«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Θυμάσαι;

Στα χιόνια....
Τώρα που είναι Χριστούγεννα εκεί είμαστε!
Τα πόδια μας στέλνουν από μόνα τους
τον ένα κοντά στον άλλο...
Έχω τόσο καιρό να σε δω!

Θυμάσαι τους μεγάλους χιονάνθρωπους που κάναμε μικρά;
Τα αγγελάκια στο χιόνι;
Τη ζεστή σοκολάτα δίπλα στο τζάκι του σπιτιού σου
μετά από χιονοπόλεμο;
Εγώ τα θυμάμαι όλα αυτά!
Τα ζω αυτή τη στιγμή που σε αντικρίζω...
Και να που σε ξαναβλέπω!
Με κοιτάζεις από μακριά...
Πλησιάζουμε...
Σου συστήνομαι...
Μου συστήνεσαι κι εσύ! Με θυμάσαι, έτσι;
Και τώρα μου χαμογελάς!
Πόσο μου είχε λείψει αυτό το χαμόγελο...
Αυτό το φιλί στο μάγουλο!
    - Σε έψαχνα!
    - Που;
    - Παντού!
    - Κι εγώ σε περίμενα! Χαθήκαμε, ε;
    - Δυστυχώς...
    - Τώρα όμως;
    - Τώρα βρεθήκαμε!
    - Και;
Με κοιτάς, μου χαμογελάς και μου χαϊδεύεις τα μαλλιά!
      - Πες μου!
     - Τι θέλεις να μάθεις;
     -Τώρα! Τι θα γίνει;
Και μου έρχεται ξαφνικά μία χιονόμπαλα στην κοιλιά!
     - Μα τι κάνεις;
     - Με ρώτησες τι θα γίνει τώρα...
     - Και αυτή είναι η απάντησή σου;
     - Ναι...
     - Αυτό έκανες από μικρός! Όποτε δεν είχες απάντηση για κάτι, έβρισκες τρόπο να το αποφεύγεις!
     - Πάμε να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα;
     - Σοκολάτα;
     - Σοκολάτα... Πλησιάζουν Χριστούγεννα! Δε θυμάσαι τι κάναμε παλιά;
     - Θυμάμαι, όμως δεν είμαστε πια μικρά παιδιά!
     - Πες ότι συναντιόμαστε για πρώτη φορά! Θες να γνωριστούμε;
     - Θέλω!
     - Τότε πάμε να πιούμε έναν καφέ σαν μεγάλα παιδιά!
Μου πετάς άλλη μία χιονόμπαλα και κατευθείαν έρχεσαι και με πιάνεις απ' τη μέση!
Πλησιάζεις ακόμη πιο κοντά!
Αυτά τα πράσινα μάτια σου.......
Αυτό το άρωμα που μένει αναλλοίωτο όσα χρόνια κι αν περάσουν...
Είμαι δίπλα σου και είσαι δίπλα μου!
Να δεις που κάτι ξεκινάει!...


Καλό σας βράδυ!
Giwta Ar...:**

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου