Οδηγίες χρήσης

Έχεις δει ποτέ το πρόσωπό σου χαμογελαστό; Το έχεις δει να έχει πλημμυρίσει από δάκρυα; Έχεις δει τα μάτια σου να προσπαθούν να χαμογελάσουν ακολουθώντας το σχήμα των χειλιών σου, αλλά μάταια; Έχεις κοιτάξει απλά τον καθρέφτη; Τον καθρέφτη σου, όχι κάποιον άνθρωπο που νομίζεις ή φοβάσαι ότι είσαι εσύ.

Όταν γεννιόσουν, κανείς δε σου έδωσε οδηγίες χρήσης για τη ζωή που ξεκινάς γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν. Σίγουρα η οικογένεια σου δείχνει έναν δρόμο, όμως εσύ τις φτιάχνεις στην πορεία. Όταν συναντήσεις άλλους ανθρώπους και μπεις στη διαδικασία να σχετιστείς μαζί τους, τότε ίσως προσαρμόσεις το «φυλλάδιο» με τις οδηγίες σου. Όταν μπεις στη διαδικασία να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, τότε κι αν αλλάξεις κάποια σημεία των οδηγιών. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να κρατήσεις μόνο τον «κορμό» και να αλλάξεις το περιεχόμενο.

Μην το φοβάσαι. Ούτε ο τελευταίος είσαι ούτε ο πρώτος. Κι άλλοι έχουν… φτύσει αίμα για να βελτιώσουν σημεία του εαυτού τους, για να αλλάξουν τρόπο σκέψης, για να σταματήσουν να βασανίζουν τον εαυτός τους –πρώτα και κατ’ επέκταση τους γύρω τους- με ανόητα πράγματα που τριβελίζουν το μυαλό.

Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα ζητήσεις ένα χέρι βοηθείας, διότι συμβαίνει να μην τα ξέρεις όλα.

Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα κλάψεις, που θα χτυπηθείς, που θα πέσεις στα πατώματα. Που θα σκεφτείς ότι δε σε καταλαβαίνουν, ότι δεν μπορούν να σε μάθουν, ότι δεν μπορούν να μπουν στο μυαλό σου.

Μα κάνε κάτι… Κάνε το πρώτο βήμα. Διάβασε καλά την πρώτη σελίδα των οδηγιών χρήσης που έχεις στα χέρια σου και ξεκίνα να σβήνεις, να αλλάζεις ή να κρατάς. Ξεκίνα. Είναι δύσκολη η ζωή και περίπλοκη, αλλά ωραία. Ξέρεις γιατί είναι ωραία; Γιατί το πρωί που θα ξυπνήσεις, θα μπορείς να πάρεις έναν καφέ και να κάτσεις κοντά στη θάλασσα με την ησυχία σου. Γιατί θα ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική στο ραδιόφωνο. Γιατί άνθρωποι που σε αγαπούν είναι εκεί για να σε βοηθήσουν. Γιατί δε είσαι μόνος σ’ αυτό τον κόσμο. Υπάρχουν ένα σορό άνθρωποι εκεί έξω που έχουν περάσει την ίδια φάση με εσένα και δεν παραιτήθηκαν. Προσπάθησαν, δάκρυσαν, χαμογέλασαν με κάθε τους βήμα. Και κέρδισαν.

Κέρδισαν μία νέα σελίδα στις οδηγίες χρήσης τους, κέρδισαν πολύτιμο χρόνο στη ζωή τους και σπουδαία παρέα με άλλους ανθρώπους.

Καλό βράδυ...

Giwta Ar..:**

*Μύρισε φθινόπωρο* Ζέστανε την ψυχή σου!

Τελευταία ημέρα του Αυγούστου και αυτό το φθινοπωρινό αεράκι έχει αρχίσει ήδη να υπάρχει στην ατμόσφαιρα… Είναι αυτή η πρωινή δροσιά που απλά σε χαϊδεύει και σε κάνει να θέλεις να βάλεις μία ζακέτα για να νιώσεις τη ζεστασιά της.

Κι αν το φετινό καλοκαίρι ήταν από τα πιο ωραία που έχεις ζήσει μέχρι τώρα, κι αν πρώτη φορά χάρηκες και σου άρεσε το θέρος γιατί είχες ωραίους ανθρώπους γύρω σου, γιατί άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο, γιατί είδες καινούρια μέρη, γιατί απλά χαμογελούσαν τα μάτια σου ακόμα κι αν κάποιες φορές κύλησαν δάκρυα, το φθινόπωρο πάντα θα είναι η αδυναμία σου.

