Θα μου επιτρέψετε στο παρακάτω κείμενο να αναιρέσω τον εαυτό
μου; Εντάξει βρε παιδί μου, σε ένα μικρό βαθμό…
Ολοκληρώνεται το 2022 και μας πιάνει όλους αυτή η ανάγκη για
απολογισμούς και για νέους στόχους. Πολλούς στόχους. Με τους στόχους, λοιπόν,
έχω πάθει κάτι τους τελευταίους μήνες.
Συχνά μακρινοί, συχνά πολλοί, συχνά δεν ξέρουμε τι ζητάμε και
τι θέλουμε να κάνουμε το νέο χρόνο. Είμαι αυτή που εξακολουθώ να βάζω στόχους,
οκ; Κι ας μην… μιλάω με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτούς τώρα. Όμως έχω παρατηρήσει
ότι όσο περνά ο καιρός, τους κάνω ένα… τσικ πιο γενικούς. Γιατί; Γιατί καλή στα
λόγια η «απογοήτευση», «να τρώμε τα μούτρα μας», «θα προσπαθήσεις παραπάνω την
επόμενη φορά» κτλ, όμως στην πράξη τα πράγματα είναι λιγάκι πιο δύσκολα.
Πέρασα από πολλά στάδια με τους στόχους μου. Από το «δε με
νοιάζει» στο «γαμώτο δεν τα κατάφερα». Ωστόσο, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι οι
στόχοι καλό θα ήταν να μοιάζουν με την εξέλιξη όσων έχουμε καταφέρει μέχρι
στιγμής και όχι να βασίζονται σε ένα ολοκαίνουριο έδαφος. Όχι πως και αυτό
είναι κακό, αλλά νομίζω έχει μεγαλύτερο ρίσκο.
Έχω εικόνα του τι θέλω για το 2023. Τα έγραψα πάνω – κάτω και
στο γράμμα μου προς τον Άγιο (πριν κρίνετε, το έχουμε αναλύσει ήδη από το 2014 αυτό).
Για να μη μου φέρνουν, λοιπόν, πλέον άγχος οι στόχοι,
προσπαθώ να είναι όσο πιο κοντά σε εμένα γίνεται. Δε θα πω ότι δε θα βάλω
κανένα στόχο, γιατί όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, έτσι κι εγώ έχω αυτή την τάση. Από
‘κεί και πέρα όμως, παλεύω συνεχώς μέσα στο έτος για κάτι καλύτερο και γενικά για
ό,τι προκύπτει (διότι έχουμε και τα απρόοπτα).
Πάντως, δίνω μεγαλύτερη σημασία στον απολογισμό της χρονιάς.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία καταλαβαίνω σε τι σημείο βρίσκομαι. Το προτείνω και
σε εσάς να δίνετε μεγάλη βαρύτητα στον απολογισμό και να τονίζετε στον εαυτό μας
όσα έχετε καταφέρει, για να παίρνετε δύναμη.
Μπορώ να πω ότι αυτό το έτος με θαύμασα. Αντιμετώπισα
δύσκολες συναισθηματικά καταστάσεις, απογοητεύτηκα πολύ. Κατάφερα να σηκωθώ με τους
δικούς μου ρυθμούς. Είδα τον τρόπο και όποτε χρειαστεί, πιο εύκολα ή πιο
δύσκολα, θα μπορέσω να το ξανακάνω. Με είδα να αλλάζω στην ουσία μου. Συμπεριφέρομαι
σε «ίδιες» καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο, πολύ πιο αποτελεσματικό. Αναζητώ την
καλύτερη λύση για εμένα. Με προσέχω λιγάκι περισσότερο σε όλα τα επίπεδα. Νομίζω
ότι μέσα στο 2022 κατανόησα πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας. Κατάφερα
να με αγαπήσω και να μου κάνω συχνά – πυκνά «πατ πατ» στην πλάτη, αντί να με κρίνω
για τα πάντα. Προσπάθησα να ακούσω τις ανάγκες μου. Να πάρω κάποιες ανάσες
παραπάνω για να αντιμετωπίσω ό,τι με δυσκολεύει. Να διεκδικήσω κάποια «θέλω»
μου. Να αφήσω ανθρώπους να μπουν και να βγουν από τη ζωή μου, κρατώντας αυτούς που
πραγματικά χρειάζομαι και που δε με κάνουν να έχω δεύτερες σκέψεις. Έχω δουλειά
ακόμα σε πολλά πράγματα, αλλά δε χάνω το κουράγιο μου.
Για εμένα το 2022 ήταν σαν συνέχεια του 2021. Χρονιά
μεταβάσεων και αλλαγών. Απλά τώρα είδα πιο απτά τα αποτελέσματα των κόπων μου.
Ελπίζω όντως να ήταν τριλογία τα τελευταία τρία χρόνια, από
τον κορωνοϊό και μετά, και το 2023 να μας (μου) τα φέρει λιγάκι πιο ομαλά. Θα το
είχα ανάγκη.
Να έχετε μία όμορφη χρονιά.
