«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι..


Με αφορμή ένα συγκεκριμένο γεγονός
θυμήθηκα τα χρόνια του Δημοτικού.
Τα ξέγνοιαστα αυτά χρόνια..
Που περνούσαμε ωραία παίζοντας κυνηγητό στα διαλείμματα 
ή περιμένοντας στην ουρά του κυλικείου για να πάρουμε ένα τόστ.
Όλα αυτά τα θυμάμαι με νοσταλγία.
Αυτό όμως που μου έχει λείψει περισσότερο
είναι το μάθημα της Μουσικής
και η χορωδία που με τόσο κόπο προετοίμαζε η μουσικός μας..
Αυτά τα τραγούδια..Τι ωραία τραγούδια..
Μ' αυτά ξεκινούσε το καλοκαίρι μας!
Μ' αυτά θα ξεκινήσω κι εγώ το φετινό μου καλοκαίρι..







  







Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**







4 σχόλια:

  1. ποο..τι μου θύμισες τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και τι χρόνια!!
    Ανέμελα και ξέγνοιαστα.
    Χρόνια που το μεγαλύτερο μας πρόβλημα ήταν το αν θα πάρουμε την τσάντα της barbie ή της tinkerbell...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγαλώσαμε! Δεν πειράζει! Αυτή είναι η πορεία του ανθρώπου! Μεγαλώνει και αποκτά άλλου είδους προβλήματα!

      Πάντως αυτο με την τσάντα ήταν μεγάλο θέμα :-P

      Διαγραφή