Liebster και τα λοιπά άσχετα!

Καλησπέραααα....
Είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτησή μου πως αυτά τα αριστουργήματα που διαβάζετε όσοι μου κάνετε την τιμή, θα αραιώσουν λόγω διαβάσματος. Όμως παρέλαβα ένα βραβείο!!! Οκ, θα πω την αλήθεια. Το βραβείο είχε ως αποδέκτες όσους διάβαζαν το συγκεκριμένο άρθρο της Pink Angel  (πως στο καλό μπαίνουν αυτοί οι σύνδεσμοι;;;;;;) Τέλος πάντων, αυτή είναι το ροζ αγγελούδι του κόσμου των blogs παρέα με τον Αλέξανδρο φυσικά:  http://pink-angel-911.blogspot.gr/ 
Μ' άρεσε που λέτε το βραβείο -δεν είχα πάρει και ποτέ (έχει ενδιαφέρον)- και να 'μαι πάλι εδώ!
Το βραβείο λέγεται Liebster (ωραία ονομασία, γερμανική!*.*) ...

Ας ξεκινήσω λοιπόν...
Οι κανονισμοί είναι οι εξής:
1) Πρέπει να αναφέρεις και να ευχαριστήσεις αυτόν που σου χάρισε το βραβείο!
       Ευχαριστώ Pink Angel! :P
2) Πρέπει να απαντήσεις στις ερωτήσεις που θα σου δοθούν!
3) Πρέπει να βραβεύσεις άλλα blogs!
4) Πρέπει να ακολουθήσεις τα blogs που βράβευσες!

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1. Το αγαπημένο σου φαγητό:  Το παστίτσιο της μαμάς! Βασικά όποιο φαγητό έχει μακαρόνια.. Αλλά σαν το παστίτσιο της μαμάς μου δεν υπάρχει! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

2. Δε μου αρέσει στους ανθρώπους:  Να βγάζουν εύκολα συμπεράσματα. Επίσης δε μ' αρέσει η συνεχής γκρίνια για πράγματα που δεν έχουν και θα ήθελαν να έχουν. ΚΑΙ... διπροσωπία!

3. Μου αρέσει οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα:  Να μπορούν να με κάνουν να νιώθω καλά όταν είμαι χάλια και να μπορούν να διαχωρίσουν πότε είναι ώρα για πλάκα και πότε πρέπει να σοβαρεύονται!

4. Με ηρεμεί:  Ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο, ο χειμώνας και η βροχή παρέα με ένα ζεστό ρόφημα σοκολάτας.

5. Αγαπώ:  Αγαπώ τους γονείς μου, την αδερφή μου, το γαμπρό μου, την (ψυχοαδερφή μου) Ρένα, την Ελένη, το κουνέλι μου τον Πιτσίκο που του κάνω τη ζωή δύσκολη, μία καθηγήτρια μου από το σχολείο που μπορεί να μην το έχει καταλάβει, αλλά και μόνο με την παρουσία της μου δίνει δύναμη. ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ! Αγαπώ τη Χαρουλίτα και την Ελένη τη σγουρομάλλα, το άρωμα τριαντάφυλλου, τα γλυκά, τα λογοτεχνικά βιβλία, τις αισθηματικές ταινίες, τη Νατάσσα Μποφίλιου.... (σταματάω, το παράκανα!)

6. Με νευριάζει:  Η ακαταστασία (κι ας μην κάνω κάτι για να την αποφύγω..χδ) καθώς και η βαρεμάρα που με διακατέχει κάθε φορά που ανοίγω το βιβλίο της Ιστορίας! Υπό κανονικές συνθήκες βέβαια με νευριάζουν τα πάντα!

7. Δεν αποχωρίζομαι ποτέ (αντικείμενο):  Το friendship bracelet που μου χάρισε η Χαρά -αν δεν το φοράω, κάπου στην τσάντα μου ή στο πορτοφόλι μου θα κόβει βόλτες-  και το πανέμορφο μπλε βραχιολάκι που μου έκανε πρόσφατα δώρο η Εμμανουέλα από την Ιταλία.

8. Όταν ήμουν μικρή χάζευα συστηματικά αφίσες:  Αν θεωρήσουμε ότι τώρα είμαι μεγάλη (ΕΙΜΑΙ! Ενηλικιώνομαι σε λίγο..) έχω να δηλώσω πως ποτέ δεν κόλλησα στους τοίχους του δωματίου μου αφίσες. Βέβαια τώρα που (και καλά) μεγάλωσα έχω στο δωμάτιο μου μία αφίσα του Χαρούλη και της ΝΑΤΑΣΣΑΣ(!!!!!!) τις οποίες ξεκρέμασα από κάτι στύλους το καλοκαίρι (έχω πειστήρια, θα τα δείξω παρακάτω).. Αυτές τις αφίσες δεν τις έχω κολλήσει στον τοίχο γιατί είναι μεγάλες και από χαρτόνι.. Αλλά έκανα τη μαγκιά πάλι! Πήγα και ξεκόλλησα μία πιο μικρή αφίσα της Μποφίλιου, που είναι από απλό χαρτί, και την κόλλησα...:D


Δεν ξέρω ποιους να βραβεύσω. Δεν έχω και μεγάλη γκάμα επιλογών. Οπότε... όσοι πιστοί προσέλθετε!!!