Είναι εκείνη η εποχή του χρόνου που σε εμπνέει ώστε να κάνεις… μαραθώνιο διαβάσματος βιβλίων.

Να κάτσεις στη ζεστασιά ενός καναπέ ή ενός κρεβατιού και να πιείς ζεστό, μυρωδάτο καφέ που θα σε ηρεμήσει.

Είναι ωραίο το φθινόπωρο κι ας χάνεται πολλές φορές ο ήλιος λόγω της συννεφιάς. Έχει αυτή τη γλυκιά μελαγχολία που σε κάνει να θέλεις αγκαλιές, να χουζουρεύεις λίγο παραπάνω όταν ξυπνάς, να τυλίγεσαι με το σεντόνι.

Είναι η εποχή που σε κάνει λίγο πιο ονειροπόλα απ’ όσο είσαι στην πραγματικότητα, κι ας το έχεις αυτό το «μικρόβιο» στο αίμα σου. Καλός ο ρεαλισμός, ο κυνισμός αλλά μόλις έρθει αυτό το ωραίο, λευκό (ή ροζ αν θέλεις) συννεφάκι, αμέσως θέλεις να ανέβεις.

Κι αν οι καταστάσεις σε έχουν κάνει πιο συγκρατημένη, αφέσου και νιώσε, ζήσε στο έπακρο αυτό που σου συμβαίνει τώρα.

Μεταξύ μας… ζήσε τα όλα αυτά! Είτε είναι φθινόπωρο, είτε καλοκαίρι, χειμώνας ή άνοιξη.

Γέλα μέχρι δακρύων και πρόσεχε τον εαυτό σου.

Καλή συνέχεια...

Giwta Ar..:**

Ο Καθρέφτης σου!*

Ζητάς να σε κοιτάξουν κι έχεις τα μάτια σου κλειστά.

Θέλεις να σε ακούσουν και τα αυτιά σου δε ακούν.

Κι όταν πας να ακούσεις, γίνεσαι αρνητικός. Όταν πας να μιλήσεις, διαφωνείς.

Δεν ξέρεις πώς είναι το είδωλό σου. Δεν έχεις κοιταχτεί στον καθρέφτη. Όσον αφορά στη φωνή σου… τη χροιά της δε θα την αναγνωρίσεις μέσα στο πλήθος.

Σήκω όρθιος και πήγαινε να πιάσεις αυτό το μικρό καθρεφτάκι που έχεις στο ντουλάπι. Παρατήρησε κάθε στοιχείο του προσώπου σου: από τα μάτια μέχρι το στόμα.

Αυτό το στόμα… που τόσα θέλει να βγάλει και δεν του το επιτρέπεις.

Βρες έναν μεγαλύτερο καθρέφτη. Τον βρήκες; Τώρα δες το πρόσωπό σου συνολικά. Είναι έτσι όπως νόμιζες πως είναι; Τώρα μίλα, κοίτα τα χαρακτηριστικά σου, τη φιγούρα σου και ξεκίνα να μιλάς.

Μάλλον αυτή τη στιγμή θέλεις να κλάψεις. Δεν έχεις απενοχοποιήσει ακόμα την έννοια του κλάματος για να καταλάβεις ότι δεν είναι αδυναμία να κλαις. Αντιθέτως, είναι δύναμη!

Και ξέρεις τι άλλο δείχνει δύναμη; Το να μιλάς, να εκφράζεις όλα σου τα συναισθήματα, τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά. Ναι, κάποιοι μπορεί να φύγουν από κοντά σου. Σκέψου όμως  τι ωραίο ξεκαθάρισμα θα γίνει τότε.

Τότε που θα μείνουν κοντά εκείνοι που σκούπισαν τα δάκρυα σου, που σου είπαν ότι δεν είναι κακό να κλαις. Που άκουσαν το πώς σε έκαναν να νιώθεις και δεν έφυγαν. Έμειναν δίπλα σου ακόμα κι αν δε συμφωνούσαν. Σε σεβάστηκαν.

Ήρθε η ώρα και εσύ να σεβαστείς τον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις, να μην τον αφήσεις διαθέσιμο στις ορέξεις κανενός.

Να μετράς τις «μαύρες» σου ημέρες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Να αφήνεσαι σε όσους σε αγαπούν και σε θέλουν κοντά τους. Να εκτιμάς τα μικρά που σου προσφέρει η ζωή και οι άνθρωποι που σε περιτριγυρίζουν. Μπορεί να είναι μια σοκολάτα, ένα φιλί, ένα χάδι, ένα «έκανες πολύ καλά τη δουλειά σήμερα».

Κι αν διανύεις μία από εκείνες τις «μαύρες» ημέρες, μην ξεχνάς! Οι φωτεινές έρχονται.

Κοιτάξου στον καθρέφτη, μίλα στον εαυτό σου. Κλάψε, βρίσε, φώναξε, γέλασε. Η ζωή είναι εκεί, έξω, με υπέροχους ανθρώπους. Κι εσύ όλα αυτά δε θέλεις να τα χάσεις.

Μάθε να ακούς τον εαυτό σου και τους ανθρώπους, μάθε να βλέπεις και έτσι… περνάς στην επόμενη πίστα.

Εκλογές και... ένας #μπελάς με κράτησαν μακριά, αλλά με ανακουφίζει το γεγονός ότι τώρα δεν απείχα από το γράψιμο επειδή δεν ήμουν καλά... Αντιθέτως!

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**

Έχεις τα χρώματα, θα αρπάξεις τα πινέλα;

Η ζωή σου ξεκινά και τα βλέπεις όλα ασπρόμαυρα… ή γκρι.

Ο καιρός περνά και τότε τα χρώματα εμφανίζονται στα μάτια σου, η κατάσταση αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον.

Μεγαλώνεις και τα χρώματα όλο αλλάζουν στην ψυχή σου, πότε άσπρα, πότε μαύρα, πότε χρωματιστά.

Και εκεί που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται στον κόσμο που ήρθες, είναι όταν οι πληγές που έχεις δεν είναι πλέον ούτε στα γόνατα ούτε στους αγκώνες. Είναι εκεί, στα ανεξήγητα, σε όλα τα γιατί στα οποία δε θα πάρεις ποτέ απάντηση και όσο μεγαλώνεις για κάποια απ’ αυτά θα σταματήσεις να ενδιαφέρεσαι ή να πονάς.

Περνάς μια δύσκολη φάση και είναι όλα ασπρόμαυρα. Όλα.

Βγαίνεις απ’ αυτή τη φάση και ξαφνικά το σύμπαν συνωμοτεί για να έρθουν όλα τα χρώματα και να φωτίσουν το πρόσωπό σου, να σε κάνουν πιο όμορφο.

Κάπου εδώ καταλαβαίνεις ότι η ζωή είναι στα χέρια σου, με τα καλά και τα άσχημά της.

Κάπως, κάποια στιγμή αυτά τα χρώματα θα ξεθωριάσουν γιατί οι αντοχές σου θα αρχίσουν να πέφτουν, οι μπαταρίες σου από γεμάτες θα αρχίσουν να αδειάζουν.

Όμως και πάλι, πάτα πόδι. Τράβηξε τη ζωή απ’ τα μαλλιά (γιατί κάποιες φορές μόνο έτσι καταλαβαίνει).

Μελαγχόλησε, κλάψε, γκρίνιαξε για όλα όσα σου συμβαίνουν αυτή την περίοδο και δε σου αρέσουν.

Μετά σήκω από το κρεβάτι, πάρε ένα χαρτί και σκούπισε το πρόσωπό σου βγάζοντας από πάνω του όλο το γκρι.

Πήγαινε μια βόλτα με τα πόδια, βάλε τα ακουστικά στα αυτιά σου και άκουσε τα αγαπημένα σου τραγούδια.

Πάρε δύναμη από αυτή τη βόλτα…

Και ίσως εκεί, μέσα στις δυσκολίες, μέσα στα στραβά, μέσα στις ατυχίες, ίσως… πάρεις μέσα σου το μπλε της θάλασσας. Ή το πορτοκαλί της πολυκατοικίας που μόλις προσπέρασες αλλά δεν μπορούσες να μην την παρατηρήσεις για δευτερόλεπτα. Ή το κόκκινο των χειλιών εκείνου του άγνωστου ανθρώπου που μόλις σου χαμογέλασε χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος.

