσουν μια φορά, είμαι εδώ για να σας πω όλους να μην ψάχνετε άλλο γιατί η απάντηση είναι εδώ Πιστεύω ειλικρινά εάν υπάρχουν έως και πέντε καστορίστες όπως ο Δρ ODION, αυτός ο κόσμος θα ήταν ένας καλύτερος χώρος, έχω δει ανθρώπους να διαμαρτύρονται για το πώς υποσχέθηκαν ψεύτικοι ορθογράφοι για να τους βοηθήσουν, αλλά δεν μπορούσαν, αλλά με τον Δρ ODION σας λέω ότι το πρόβλημά σας είναι λύθηκε ήδη. Ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε χωρισμένοι για 4 μήνες και δεν μπορούσα να αντέξω χωρίς να ζήσω χωρίς αυτόν, έχω δοκιμάσει τα πάντα για να τον επιστρέψω, αλλά τίποτα δεν λειτούργησε έως ότου είδα πολλές μαρτυρίες για έναν ξόρκι που ονομάζεται Δρ ODION και πόσο σπουδαίο έργο του είναι. και ήρθα σε επαφή μαζί του μέσω WhatsApp στο (+2349060503921) αμέσως και ακολουθούσα το βήμα που ζήτησε και τις επόμενες 48 ώρες ο εραστής μου με τηλεφώνησε και ήταν πρόθυμος για τη συγχώρεσή μου και ότι δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από το να με έχει στην αγκαλιά του για πάντα. Γέμισα τόση χαρά και ευτυχία που βρήκα τον Δρ ODION. Ελπίζω ότι όλοι εδώ θα βρείτε αυτή τη μαρτυρία μου και θα πάρετε τον σύζυγό σας πίσω σε μόλις 48 ώρες χάρη στο DR ODION επικοινωνήστε με τη διεύθυνση email του (drodion60@yandex.com) και μπορείτε επίσης WhatsApp στον +2349060503921
ΑπάντησηΔιαγραφή