Και μετά το βραβειάκι, πάω σε πιο καθημερινά θέματα!

Ανοίξανε! Ναι, ανοίξανε τα σχολεία και είναι σε ετοιμότητα για απεργίες! Καλά εμένα το ίδιο μου κάνει! Η φετινή χρονιά νομίζω και ελπίζω πως θα είναι η καλύτερη απ' όλες τις προηγούμενες!

Εκτός από το γεγονός ότι είμαι στην ίδια τάξη με την κολλητή μου (halleluja halleluja), είμαι μαζί με τα καμάρια του τεχνολογικού. Αυτούς που είχα στην πρώτη Λυκείου. Αυτό σημαίνει πως ανά τακτά διαστήματα θα γελάω!

Βέβαια αυτό το πρωινό ξύπνημα ποτέ δε θα το συνηθίσω! Όσο κι αν προσπαθώ να χαμογελάω επειδή ξύπνησα ζωντανή!

Και σήμερα συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο μπάζο είμαι! Είχα πει στον καθηγητή που μου κάνει Ιστορία στο φροντιστήριο να μου φτιάξει ένα επιπλέον διαγώνισμα σε συγκεκριμένα μαθήματα για να πάω να το γράψω. Σήμερα ήταν η "μοιραία" μέρα. Πήγα κατά τις 5 και λέω "οκ, θα προλάβω".. Ωστόσο 7-9 είχα Μαθηματικά. Δηλαδή έπρεπε το πολύ 6.30 να έχω τελειώσει με την Ιστορία, να πάρω το λεωφορείο από το κέντρο και να πάω σπίτι μου. Τελειώνω 6.20 και με την ψυχή στο στόμα τρέχω στη στάση. Ευτυχώς το λεωφορείο ήρθε σχετικά γρήγορα. Παρά είκοσι είμαι σπίτι. Σουλουπώνω λίγο το δωμάτιο, φέρνω και μια καρέκλα για τον καθηγητή και μπαίνω να κάνω τσακ μπαμ ένα ντους. Από το ζόρι μου και από την πολλή ζέστη ένιωθα να βρωμάω ολόκληρη. Παρά δέκα βγαίνω απ' το μπάνιο, φοράω την υπέροχη κοραλί ολόσωμη φόρμα μου και φροντίζω να βάλω λίγο concealer μέχρι να έρθει ο καθηγητής. Είχα κανονίσει να βγω τρομάρα μου και τι ώρα; 9.15.. Ένα τέταρτο μετά το μάθημα. Αφού με πετυχαίνει ο καθηγητής την ώρα που έβαζα μάσκαρα, μου πετάει "θα βγούμε βλέπω..". Δεν έχω θέμα. Είναι μικρός σε ηλικία και μπορούμε να συζητάμε με τις ώρες. Ώσπου ένας από τους δύο αποφασίζει να επαναφέρει την τάξη. Μη νομίζετε! Κάνουμε κανονικά μάθημα, αλλά λίγη ξεκούραση χρειάζεται, δε χρειάζεται; Παρεπιπτόντως να αναφέρω.. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΩΝ. Αυτό..

Αφού τελειώνω το μάθημα ετοιμάζω την τσάντα μου και βάζω τη μαμά μου να με πάει στο κέντρο. Έφτασα με πέντε λεπτά καθυστέρηση! ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ!!!! Η μαμά μου είχε τη φαεινή ιδέα να σταματήσει για βενζίνη. Και τέλος πάντων, βγήκα με μία φίλη μου, την Εύα, που είχα να τη δω απ' την Τσικνοπέμπτη ~ όταν είχα ντυθεί (ο Θεός να με κάνει) μαύρος κύκνος και αυτή... κάτι σε ψηλομύτα κυρία Βορίων Προαστίων με τα μαργαριτάρια και ένα τσιγάρο στο χέρι ~ . Στο δρόμο συναντήσαμε και μιλούσαμε για πολύ ώρα με... με δύο φίλους μου τέλος πάντων (δεν αναφέρω κάτι παραπάνω γιατί θα βγουν προς τα έξω ποικίλα συναισθήματα, για τον καθένα ξεχωριστά, και δεν κάνει.)

Ωστόσο το blog μου κάθε φορά που το βλέπω, μου θυμίζει ντομάτα.. Πραγματικά, τελευταία του έκανα πολλές αλλαγές, αλλά δεν μπορώ να κατασταλάξω σε χρώμα. Το μπλέ αν και αγαπημένο μου, νομίζω δεν του ταιριάζει.. Δεν ξέρω τι θα κάνω.. Θα το αφήσω έτσι ντοματένιο μέχρι νεωτέρας!

Ήθελα να γράψω κι άλλα, μα τα ξέχασα! Καλά, μιλάμε τώρα τελευταία στο blog μ' έχει πιάσει το φιλολογικό μου και μπορώ να γράφω ολόκληρα κατεβατά.. Θυμάμαι στις αρχές που το είχα ανοίξει,  με το ζόρι έγραφα πέντε γραμμές..:Ρ

Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις!

Πριν κλείσω, νομίζω πως πρέπει να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι. Είναι γνωστό, οι περισσότεροι ίσως το γνωρίζετε, όσοι όμως όχι ας επικεντρωθείτε στους τρυφερούς στίχους του τραγουδιού και στην όμορφη μουσική του... Αξίζει!

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**