«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018

Άσε τα πρέπει και... δες την αλλιώς!


Είναι Πέμπτη βράδυ, όμως εδώ και πολύ καιρό, μετά την τελευταία μου ανάρτηση τον Ιούλιο, συνειδητοποίησα πως ναι, τώρα νιώθω την ανάγκη να γράφω εδώ μέσα. Δεν ξέρω πώς προέκυψε μετά από τόσο καιρό, αλλά μ’ αρέσει που θέλω να γράψω.

Όπως μπορείς να δεις, άλλαξα λίγο την «Εδέμ» μου… Τα ντόνατς με το ροζ φόντο που είχα προηγουμένως, αντικαταστάθηκαν από μία φωτογραφία στην οποία υπάρχει ένα λευκό μαξιλάρι πάνω σε πράσινο καναπέ και γράφει “Life is beautyful’. Επέλεξα αυτή τη φωτογραφία γιατί τώρα πλέον το καταλαβαίνω καλύτερα, το καταλαβαίνω στην πράξη ότι η ζωή είναι ωραία. Μην μπερδεύεσαι… δεν είναι εύκολη, αλλά είναι ωραία αρκεί να βρεις αυτές τις χαραμάδες και θα το βρεις!

Για παράδειγμα, εγώ είμαι γέννημα θρέμμα από το Ηράκλειο το οποίο -είναι γεγονός- το έχω βαρεθεί. Αλλά σήμερα αποδείχθηκε ότι δεν ξέρω τα στενά του και τόσο καλά.

Το μεσημέρι, λοιπόν, αφού σχόλασα, κατέβηκα στο κέντρο για να βρω μια φίλη μου… με το αυτοκίνητο! Τι το ‘θελα; Δέκα ώρες έκανα για να βρω πάρκινγκ. Τα καταφέρνω εν τέλει και παρκάρω. Στο γυρισμό όμως… που να το βρω το αμάξι; Περνούσα από στενό σε στενό για να βρω το σημείο στο οποίο είχα παρκάρει και γελούσα μόνη μου. Ξέρω πως θα γελάσεις κι εσύ τώρα που το διαβάζεις. Θα μου πεις «καλά, μέσα σε ένα Ηράκλειο χάθηκες;». Θα σου πω «ναι, χάθηκα και μάλιστα το ευχαριστήθηκα».

Καθώς περπατούσα μόνη μου, ντάλα μεσημέρι, παρατηρούσα γύρω μου: ένας παππούς καθόταν στην καρέκλα του, έξω στο πεζοδρόμιο, έτοιμος να κοιμηθεί. Ένας άλλος κύριος περπατούσε πιο φουριόζος μέσα στα στενά δρομάκια του Ηρακλείου. Γενικά, όμως, οι συγκεκριμένοι δρόμοι ήταν άδειοι λόγω και της ώρας. Άδειοι, ήσυχοι, ήρεμοι…

Εγώ ναι, είχα επιταχύνει το βήμα μου, αλλά το απολάμβανα, γελούσα με τον εαυτό μου αλλά είχα την ευκαιρία να κοιτάξω γύρω του και να παρατηρήσω τι συμβαίνει στην πόλη, τι είχα χάσει όσο είχα σταματήσει να παρατηρώ. Την ίδια ώρα φυσικά, σκεφτόμουν πόσο χαζή είμαι διότι δεν μπορώ να βρω το αυτοκίνητο. Μην τα πολυλογώ… το βρήκα και γύρισα σπίτι!

Ξέρεις τι άλλο; Είμαι χαρούμενη! Γελούν τα μάτια μου, αναπνέω.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα 6 παρά (το πρωί!), ντύθηκα, βάφτηκα και πήγα στη δουλειά… Εντάξει, το outfit δεν ταίριαζε με την ώρα, αλλά ένιωθα όμορφα. Είχα βέβαια και μία υπερένταση για άγνωστο λόγο η οποία μετά το απόγευμα μου έφυγε, αλλά ξέρεις τι; Είναι γαμάτο να χαμογελά η ψυχή σου. Νιώθω έτοιμη να δουλέψω με τον εαυτό μου. Νιώθω έτοιμη να προσπαθήσω για τα θέλω μου. Νιώθω έτοιμη να λέω πως είμαι καλά και πίσω απ’ αυτό το «καλά» να μην κρύβεται τίποτα
.
Δεν ξέρω τι έρχεται στο μέλλον, δεν ξέρω τι με περιμένει. Αλλά σκέφτομαι να περιορίσω στη ζωή μου αυτά τα πολλά «πρέπει» που με κατατρώνε. Διότι προσπαθώ να είμαι σωστή στα πάντα και… να σου πω κάτι; Αποτυγχάνω παταγωδώς!

Εντάξει, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα απλά ξέρεις… έχω στο μυαλό μου ότι κάτι πρέπει να γίνει «έτσι». Τελικά δεν γίνεται «έτσι» και τρέχα γύρευε. Δεν θέλω να χάσω τη Γιώτα επειδή «έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα». Ίσως αν γίνουν «αλλιώς» το αποτέλεσμα να είναι μαγικό, να είναι πιο όμορφο και από το αναμενόμενο.

Το ίδιο προτείνω να κάνεις κι εσύ.

