Here we are!

Ήρθε αυτή η εποχή του χρόνου που πέφτει λίγο η θερμοκρασία, πιάνεις... αγκαζέ μία ζακέτα και πηγαίνετε μαζί παντού, προσθέτεις μία λεπτή κουβέρτα στο κρεβάτι σου, πίνεις πλέον πιο συχνά ζεστά ροφήματα.

Έτσι όπως περνούν τα χρόνια, το συμπέρασμά μου είναι ένα: Αυτή η εποχή, αυτός ο μήνας, αυτή η μετάβαση είναι ό,τι καλύτερο για εμένα.

Δεν ξέρω γιατί... Ίσως επειδή αυτή η περίοδος του χρόνου «μιλά» απευθείας στη ρομαντική μου ψυχή. Μία πλευρά του εαυτού μου που μου αρέσει τόσο πολύ, κι ας έχω προσπαθήσει στο παρελθόν να τη διώξω, αφού ήταν λίγο πιο ευάλωτη σε σύγκριση με την κυνικότητα ή τον ρεαλισμό που ήθελα να προβάλω.

Είναι η εποχή που με κάποιον μαγικό τρόπο αισθάνομαι πιο ελεύθερη. Ελεύθερη να εκφράσω τη χαρά και τη λύπη μου, δεκτική στο να νιώσω τα συναισθήματά μου. Με μεγαλύτερη διάθεση να μένω στο σπίτι και να υποδέχομαι άλλους ανθρώπους. Πιο ανοιχτή. Πιο ήρεμη. Με τις τάσεις φυγής και ριζικών αλλαγών που με πιάνουν... να κάθονται στ’ αυγά τους για λίγο.

Ίσως φταίει που από μικρή την είχα στο μυαλό μου ως μεταβατική περίοδο. Θες που ξεκινούσε το σχολείο ή η σχολή; Πάντως είχε κάτι νέο το οποίο ήθελα να εξερευνήσω, κι ας αγχωνόμουν σε μικρότερη ηλικία. Τώρα είμαι πιο cool (και κάπου εδώ ο “cool” εαυτός μου γέλασε).

Είναι η εποχή που ανέκαθεν μου άρεσε να το ζω. Να βάζω μία πιο χοντρή μπλούζα κι ας είναι ακόμα σχετικά υψηλή η θερμοκρασία. Να κουλουριάζομαι στην κουβέρτα, να βλέπω ρομαντικές ταινίες για τις οποίες τόσο πολύ με κοροϊδεύουν οι δικοί μου κατά καιρούς. Να διαβάζω βιβλία, να έχω μία ζεστή κούπα στα χέρια μου, να ανάβω τα κεριά μου. Να τα ζω όλα εις διπλούν σε σχέση με το πώς τα ζούσα τους προηγούμενους μήνες.

Κάτω από αυτή τη συνθήκη, νιώθω ότι και τα άσχημα παίρνουν μία πιο γλυκιά μορφή. Παίρνουν λίγη από τη ζεστασιά της κουβέρτας, του ροφήματος, της αγκαλιάς.

Είναι μία περίοδος που μου επιτρέπω να βλέπω λίγο πιο όμορφα αυτά τα γκρίζα της καθημερινότητας. Να συνεχίζω να πιστεύω με πείσμα και παρά τις πιθανές αντιξοότητες στη φιλία, στην αγάπη, στον έρωτα. Να μη χάνω την πίστη μου στον άνθρωπο παρά τα όσα συμβαίνουν δίπλα μας.

Είμαι σίγουρη πως κι εσείς έχετε μία τέτοια εποχή στο μυαλό σας. Μπορεί να είναι το καταχείμωνο, μπορεί το κατακαλόκαιρο. Μπορεί οι ημέρες των γενεθλίων σας, μπορεί οι μέρες των διακοπών σε έναν συγκεκριμένο τόπο. Τι όμορφο, όμως, να το ζεις ε; Να ζεις τις στιγμές σου. Να έχεις συνδυάσει μία περίοδο του έτους με έναν συγκεκριμένο τρόπο που σε γαληνεύει.

Να ζεις όπως θέλεις και όπως ανακουφίζεις την ψυχή σου.