.......:$

Είναι ώρες που τα πόδια σου αδυνατούν να σε κρατήσουν...
Και το μυαλό δεν μπορεί να συγκεντρωθεί...
Είσαι με φίλους και σκέφτεσαι άλλα...
Χαμογελάς μ' αυτές τις σκέψεις και αμέσως μετά ταρακουνάς το κεφάλι σου και αναρωτιέσαι τι ακριβώς κάνεις...
Γυρίζεις στα παλιά ξαφνικά!
Όλα μοιάζουν τόσο ζωντανά που σε κάνουν ίσως για κάποιες ανεπαίσθητες χαρούμενη...
Κι όμως, μόλις συνειδητοποιήσεις τι γίνεται και απομακρύνεις τις σκέψεις αυτές, βυθίζεσαι μέσα στη θλίψη!
Αποζητάς τις παλιές μέρες που περνούσες καλά και βλέπεις τον εαυτό σου όπως είναι τώρα!
Τώρα τι;
Χάθηκες;
Τι κάνεις;
Μοναξιά είναι αυτό που νιώθεις;
Αλλά...τόσοι άνθρωποι που σ' αγαπούν και σε νοιάζονται είναι τριγύρω!
Εθελοτυφλείς;
Τι θέλεις;
Ποιος θα σου το προσφέρει;

Όλα αυτά είναι τόσο γενικά, όμως τόσο μπερδεμένα!
Σίγουρα κανείς από εσάς, τους αναγνώστες μου, δεν κατάλαβε τίποτα από τα παραπάνω!
Αυτά ωστόσο είναι όλα όσα νιώθω!
Ούτε εγώ η ίδια καταλαβαίνω τι νιώθω....
Αυτό το μπέρδεμα είναι μέσα στο μυαλό μου, στο κεφάλι μου, στο στομάχι μου...
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί γράφω αυτό το άρθρο..
Ίσως είμαι κουρασμένη...
Ίσως απογοητευμένη...
Ίσως...

Sweet Dreams!! <3
Giwta Ar...