Τα νέα μίας Γιώτας!*

Φίλες και φίλοι, πόσο καιρό έχω να σας μιλήσω για την καθημερινότητά μου, για το τι κάνω, πώς ζω και τα λοιπά;
Έκανα μία ανασκόπηση στο μυαλό μου (ψαγμένη) και παρατήρησα πως πάνε μήνες!
Γενικά όπως βλέπετε, έχω αποστασιοποιηθεί λίγο απ' το blogging.. δεν το κάνω επίτηδες. Αρχικά, όταν βλέπεις πως πας να γράψεις κάτι, το οτιδήποτε, και ο εγκέφαλός σου δε δίνει εντολή στα χέρια σου, απογοητεύεσαι λίγο. Αφορμές για να το προσπαθώ μου έδινε η Αριστέα με τα διάφορα δρώμενα, όπως οι Ιστορίες της Νύχτας.
Έπειτα, η ζωή είναι ωραία έξω. Θυμάμαι στο παρελθόν να μου λέει η μαμά μου "παιδί μου σταμάτα να διαβάζεις, βγες λίγο έξω!". Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να μου λέει "δε θα μείνεις και λίγο μέσα;". Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να κάθομαι μέσα στο σπίτι. Δεν είναι πως έχω απωθημένα. Οι γονείς μου ποτέ δε με είχαν κλεισμένη ή καταπιεσμένη. Όλα ήταν επιλογές μου. Επιλογή μου ήταν επίσης να βλέπω πολύ τηλεόραση. Ειδικά πριν δύο-τρία χρόνια, νόμιζα πως όλα τα παράξενα, όλα τα ωραία βρίσκονται εκεί μέσα. Όσο περνούσε ο καιρός σταδιακά απομακρυνόμουν, πιο πολύ επειδή είχαν αρχίσει και τα ζόρια με το σχολείο. Τώρα όμως έχω φτάσει στο σημείο να μη βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση. Τώρα (!) που είμαι φοιτήτρια, που έχω άπλετο χρόνο. Που μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, δε μου κάνει πια αίσθηση να κάτσω μπροστά από μία οθόνη. Γιατί έχω συνειδητοποιήσει πως όλα τα παράξενα, όλα τα ωραία μα και τα δύσκολα βρίσκονται εκεί έξω. Τα βλέπω καθημερινά, τα ζω. Βασικά αυτό.. ζω! Πνίγομαι μες στο σπίτι. Δεν μπορώ να κοιτάζω τους τέσσερις τοίχους. Τους γονείς μου τους βλέπω όσο μπορώ, αλλά είμαι και σε μία φάση που απλά θέλω την ηρεμία μου. Ναι, είναι καλό εν μέρει που μένω με τους δικούς μου. Ωστόσο, το γεγονός αυτό μου δημιουργεί και κάποια εμπόδια. Αλλά εντάξει, δεν έχω παράπονο. Ό,τι θέλω κάνω, πραγματικά!

Λοιπόοοοοοοον..... πάμε στα νέα.
Εδώ και πολλούς μήνες δουλεύω σαν προωθήτρια διάφορων προϊόντων. Έχω δώσει πολλά ψωμιά. Και "κρις κρις" και "καραμολέγκο" και "παπαδοπούλου"... με τόσα ψωμιά που έχω προωθήσει, θα τα σιχαθώ. Μα έχω προωθήσει και ατμοκαθαριστές.. τραυματική εμπειρία, πολύ δύσκολο προϊόν. Και μόλις συνειδητοποίησα ότι αυτό το Σάββατο προωθώ πάλι ατμοκαθαριστές και κάτι άλλα.. Τέλεια! Πάω να κλάψω!
Τέλος, έχω μοιράσει και φυλλάδια! Το πρώτο μου καλό μαύρισμα δεν το έκανα στη θάλασσα.. όόόόόχιιι!!! Το έκανα κάτω απ' τον ήλιο μοιράζοντας φυλλάδια! Κούκλα έγινα!

