Άλλη φάση!

Ξύπνησα σήμερα το πρωί και σκέφτηκα ότι ήθελα να κάνω αλλαγές στο blog. Μάλιστα ήθελα απελπισμένα να γράψω! Σήμερα το πρωί το είχα ανάγκη αν και το σκεφτόμουν κάποιες μέρες.. Κατά τις δύο επέστρεψα σπίτι, έφαγα γεμιστά (*.*) και κάθισα στον υπολογιστή (ναι, μπροστά απ' αυτή την οθόνη που δεν προσφέρει και πολλά!)! Αφού πήρα τη θέση μου, συνειδητοποίησα πως δε μπορώ να γράψω. Δεν το είχα τελικά τόση ανάγκη!
Κι όμως τώρα γράφω, αλλά δεν ξέρω για ποιο θέμα. Το πρωί τα είχα όλα στο μυαλό μου κατανεμημένα. Ένα δύο τρία. Τώρα δεν έχω απολύτως τίποτα στο μυαλό μου.
Αυτές τις μέρες είμαι σε μία φάση πλήρης σύγχυσης. Σε λιγότερο από μία βδομάδα μπαίνω στην Τρίτη Λυκείου κυριολεκτικά. Τα ψέματα τέλειωσαν. Οι Πανελλήνιες πλησιάζουν όσο κι αν δε θέλω να το σκέφτομαι. Εννιά μήνες περνούν στο άψε-σβήσε! Και αγχώνομαι! Αγχώνομαι γιατί δεν έχω στόχο. Ή μάλλον έχω, αλλά μελλοντικός. Δεν αρμόζει στα άμεσα σχέδια  μου. Ζηλεύω αυτούς που λένε "Θέλω να περάσω Ψυχολογία,Φιλολογία" ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αντίθετα εγώ όταν με ρωτάνε λέω πως ανάλογα με τα μόρια που θα βγάλω, θα δηλώσω σχολές. Τα μόρια; Βαθμοί, βαθμοί, βαθμοί... Τι εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτό αλήθεια; Μία βαθμοθηρία. Στείρα αποστήθιση άχρηστων γνώσεων. Καταλαβαίνω πως κάποια πράγματα χρειάζονται. Αλλά γιατί εγώ να μάθω λεπτομέρειες για το συντακτικό των Λατινικών όταν δε θέλω να γίνω φιλόλογος;
Τέλος πάντων...

Αφού έγραψα Αρχαία, πήγα να αγοράσω μία φόρμα. Ίδια με μία άλλη που έχω σε μαύρη, αλλά ωραία όπως και να το κάνεις. Αφού μου περίσσευαν χρήματα σκέφτηκα να αγοράσω ΚΑΙ πορτοφόλι γιατί αυτό που είχα είχε γίνει χάλια πια. Είδα ένα λουλουδάτο, αρκετά όμορφο θα έλεγα, αλλά η ποιότητα του άθλια.. με το πρώτο άγγιγμα θα χαλούσε. Πήρα τελικά ένα μαύρο, αλλά όχι ένα απλό μαύρο. Είναι σαν κροκοδιλέ. Έχει ωραία υφή. Το ίδιο υπήρχε σε ένα άθλιο κόκκινο και ένα πολύ έντονο βεραμάν. Γυρνάω λοιπόν σπίτι και το δείχνω στη μαμά μου. Αρχίζει να γκρινιάζει ότι είναι γεροντίστικο το μαύρο και να πάω να το αλλάξω να πάρω κάτι πιο έντονο. Αυτό που δεν της αρέσει καθόλου το μαύρο χρώμα, το έχω υποστεί άπειρες φορές. Αλλά εγώ δεν το αλλάζω! Μ' αρέσει βρε αδερφέ!

Αφού αναφέρθηκα στη μαμά μου, ας αναλύσω κι αυτό το φαινόμενο. Ακούει Μποφίλιου. Αυτή που ακούει Βοσκόπουλο και πέφτει στα πατώματα. Αυτή την οποία με το ζόρι την έπεισα να έρθει μαζί μου στη συναυλία της -γιατί ήταν μακριά και δε μπορούσα να πάω μόνη-. Διάβαζα προχτές και ακούω μια στιγμή τη νεράιδα (στη Νατάσσα αναφέρομαι). Πάω στο σαλόνι και βλέπω τη μαμά μου να σιδερώνει και να ακούει στο YOUTUBE(!) Μποφίλιου. Είχε βάλει να ακούσει το "συνέχεια στα όρια" από το κινητό. Η μαμά μου που δεν ήξερε να βγάλει φωτογραφία με το απλό κινητό, τώρα έχει το αφής και σερφάρει στο ίντερνετ. Έτσι όπως το πάμε, σε λίγο θα αρχίσω να πλέκω.

Επίσης, εμείς οι γυναίκες έχουμε θέματα. Πολλά θέματα! Αυτό είναι ευρέως γνωστό. Θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητες, αλλά χρειαζόμαστε την προστασία του άντρα -ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κατσαρίδα..χδ-. Θέλουμε τον άλλο αλήτη και σκληρό, μα όταν τον συναντάμε λέμε "δεν είναι καθόλου ρομαντικός!". Όταν συναντάμε αυτόν τον κύριο Ρομαντικό όμως λέμε "μα μωρέ, πολύ γλυκανάλατος είναι, δε μ' αρέσει." Δηλαδή καμία ελπίδα, έτσι;
Κι από 'μένα δεν περίμενα τέτοια κατάντια. Πριν λίγους μήνες ένα χαμογελαστό "καλημέρα" με είχε κάνει να πέσω στα πατώματα. Ξέρετε, τα γνωστά. Η καρδιά που πάει από 'δω μέχρι απέναντι σε κάθε κοίταγμα, η ρίγη στο σώμα με κάθε μικρό άγγιγμα και τα λοιπά. Εκεί που ξεκολλάς και λες επιτέλους "τι μαλάκας Θεέ μου. Δίκιο είχαν αυτοί που μου το 'λεγαν.", να σου το μπουρλότο μέσα σου. Δύο απλές προτάσεις αρκούν για να ξαναφουντώσει αυτό που θεωρητικά είχε εξατμιστεί. Και ξέρεις ότι καμία σημασία δεν έχουν πια αυτές οι προτάσεις, απλά αρχίζεις πάλι να νιώθεις. Απλά! Έτσι απλά! Και τώρα ξέρεις βέβαια πόσο μαλάκας είναι, μα αν είναι ωραίος μαλάκας; Τι σκατά μου συμβαίνει;
Αυτό το καταραμένο αγγελάκι πρέπει να μάθει να στοχεύει δύο άτομα. Όχι μισές δουλειές. Αν χτυπάει με το βέλος και τους δύο, ας δίνει ταυτόχρονα και λίγο θάρρος πριν είναι πολύ αργά. Γιατί φαίνεται πως είναι.

Αυτά λοιπόν. Αρχίζει σε τέσσερις μέρες επίσημα το σχολείο. Τρίτη Λυκείου... Ουφ! Μία χρονιά ακόμη. Μία χρονιά, μία χρονιά, μία χρονιά.
Δεν υπόσχομαι για τη συχνότητα των αναρτήσεων μου από 'δω και πέρα -λόγω φόρτου εργασίας..:Ρ-
γι' αυτό ας ευχηθώ.... Καλή σχολική χρονιά! Καλή μας επιτυχία!

(Έβαλα και το πορτοφόλι μέσα, έτσι, γιατί μ' αρέσει!χδ)

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**