«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Στο άγνωστο*


Πέτυχα τυχαία στις ειδήσεις να μιλούν για μία παράσταση που "αναστήθηκε" μετά από πολλά χρόνια! Αναφέρομαι στην παράσταση "Η γειτονιά των αγγέλων" που αναβιώνει μετά από πολλά χρόνια στο θέατρο Κοτοπούλη του Εθνικού Θεάτρου με πρωταγωνιστές το Νίκο Ψαρρά, τη Μαρίνα Ασλάνογλου, τον Ταξιάρχη Χάνο και άλλους αξιόλογους ηθοποιούς. Δεν ξέρω κατά πόσο το θέμα της παράστασης είναι καλό ή κατά πόσο έχει βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Δεν προτείνω σε κανένα που μένει στην Αθήνα να πάει να τη δει, από τη στιγμή  που εγώ η ίδια δεν την έχω παρακολουθήσει.
Απλά με απασχολεί το μέλλον μου, είμαι ανήσυχη γι' αυτό και η παραπάνω είδηση μου έφερε πάλι τα ίδια στο μυαλό.
Το συγκεκριμένο κείμενο πάει ως απάντηση σε μια καλή φίλη που πριν λίγες μέρες μου είπε κάτι, αλλά προτίμησα να μην απαντήσω εκείνη τη στιγμή. Αντιθέτως, έκατσα και σκέφτηκα!
Έχω αποφασίσει τι θέλω να κάνω, τι θέλω να γίνω, ποιο επάγγελμα θέλω να ακολουθήσω. Δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να έχεις ένα ισχυρό πτυχίο, όπως Νομικής, Ψυχολογίας, Οικονομικών, και έπειτα να κάνεις -ίσως- αυτό που πραγματικά θέλεις. Στις μέρες μας, τι σημασία έχει πραγματικά να έχεις ένα τέτοιο πτυχίο; Πόσοι δικηγόροι αλήθεια δεν είναι άνεργοι; Πλέον τα παιδιά βλέπουν ότι σπουδάζοντας Παιδαγωγικά ή Φιλολογία δε θα βρουν στο μέλλον εύκολα εργασία. Τελικά στρέφονται σε επαγγέλματα όπως είναι αυτά του ψυχολόγου, του οικονομολόγου ή ακόμη και του δικηγόρου. Δεν αναφέρομαι σαφώς σ' αυτούς που πραγματικά το θέλουν. Αλλά φέτος ακούω τόσους συμμαθητές και φίλους μου να θέλουν να περάσουν Ψυχολογία. Εντάξει, πολλοί το θέλουν. Αλλά ποιος εγγυάται τη σύντομη επαγγελματική τους αποκατάσταση; Φυσικά και δεν πρόκειται για δημόσιο που μόνο με διαγωνισμούς ΑΣΕΠ μπαίνεις. Οπότε λες "θα βρω πιο εύκολα". Συμφωνώ!
Επίσης συμφωνώ στο ότι το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι τελείως φλου. Ναι, από την Πέμπτη Δημοτικού ήθελα να το κάνω αυτό. Οι γονείς μου στην αρχή μου είπαν "θα σου περάσει". Το αποδέχτηκα, αλλά πάντα κάτι με έτρωγε. Το σκεφτόμουν συχνά. Είδα ότι με τον πέρασμα των χρόνων δε μου περνούσε. Πέρυσι έλεγα "ίσως Φιλολογία, ίσως Οικονομικά, ίσως, ίσως, ίσως..". Με είχε ρωτήσει κάποιος τι πραγματικά θέλω να γίνω και του απάντησα. Ένας από τους δικούς μου ανθρώπους μου είπε ότι θα φάω τα μούτρα μου, αργότερα βέβαια μου εξήγησε ότι δεν το εννοούσε έτσι όπως το εξέλαβα.
