Βήματα στη βροχή...

Πρωτοβρόχια!
Επιτέλους έβρεξε...*.*
Ο ήχος της βροχής ακούγεται σα νανούρισμα!
Το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι με τις σταγόνες να κυλούν ήρεμα...
Γαλήνια, χωρίς φόβο μήπως συμβεί κάτι...Δε βιάζονται..
Τις ακολουθώ με το βλέμμα μου...Όλες στο τέλος πέφτουν κάτω και διαλύονται...
Ξαφνικά νιώθω κάτι καυτό στα μάγουλα μου...
Αναμνήσεις έρχονται χωρίς λόγο για άλλη μια φορά!
Όλα τα λάθη μαζεμένα...
Οι ραγισμένες καρδιές...
Τα μάτια υγρά...
Το τζάμι έχει θολώσει από την ανάσα...
Με το δάχτυλο σχηματίζω μία καρδιά...
Μέσα σ' αυτή, τι να χωράει άραγε;
Το μέλλον τι μας επιφυλάσσει;
Τα βλέφαρα πέφτουν βαριά...
Η ανάγκη για λίγη ξεκούραση είναι απαραίτητη...
Τι γίνεται όμως με τις σκέψεις;
Συνέχεια προσπαθούμε να αποφύγουμε τις μελαγχολικές σκέψεις που φέρνει ο χειμώνας..
Αλλά γιατί;
Μήπως τις φοβόμαστε;

Οι πρώτες σταγόνες του φθινοπώρου έπεσαν..
Τώρα περιμένουμε κι άλλες προκειμένου να φορέσουμε τα ζεστα μας ρουχαλάκια και τις γαλότσες μας οπωσδήποτε!!!
Τα κασκόλ μας περιμένουν στο συρτάρι υπομονετικά!!
Κάντε έφοδο λοιπόν!!!;)

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής

σκοτώθηκε το καλοκαίρι..

~Οδυσσέας Ελύτης~