Επίσης, είδα μία φωτογραφία που έγραφε “life begins after coffee”…   
  
Ως ένας άνθρωπος που πίνει πολύ καφέ και του αρέσει κιόλας, είχα πάνω κάτω τη νοοτροπία αυτής της φράσης.

Ήθελα να πιω μια γουλιά καφέ και μετά να σου μιλήσω για να έχω προλάβει να «ισιώσω». Ε, μην τα πολυλογώ… τέρμα αυτό! Η ζωή ξεκινά μόλις ανοίξεις τα μάτια σου και συνειδητοποιήσεις ότι μία νέα μέρα ανοίγεται μπροστά σου. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, ακόμα κι αν είναι από εκείνες τις μέρες που δεν μπορείς με τίποτα να σηκωθείς από το κρεβάτι, ακόμα κι αν είναι από εκείνες τις μέρες που τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Ετοιμάζεσαι, φτιάχνεις τον καφέ σου ή τέλος πάντων πηγαίνεις να πάρεις έναν καφέ. Και κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται. Εμείς επιλέγουμε ποιο δρόμο θα  πάρουμε και αν έχουμε ένα χέρι να μας βοηθήσει λίγο στη διαδρομή, ακόμα καλύτερα. Αλλά και μόνοι μας, είμαστε πολύ ικανοί!




Καλό βράδυ..
Giwta Ar.. :**

   

6 σχόλια:

  1. Καλώς το πιο όμορφο χαμόγελο της βλογόσφαιρας!
    Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε, όχι ότι ήταν και ποτέ γαλάζια, αλλά λέμε τώρα...
    Δεν πίστευα ότι μπορεί να βαρεθεί κάποιος το Ηράκλειο ή και οποιαδήποτε πόλη της Κρήτης, σε αντίθεση με το Άργος.
    Αλλά θα σκεφτώ πολύ σοβαρά την προτροπή σου και θα αρχίσω να κυκλοφορώ στα στενά και πού ξέρεις, κάτι καινούργιο μπορεί να παρατηρήσω σ' αυτή την τόσο μικρή πόλη!
    Πάντως είναι πλέον αργά για μένα να αλλάξω συνήθειες. Οπότε η ημέρα μου θα συνεχίσει να ξεκινάει μετά την πρώτη γουλιά του καφέ και την πρώτη ρουφιξιά του τσιγάρου μου!
    Χάρηκα που είδα το ποστ σου μετά από τόσο καιρό!
    Κίσιζ και καλό μήνα Γιώτα Αρ! 🎈

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα το "γαλάζια ματιά κάναμε να σε δούμε" πάντως δεν δίνει έμφαση σ αυτό που θέλουμε να πούμε..
      Μου λείψατε πολύ και είμαι εδώ ξανά!
      Φιλία πολλά ❤️

      Διαγραφή
  2. Γιωτίνι μου!!!
    Να εισαι καλα και να περνας ομορφα ευχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εεεεε όχι, όχι δεν το πιστεύω ότι σε διαβάζω στο... blog σου!
    Γιώτα is back το Εden! Τώρα τι να πρωτογράψω; Ότι επέστρεψες δριμύτερη; Ότι κατάφερες να μπλέξεις παρκαρίσματα, καφέδες, πρέπει, δεν πρέπει στιγμή δεν σκέφτηκα που λέει και ο Μπάσης, ότι χαμογελούσες μόνη σου επειδή έτσι...;

    Τίποτα από αυτά δεν μου έκανε εντύπωση. Άλλωστε Γιώτα είσαι ότι θέλεις κάνεις! Ένα μόνο! Οτι σου ήρθε η ανάγκη να ξαναγράψ(φ)εις.
    Κοίτα, εγώ αυτό το παίρνω τοις μετρητοίς! Και θα σου πω να συνεχίσεις να το κάνεις γιατί το γράψιμο θα σε βοηθήσει στο να μην αποτυγχάνεις παταγωδώς όπως αναφέρεις, στο να μπορείς να βάζεις τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις, στο να μπορείς να αναλύεις, να κρίνεις και να διακρίνεις ξεκάθαρα τα πράγματα...

    Απο κει και πέρα να ξέρεις χαίρομαι τα μέγιστα που σε βλέπω να εισαι και πάλι εδώ. Ελπίζω να μην είναι Κρητική παγαποντιά...

    ΥΓ. Μιας και βαρέθηκες Ηράκλειο, έλα μιά βόλτα από την Αθήνα ντε! Μεγάλη πόλη είναι, τρελούς ανθρώπους έχει, θα σάρέσει!

    ΥΓ2 Αράχνες έπιασε το ιστολόγιο σου,αράχνες!

    ΥΓ3 Είσαι η Γιώτα της καρδιάς μας! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι παγαποντια! Προμις!!! Μη μου λες για Αθήνα γιατί θέλω να έρθω και δεν μπορώ τώρα και να σκάσω είμαι τέλος πάντων!
      Όπως και να χει, ευχαριστήθηκα το σχόλιο σου για άλλη μια φορά όπως το ευχαριστιομουν πάντα.
      Θα τα λέμε από εδώ...

      Υ.Γ. Μη σχολιάσουμε περαιτέρω ότι γελούσα μόνη μου.. Μη μη, παρακαλώ χαχααχ

      Διαγραφή