Και μιας και αναφέρθηκα στη θάλασσα, πήγα ΚΑΙ παραλία φίλοι μου! Έχω κάνει τρία μπάνια, στο τρίτο μαύρισα γιατί βασικά στο τρίτο είχε ήλιο. Και από την επόμενη μέρα άρχισαν να με βλέπουν και απλά να με βρίζουν γιατί πήγα θάλασσα και γιατί μαύρισα τόσο πολύ. Η αλήθεια είναι πως μαυρίζω πολύ εύκολα, δηλαδή στο δεύτερο, άντε τρίτο μπάνιο έχω κάνει το μαύρισμα του καλοκαιριού. Πάντως ειδικά στα πρώτα μπάνια είχα πολύ πλάκα γιατί είχε συννεφιά κι εγώ κυρία με τα γυαλιά ηλίου και το καπέλο. Τα δύο πρώτα μου μπάνια τα έκανα με το φίλο μου το Μιχάλη, στο τρίτο άλλαξα παρέα. Να επισημάνω πως βούτηξα, έτσι; Μη νομίζετε πως απλά πήγα και ξάπλωσα στην άμμο.. Βούτηξα, βούτηξα!

Αυτό στο οποίο δεν έχω αναφερθεί και επιβάλλεται, είναι πως εδώ και λίγο καιρό είμαι μία ενεργή ραδιοφωνική παραγωγός. Στα Τ.Ε.Ι έχουμε ραδιοφωνικό σταθμό και έτσι με τη φίλη μου την Αναστασία αποφασίσαμε πως θα θέλαμε να κάνουμε μία εκπομπή. Έτσι πήγαμε, περάσαμε από δοκιμαστικό και μην τα πολυλογώ, μας πήραν (αυτό τους έλειπε). Αν ενδιαφέρεστε λοιπόν, εκπομπή κάνουμε κάθε Τρίτη 3-4 το μεσημέρι. Παίζουμε έντεχνο και ελληνικό ροκ. Μπορείτε να μας ακούσετε online εδώ πατώντας απλά το play. Η επόμενη μας εκπομπή θα έχει άρωμα καλοκαιριού, γι' αυτό συνιστώ να μην τη χάσετε. Αν θέλετε, μπορείτε να συμμετέχετε και στο chat! (θα ακούσετε τα ονόματά σας στον αέρα χαχαχα )

Να μην ξεχνιόμαστε, πηγαίνω και yoga γιατί.. ένα κορμί έχουμε, πρέπει να το προσέχουμε! Αν και τον τελευταίο καιρό δεν το προσέχω και πολύ. Ίσως και να είναι οι ψυχολογικές μου μεταπτώσεις, ντεν ξέρει.

Παράλληλα, περιμένω να έρθει το καλοκαίρι πώς και πώς! Να ανοίξουν τα καλοκαιρινά μαγαζιά, να βάλω επιτέλους τις αγαπημένες μου πλατφόρμες (θα τις ματιάσω στο τέλος).. Αυτή την Παρασκευή ανοίγει το πρώτο μαγαζί που προβλέπεται να είναι υπέροχο. Ανυπομονώ να πάω παρόλο που θα έχω συναντήσεις τις οποίες δεν θέλω να έχω. Παρακάτω θα δείτε μία φωτογραφία του μαγαζιού.

Αυτό που μου έμεινε για το τέλος μου δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα.. Έκλεισε το αγαπημένο μου μπαράκι στο οποίο είχα αναφερθεί και εδώ. Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα διότι το συγκεκριμένο μαγαζί το είχα συνδυάσει με συγκεκριμένο πρόσωπο. Εκεί που κλείνω ένα κεφάλαιο με ονοματεπώνυμο, έρχεται και το κλείσιμο του μαγαζιού. Το κλείσιμο αυτό ήταν σα να επικυρώνει το τελείωμα μίας κατάστασης, μίας σχέσης, μίας συνήθειας.. δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω. Ήθελα να το "αποχαιρετήσω", αλλά αποφάσισα να μην το κάνω. Δεν ξέρω το λόγο.. απλά όσο και  να μου αρέσει το μαγαζί, είναι λίγο άδειο χωρίς το συγκεκριμένο πρόσωπο. Κι ας τα 'χω μαζί του. Κι ας μην θέλω να το βλέπω πλέον μπροστά μου. Μέσα σ' αυτό το μαγαζί υπάρχουν αναμνήσεις. Εκεί μέσα μου έμαθαν πόσο υπέροχο χαμόγελο έχω και με βοήθησαν να το χρησιμοποιώ ως μέρος της γοητείας μου. Και γοήτευε, τουλάχιστον αυτό το ξέρω.

Προτιμώ να το θυμάμαι έτσι..

Αυτά λοιπόν τα νέα μου! Τα έγραψα όλα μαζί!! Χαχαχα

Αν ξεχνάω κάτι, θα το συμπληρώσω στο άμεσο μέλλον. Σκοπεύω να επιστρέψω ενεργά στο blogging γιατί πολύ το παραμέλησα και δε θέλω να αφήνω οτιδήποτε μ' αρέσει. 

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**