Είναι δύσκολη για 'μένα η απόφαση που παίρνω. Δεν ξύπνησα μία ωραία πρωία και είπα "να τι θα κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου". Απλά θέλω να έχω δίπλα μου ανθρώπους  να μου πουν "Ναι, κάν' το" όπως θα μου το έλεγαν αν αποφάσιζα να σπουδάσω λ.χ. Ψυχολογία. Τα "αλλά" δε με ενδιαφέρουν. Τα ξέρω καλύτερα απ' όλους. Απλά πιστεύω ότι "τρικλοποδιά" βάζεις στον εαυτό σου όταν σπουδάζεις κάτι που δε σ' αρέσει πραγματικά. Πιθανότατα βέβαια να αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι γι' αυτό στη διάρκεια των σπουδών σου. Με ξέρω αρκετά καλά για να μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα. Αν σπουδάσω κάτι διαφορετικό, αυτό που πραγματικά θέλω δε θα το κάνω έπειτα. Ούτε με μεταπτυχιακά, ούτε με τίποτα. Αυτό δε "μαθαίνεται" έτσι. Είναι σα να μου δίνεται μία ευκαιρία τώρα και να λέω "θα τη βάλω στην ντουλάπα και θα τη χρησιμοποιήσω μετά από τέσσερα χρόνια". Οι ευκαιρίες δεν είναι αθάνατες. Αν σου δοθούν τώρα και δεν τις χρησιμοποιήσεις, δε θα σε περιμένουν.
Και για το μέλλον μου είμαι πρωτόγνωρα αισιόδοξη. Διάβασα πρόσφατα τη φράση "ακολούθα τα όνειρά σου, αυτά ξέρουν το δρόμο" και αποφάσισα να την κάνω motto μου.
Και τέλος πάντων, ποιος είπε ότι θα επιτύχω σ' αυτό που θέλω να κάνω; Μπορεί να μην έχω ταλέντο, μπορεί να μη μου ανοιχτούν πόρτες, μπορεί να μετανιώσω για την επιλογή μου και στην τελική να μην το κυνηγήσω. Καλύτερα να το κάνω τώρα κι ας το μετανιώσω αργότερα, παρά να μείνω με απωθημένα. Ποιος λέει ότι το μέλλον μας καθορίζεται από το τι θα σπουδάσουμε; Τόσοι και τόσοι παράτησαν τις σπουδές τους για να κάνουν αυτό που ήθελαν.
Και δεν το κρύβω πως αν έμενα στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, θα σπούδαζα κάτι άλλο πρώτα και μετά... Αλλά μένω Κρήτη και είναι δύσκολα τα πράγματα.
Αυτό είναι το Plan A.  Αν δεν το πετύχω δεν πειράζει. Εντάξει, θα μου πεις "τέσσερα χρόνια σπουδές μάταια". Εδώ δε θα συμφωνήσω. Ακόμη κι αν δεν ασχοληθείς μ' αυτό που σπούδασες σίγουρα κάτι σου μένει για τη μετέπειτα ζωή σου.
Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε όχι μόνο Plan A, αλλά και Plan B, Plan C, Plan D και πάει λέγοντας.
Αν στεκόμασταν σε μία αποτυχία, αλίμονο μας! Δε θα υπήρχε λόγος να ζούμε!