«Μια αστραπή η ζωή μας»… Προλαβαίνουμε;

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**

Αφού είσαι όμορφος...*

Πολύ συχνά τριβελίζει το μυαλό σου μία σκέψη τόσο, μα τόσο δυσάρεστη: Κάθε μέρα αναρωτιέσαι πόσο άσχημος είσαι και… γιατί να είσαι τόσο άσχημος;

Μα, σκέφτεσαι κάτι τέτοιο λες και ξέρεις αν είσαι άσχημος.

Όχι φίλε μου, δεν ξέρεις αν είσαι! Όσο κι αν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και δε σου αρέσει η φιγούρα σου έτσι, πρησμένη όταν ξυπνάς το πρωί, δεν το ξέρεις.

Δεν ξέρεις πώς φαίνεσαι όταν κάθεσαι χαλαρός στον καναπέ ή όταν διαβάζεις ήρεμος ένα βιβλίο. 

Δεν ξέρεις πώς λάμπουν τα μάτια σου όταν κάτι σε ενθουσιάζει. Δεν έχεις ιδέα πώς είναι το πρόσωπό σου όταν είσαι ερωτευμένος ή πόσο χαριτωμένος γίνεσαι όταν στο μυαλό σου έρχονται χιλιάδες απορίες για κάτι που δεν καταλαβαίνεις.

Δεν γνωρίζεις πώς χαμογελούν τα μάτια σου όταν ένας άνθρωπος σου πει κάτι όμορφο ούτε πόσο αξιοθαύμαστος είσαι στην προσπάθειά σου να αγγίξεις ένα από τα όνειρά σου.

Δεν αντιλαμβάνεσαι πόση ομορφιά μπορεί να κρύβει ακόμα και το δάκρυ που θα κυλήσει στο πρόσωπό σου.

Και στο κάτω – κάτω, να σου πω κάτι; Είσαι πιο όμορφος απ’ όσο πιστεύεις και απ’ όσο φαντάζεσαι!

Και μέσα σου, αλλά και έξω…

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**

Έρωτας: Αυτός που σε σκοτώνει

Και το ρήμα δεν μπαίνει ούτε σε εισαγωγικά ούτε σε τίποτα άλλο.

Γιατί όταν ο απόλυτα ερωτευμένος δεν αποφασίσει να κάνει κακό στον εαυτό του -δυστυχώς έχουμε και αυτές τις περιπτώσεις- βασανίζεται.

Ναι, ναι, μιλάω και για εσένα (εξάλλου ποιος δεν έχει περάσει από μία τέτοια φάση ή ποιος δε θα περάσει). Βασανίζεσαι σε καθημερινή βάση, χωρίς έλεος, από τη στιγμή που θα ξυπνήσεις μέχρι την ώρα που θα κοιμηθείς.

Ακόμα και στον ύπνο σου, αυτό το αίσθημα δε φεύγει.

Και εκεί, ξέρεις, μπαίνουν τα γιατί.

Το ερώτημα «Γιατί σε ‘μένα» επίτρεψε μου να πω πως δεν αντικατοπτρίζει αυτό ακριβώς που θέλεις να εκφράσεις εσύ σαν ερωτευμένος. Αντιθέτως, το ερώτημα «Γιατί μόνο εμένα και όχι και εκείνον;» ίσως βρίσκει περισσότερες αλήθειες στην πραγματικότητα.

Μα όντως, δε σου έχει τύχει να ερωτευτείς κάποιον και εκείνος να μη σου ανταποδώσει αυτό το συναίσθημα; Δεν το νιώθει βρε παιδί μου, δε θα το κάνει με το ζόρι. Φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις που δύο άνθρωποι είναι παράλληλα ερωτευμένοι και ταυτόχρονα αγαπιούνται και ζουν μαζί ή στο τέλος χωρίζουν. Αλλά πίστεψέ με, δε σου μιλώ για τις περιπτώσεις του αμοιβαίου, αλλιώς δε θα χρησιμοποιούσα στον τίτλο το ρήμα «σκοτώνει».

Και θα επιστρέψω στο ερώτημα, λίγο πιο αφαιρετικά… «Γιατί μόνο εμένα;».

Δεν έχω να σου δώσω κάποια απάντηση… Κάπου εδώ κατσουφιάζεις ε; Κοίτα, ούτε σε ‘μένα είχε δώσει κανείς απάντηση όταν ήμουν ερωτευμένη και βασανιζόμουν. Τώρα που γράφω όλα αυτά, είμαι… νηφάλια από το συγκεκριμένο συναίσθημα γι’ αυτό και προσπαθώ να σκεφτώ και να θυμηθώ πιο καθαρά καταστάσεις κτλ.

Όχι, δε θυμάμαι να μου έχει δώσει ποτέ κανείς μια σίγουρη απάντηση στο «Γιατί μόνο εμένα;». Μόνο εικασίες, κάτι που δε θα κάνω εγώ απόψε.

Ξέρεις… θυμάσαι τι γράφω ψηλά – ψηλά στην «Εδέμ» μου;

«Στον έρωτα, όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές, την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον, διαφορετικά είσαι βλάκας.», είναι λόγια της Μαλβίνας Κάραλη… λόγια τα οποία με βάζουν τώρα σε πιο σοβαρές σκέψεις απ’ ότι πριν.

Ίσως επειδή δεν με πνίγουν συναισθήματα τη δεδομένη περίοδο, ΑΛΛΑ… πάντα να τη χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλο; Εσύ εντάξει, ερωτευμένος θα είσαι, όμως ανεξαρτήτως φάσης και κατάστασης, αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνεται; Από την άλλη, ποιες είναι οι περιπτώσεις που στον έρωτα είναι οκ να χάνεις την αξιοπρέπεια σου;

Όσο το σκέφτομαι… ναι, όταν στον έρωτα υπάρχει ένα σταθερό έδαφος, έδαφος που σου προσφέρει ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου, τότε κάν’ το, δώσε πόνο.

Όταν το έδαφος όμως δεν είναι σταθερό;

Εδώ έχει μπει η λογική Γιώτα τώρα, με συγχωρείς, αλλά η Γιώτα όπως είναι σήμερα, έχει αποφασίσει να προσέχει τον εαυτό της και τα συναισθήματα της, να μην τα τσαλαπατά και να μην δοκιμάζει τις αντοχές της. Κι ας ξέρει πως ο έρωτας που μπορεί να της χτυπήσει την πόρτα κάποια στιγμή, πιθανότατα να βασανίσει ξανά και την ίδια και όλα αυτά τα παραπάνω να μοιάζουν απλά με θεωρίες που δύσκολα εφαρμόζονται.

Ξέρω… είναι λίγο μπερδεμένες οι σκέψεις μου. Και εσύ που είσαι τώρα ερωτευμένος, δυσκολεύεσαι ακόμα περισσότερο να με καταλάβεις διότι όταν είσαι μέσα σε μία κατάσταση, δεν μπορείς εύκολα να βγεις απ’ έξω και να πάρεις αποφάσεις. Το γνωρίζω. Κι εγώ ήμουν σε καταστάσεις από τις οποίες δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να φύγω, την ώρα που όσοι ήταν έξω απ’ αυτήν μου έλεγαν «Μα τι κάνεις;».

Πάντως νομίζω, από τη μέχρι τώρα εμπειρία που έχω στον έρωτα, ότι οφείλεις πρώτα να βρεις τον εαυτό σου ώστε να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις καλύτερα σε τέτοιες καταστάσεις. Να δουλέψεις μαζί του και να μάθεις να τον σέβεσαι. Μόνο τότε θα σε σεβαστούν και οι άλλοι.

Ο έρωτας… ερωτήματα θα σου αφήνει, όμως ξέρεις τουλάχιστον τι; Να το έχεις απολαύσει!

Υ.Γ. Να τολμάς… Να λες «Γιατί το έκανα αυτό;» και όχι «Γιατί δεν το έκανα;». Στο κάτω – κάτω τι θα λες σε λίγα χρόνια με τις φίλες σου; Ότι είχες μπροστά σου αυτόν που γούσταρες και δεν έβγαλες ποτέ μιλιά;

Και να σου πω κάτι άλλο; Πέσε στα πατώματα, δεν πειράζει. Απλά φρόντισε να ξανασηκωθείς και μάλιστα με αυτοπεποίθηση!

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:*

*Happily ever after*

Υπάρχουν μέρες, φίλες και φίλοι (ή φίλοι και φίλες, δε θέλω να παρεξηγηθούμε) που δεν αισθανόμαστε καλά.

Δεν έχουμε όρεξη, όχι για κάποιο προφανή λόγο. Ας πούμε πως μας έπιασαν τα υπαρξιακά μας. Ότι κάτι μας ζορίζει αυτή την περίοδο και κάποιες μέρες παλεύουμε για να δούμε αν μπορούμε να το διαχειριστούμε ψάχνοντας τον τρόπο.

Μη μου πείτε πως δεν έχετε περάσει ποτέ στη ζωή σας μία τέτοια φάση, δε θα σας πιστέψω. Η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, το ίδιο και η ψυχολογία μας (αγαπητοί άντρες, θα σκεφτείτε ότι αυτό ισχύει γιατί οι γυναίκες έχουμε τις ορμόνες μας και ένα σορό άλλα πράγματα με αποτέλεσμα να δυσκολεύεστε να μας βρείτε. Οκ. Οκ. Οκ. Αλλά κι εμείς πολλές φορές δεν μπορούμε να σας καταλάβουμε, κι εσείς έχετε κάτι σκαμπανεβάσματα ώρες ώρες, το ξέρω, σουτ).

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, που δε ξέρετε τι να κάνετε με τη ζωή σας, βρείτε αυτό το κάτι που θα σας βοηθήσει να διοχετεύσετε όλο το άγχος, τη νευρικότητα, την αρνητική ενέργεια, τη στεναχώρια που νιώθετε.

Αυτό, κατά προτίμηση, μην το κάνετε σε κάποιον άλλο άνθρωπο, δεν είναι η ιδανική λύση για ευνόητους -κατ’ εμέ- λόγους.

Για παράδειγμα, εμένα με βοηθάει το γράψιμο. Ναι, θα κάτσω να μουχλιάσω λίγο στο σπίτι, αν νιώσω την ανάγκη, θα κλάψω, θα δω όλες τις ανοησίες που υπάρχουν στο Youtube, δε θα θέλω ιδιαίτερα να βγω αλλά κάποια στιγμή θα σηκωθώ. Και θα σηκωθώ διότι έχω πείσει πλέον τον εαυτό μου ότι όντως υπάρχουν στιγμές που χρειάζομαι ένα διάλειμμα, αλλά δεν θα παρατήσω τον εαυτό μου στο έλεος της απαισιοδοξίας που με πιάνει κάποιες μέρες.

Το ίδιο θα πω και σε εσάς να κάνετε… Βρείτε αυτό που θα σας κάνει να νιώσετε καλά σε μία περίοδο της ζωής σας που μπορεί να έχουν πέσει πάνω σας διάφορες αναποδιές και σκοτούρες.

Κάντε μου τη χάρη μόνο να μην πέσετε στα ναρκωτικά και γενικότερα να μην εθιστείτε σε κάτι! Εντάξει, αν είσαι καπνιστής και θέλεις να καπνίσεις περισσότερο, δε θα σου πω εγώ να μην το κάνεις αλλά συνδύασε το με κάτι άλλο… Με μια βόλτα στη θάλασσα ας πούμε.

Επίσης μπορείτε να παρακολουθήσετε ομιλίες από TEDx που έχουν γίνει κατά καιρούς και έχουν ανέβει τα videos στο διαδίκτυο. Υπάρχουν ομιλητές που αποτελούν αναμφισβήτητα πηγή έμπνευσης, δύναμης, αισιοδοξίας. Άνθρωποι που έχουν αντιμετωπίσει σκληρές καταστάσεις και όμως, αφού έπεσαν για λίγο στο πάτωμα, μετά επέλεξαν αργά και σταθερά να σηκωθούν και να περπατήσουν χωρίς να βιάζονται.

Τι άλλο μπορείτε να κάνετε; Μμμ… να ξεκινήσετε γλυπτική! Δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά ίσως για εσάς να είναι ενδιαφέρον. Τέλος πάντως, ξεκινήστε μια δραστηριότητα για την οποία θα περιμένετε πώς και πώς μέσα στην εβδομάδα.

Πηγαίνετε να πάρετε τον καλύτερο σας φίλο, αγοράστε καφέ στο χέρι και περπατήστε σε κάποιο ήσυχο μέρος, να πείτε τα δικά σας, να γελάσετε, να κλάψετε αν το έχετε ανάγκη, να μιλήσετε ή να αφήσετε τη σιωπή να κάνει τη δουλειά της.

Είμαι σίγουρη πως μπορείτε να βρείτε πολλά πράγματα τα οποία θα σας κάνουν να νιώσετε όμορφα όταν κάποια στιγμή πέσετε ψυχολογικά. Εσείς ξέρετε καλύτερα για τον εαυτό σας, εγώ κάνω απλά προτάσεις.

Και ένα πράγμα μπορώ να σας πω… Μη χαραμίσετε τη ζωή σας στο πάτωμα. Αν χρειαστείτε ένα χέρι βοηθείας γι’ αυτό, να το αρπάξετε, δεν είναι κακό! Αλλά να χαρίσετε στον εαυτό σας όμορφες στιγμές, γέλια, απολαύσεις, να κάνετε ό,τι σας  βγαίνει, να είστε αυθόρμητοι και κάποιες φορές να μην αφήνετε το μυαλό να δουλεύει τόσο πολύ.

Θέλει δουλίτσα, αλλά όλοι μπορούμε να την κάνουμε. Όλοι μπορούμε να δούμε τα μάτια μας να χαμογελούν περισσότερο από το στόμα μας… και αυτό είναι ευλογία. Προσπαθήστε το, αξίζει!

Υ.Γ. Σήμερα ανακάλυψα την Julia Michaels, μία ερμηνεύτρια που τραγουδάει για ευαίσθητα θέματα όσο πρόλαβα να καταλάβω: κατάθλιψη, έρωτας… συναισθήματα… στην ουσία τους. Είναι στα δικά μου γούστα. Αν δεν τη γνωρίζετε, σας αφήνω παρακάτω κάποια τραγούδια της.

Καλό σας βράδυ..

Giwta Ar..:**

Ερώτηση Κρίσης

«Η ερώτηση κρίσης έχει κάποια ομοιότητα με το χρυσάφι∙ λάμπει και είναι πράγμα πολύτιμο. Αλλά όταν επίσημα συναλλάσσεται χρησιμοποιώντας αυτό το πράγμα που όλοι το γνωρίζουν, τότε νιώθεις την ανάγκη να συμβουλευτείς έναν ειδικό για τη γνησιότητά του». 

Φ.Κ. Βώρος, φιλόλογος.

Σκοπός των ερωτήσεων κρίσης, λένε, είναι ο μαθητής να επισημάνει κάποια στοιχεία για να τα μελετήσει, επικεντρώνοντας σε αυτά το ενδιαφέρον του.

Θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά. Μην ανησυχείς, δε θα σε απασχολήσω πολύ, απλά έχω να σου κάνω όντως μία ερώτηση:

Έχεις κάτσει ποτέ με τον εαυτό σου;

Εννοώ αν τα έχετε πει. Αν έχεις κάτσει μπροστά σε ένα καθρέφτη να κοιταχτείς και να του πεις όσα νιώθεις. Να τον ρωτήσεις πως νιώθει τώρα που χώρισε, που πέθανε ένα δικός του άνθρωπος, που έχασε τη δουλειά του… ή που τον προσέλαβαν στη δουλειά των ονείρων του βρε αδερφέ.

Κι αν δεν θέλεις καθρέφτη, ασ’ το. Μια βόλτα πήγες με τον εαυτό σου; Κοντά στη θάλασσα ίσως, να περπατήσεις ακούγοντας μουσική και στη συνέχεια να βγάλεις τα ακουστικά από τα αυτιά σου βιώνοντας πλήρως αυτό που συμβαίνει γύρω σου. Ηρεμία λέγεται!

Ξέρω… «Γάμησέ τα» θα πεις κατά πάσα πιθανότητα. Γιατί το να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να τα εξωτερικεύουμε είναι δύσκολη υπόθεση. Θέλει γερό στομάχι. Η διαδικασία αυτή κρύβει πολλά δάκρυα. Άσε που δεν είναι πάντα ό,τι καλύτερο να κοιτάς κατάματα τον εαυτό σου γιατί θα εντοπίσεις πράγματα που δε σου αρέσουν σ’ αυτόν.

Αν παρατηρώντας, όμως, αποφασίσεις να… αρπάξεις από τα μαλλιά αυτά που δε σου αρέσουν και να επιχειρήσεις είτε να τα αλλάξεις είτε να τα βελτιώσεις;

Πήγαινε μια βόλτα, μια βόλτα μοναχά και ρώτα τον εαυτό σου τι θέλει απ’ αυτή τη ζωή. Θέλει να ζήσει ή απλά να ανασαίνει;

Καλή συνέχεια...

Giwta Ar..:*