Καλό βράδυ.. 
Giwta Ar.. :**

8 σχόλια:

  1. Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; :))

    Να είσαι προσεκτική, όμως, μικρή βαρκούλα. Να είσαι πεισματάρα και να μην ακολουθείς τυφλά τις πορείες που σου χαράζουν άλλοι. Να παίρνεις χάρτη και να χαράζεις μόνη σου την πορεία σου, μα όχι απερίσκεπτα... αφού τον έχεις μελετήσει πρώτα, για να βρεις την πιο καλή κι ασφαλή διαδρομή για σένα -και να 'χεις δεύτερα πλάνα για να βρίσκεσαι ένα βήμα μπροστά και να μην σε πιάνει η απρόβλεπτη θάλασσα απροετοίμαστη. Τον χάρτη να τον κρατάς πάντα πάνω σου, σε περίπτωση που χαθείς ή βρεις δυσκολίες και φουρτούνες να μπορείς να γυρίσεις στα ασφαλή και να βγεις εκ νέου στα ανοιχτά. Καλή τύχη, μικρή βαρκούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφα αυτά που έγραψες!!!

      Στόχος είναι να βρω το δρόμο μου! Το μέλλον μου θα το χαράξω μόνη. Τώρα οι αποφάσεις είναι πάντα δύσκολες -ακόμη και το αν θα πάρεις καφέ ή βάφλα :Ρ-. Όλοι μας όμως βρίσκουμε το δρόμο μας! Φυσικό είναι και να χαθούμε και να δυσκολευτούμε στην πορεία να καταφέρουμε κάποια πράγματα. Αλλά αν δεν βρίσκεις το δρόμο, υπάρχουν και οι περαστικοί που μερικές φορές είναι χρήσιμοι, σωστά;

      Διαγραφή
  2. Αυτό με την Ψυχολογία φοριέται πολύ τα τελευταία χρόνια. Σχεδόν όλη η Θεωρητική, όταν ήμουν σχολείο (πριν ένα χρόνο) ήθελε αυτό. Να σκεφτείς ότι ήμουν από τα λίγα άτομα που δεν ήθελαν Ψυχολογία.
    Μη νομίζεις, όμως, τρία άτομα από αυτά που ήθελαν Ψυχολογία πέρασαν ΦΠΨ. Έτσι θα γίνει και σε εσάς. Να μου το θυμηθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα το ξέρω! Στο τέλος θα γεμίσουμε ψυχολόγους με ψυχολογικά προβλήματα επειδή δε θα βρίσκουν δουλειά.. Να μου το θυμηθείς!

      Διαγραφή
  3. εγώ ένα έχω να πω...όταν θα έχεις γίνει διάσημη ηθοποιός (και ποιήτρια φυσικά)και οι θαυμαστές σου θα κάνουν ουρά όχι απλά για ένα αυτόγραφο,αλλά για ένα βλέμμα μονάχα,ξέρεις τί θα κάνω??θα δημοσιεύσω το ΟΣΚΑΡΙΚΩΝ προδιαγραφών βιντεάκι από το πάρτυ της έμμας που υποδυόμασταν τον τσακ και την μπλερ και θα λεω ιδού!!ήμουν συμπρωταγωνίστρια με την Γιώτα Αρχοντάκη!!τί ερμηνείες ήταν αυτές????!!!η δικιά μου δε,ντάξει,άκρως ρεαλιστική...δηλαδή το χρυσό βατομουρ..εε φοίνικα ήθελα να πω,τον έχω σίγουρο...

    <3 <3
    δεν θα υπογράψω ως ''~χ xoxo'' αλλά ως....

    ....το υπέροχο πλάσμα που κοσμεί την φώτο προφίλ σου...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαχαχαχα πολυ μακρια πηγες! Ουτε καν το επιδιωκω να γινω διασημη! Ισως ουτε και ηθοποιος αν δεν κατσει..
    Τελος παντων.. σε περιπτωση που.., ναι, να το δημοσιευσεις το βιντεο! Οι ερμηνειες μας ειναι ανεπαναληπτες!
    Τα φιλια μου υπεροχο πλασμα που κοσμει τη φωτο προφιλ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και θα ερχομαστε ολες μαζι στις παραστασεις σου σαν τους παρα πεντε στην αποφοιτηση του σπυρου..
    Χαμος θα γινει! (Και βεβαια επειδη αυτη η σχολη ειναι στη θεσσαλονικη, θα κανουμε και τα ταξιδακια μας! :-D)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαχαχα με το καλο να περασω και θα ειστε συνεχεια εκει πανω.
    Α! Και μην το δενεις σχοινι κορδονι αυτο για την υποκριτικη.. υπαρχουν παρα πολλα που μπορω να κανω εκτος απ το να γινω ηθοποιος. Και δεν παω γι αυτο.. το θεωρω μαλλον αλαζονικο εκ μερους μου κ ισως (δυστυχως) δυσκολο αφου δε διαθετω τα προσοντα που θα επρεπε να διεθετα.. :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή