Auf Wiedersehen!!!

Σήμερα άνοιξα το ημερολόγιό μου στο οποίο γράφω ήδη από το Δημοτικό εώς σήμερα. Συγκεκριμένα από το 2006..
Καθώς διάβαζα, έκανα κάτι γέλια... Κατ' αρχήν στα χρόνια του Δημοτικού δεν υπήρχε "μ' αρέσει ο τάδε", αλλά "αγαπώ τον τάδε μα αυτός αγαπάει την άλλη"
Από μικρή όμως ήμουν δύσκολη στο να πω ότι θέλω κάποιον. Άλλα παιδιά έλεγαν κάθε μέρα και ένα διαφορετικό όνομα, ενώ εγώ τους σνόμπαρα η ψωνάρα τους συμμαθητές μου.. Ώσπου στην Πέμπτη Δημοτικού εμφανίστηκε το πρώτο κόλλημα. Ο Γ., ξανθός με υπέροχα μάτια και γαλλική μυτούλα. Και το ειδύλλιο κράτησε μέχρι τα μέσα Γυμνασίου που μαλώσαμε άσχημα και πλέον διακριτικά στο δρόμο όποτε συναντιόμαστε, αποφεύγουμε ο ένας τον άλλο.

Σ' αυτό το ημερολόγιο και τι δεν έχω γράψει.
Παρατήρησα τις αλλαγές μου με το πέρασμα των χρόνων. Από την αλλαγή των γραμμάτων μέχρι την αλλαγή της συμπεριφοράς και σκέψης μου.
Πολλοί μου λένε πόσο σκληρή είμαι απέναντί τους. Είμαι, δεν αντιλέγω! Σήμερα συνειδητοποίησα πόσο σκληρή και αυστηρή είμαι απέναντι και στον ίδιο μου τον εαυτό. Στο Γυμνάσιο δε χρειαζόμουν κάποιον να με μειώνει, το έκανα με επιτυχία εγώ η ίδια. Στο Λύκειο που η απαισιοδοξία μου άρχισε να εκλείπει, παρατήρησα αυστηρές κριτικές.
Ωστόσο με την είσοδό μου στο Λύκειο, η ζωή μου έγινε πιο ενδιαφέρουσα κι εγώ πιο συνειδητοποιημένη και συνάμα πιο φοβισμένη. Για πρώτη φορά ένιωσα ουσιαστικά το νόημα της ευθύνης, του διλήμματος, της τελικής απόφασης. Το πρώτο δίλημμα: Θεωρητική ή Τεχνολογική κατεύθυνση; Το δεύτερο δίλημμα: Μαθηματικά ή Βιολογία;
Έτσι σιγά-σιγά άρχισα να μαθαίνω ότι δεν πρέπει να μετανιώνω για τις επιλογές μου διότι εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι ήταν οι καλύτερες. Και ακόμη πιστεύω πως δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τις επιλογές μας. Απλά πρέπει να είμαστε σε θέση να δεχτούμε τις συνέπειες (θετικές ή αρνητικές) χωρίς γκρίνια.

Σήμερα γέλασα και με κάτι κατινιές που έγραφα πριν λίγους μήνες τύπου "αν τον ξανά πλησιάσει, θα της βγάλω την τρέσα τρίχα-τρίχα" κάτι που ποτέ δεν έκανα γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει περίπτωση να μαλώσω για ένα αγόρι!
Και στο Λύκειο κατάλαβα τι είναι να κάθεται ένα συγκεκριμένο άτομο δίπλα μου και χωρίς καν να με αγγίζει να μη μπορώ να ελέγξω τους σφυγμούς μου. Πέρυσι εν καιρώ εξετάσεων έγραφα:

Είναι απόγευμα και αύριο γράφω Χημεία και Αγγλικά.

Διαβάζω Χημεία!

Βασικά προσπαθώ να τον βγάλω απ' το μυαλό μου..

Ένα χρόνο μετά και επικρατεί το χάος. Στο μυαλό μου, στην ψυχή μου, σ' αυτόν...

Πενταήμερη δε θα πάμε και έτσι αποφάσισα την Παρασκευή που κάναμε χοροεσπερίδα να πάω ,έτσι, σαν τελευταία έξοδος πριν τις Πανελλήνιες. Και χαίρομαι που πήγα! Όχι τόσο επειδή ξέσκασα, αλλά κυρίως επειδή είδα. Είδα πράγματα που δεν ήθελα να δω, μα έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να καταλάβω πόσο... σημαντική είμαι γι' αυτόν, πόσο ενδιαφέρεται τέλος πάντων. Και το Σάββατο στο φροντιστήριο κάτι φάνηκε.. Δεδομένη δεν είμαι για κανέναν, ούτε πιστή Πηνελόπη. Όταν μ' ενοχλεί κάτι/κάποιος, το δείχνω. Και με χαροποιεί το γεγονός ότι δεν είμαι ένα τσουλάκι το οποίο τα αγόρια το βλέπουν σαν ένα φάσωμα της μιας βραδιάς. Σοβαρή με χαρακτηρίζουν. Σοβαρή κοπέλα που "δε θέλουν να της κάνουν μαλακία".

Στο Γυμνάσιο είχα μαλώσει με μία "φίλη" και μου είχε γράψει "θα μείνεις μόνη και αποτυχημένη μια ζωή". Αυτή η πρόταση μου είχε μείνει για πολλά χρόνια. Σχεδόν κάθε φορά που έγραφα στο ημερολόγιο το ανέφερα. Είχε μείνει στο μυαλό μου σαν μόνιμο τατουάζ. Ακόμη και πριν λίγους μήνες.. το είχα πιστέψει. Όμως τώρα, τρεις μήνες πριν τις Πανελλήνιες αποφάσισα πως πρέπει να το αποβάλλω. Θα μου πείτε "γιατί τα γράφεις τώρα όλα αυτά δημόσια;". Θέλω κατά κάποιον τρόπο να .. ξορκίσω το κακό. Διότι όσο έχω δίπλα μου ανθρώπους που μ' αγαπούν και ασχολούμαι με κάτι που μου αρέσει -ό,τι κι αν είναι αυτό-, τότε θα είμαι ευτυχισμένη και κατά συνέπεια επιτυχημένη..

Λοιπόν, είναι η τελευταία ανάρτηση που κάνω μέχρι να τελειώσω τις Πανελλήνιες. Μπήκαμε στην τελική ευθεία. Το ανακοινώνω απλά για να μη βγείτε στους δρόμους απελπισμένοι αναζητώντας με!

Εγώ εδώ τριγύρω θα 'μαι, απλά λίγο εξαφανισμένη στον κόσμο του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Βενιζέλου κτλ κτλ.

Όμως τις επισκέψεις μου θα τις κάνω, όσο πιο συχνά μπορώ τουλάχιστον! Δεν τη γλιτώνετε τόσο εύκολα (μουαχαχαχα) !!!

Σας αφήνω με ένα υπέροχο -κατ' εμέ- τραγούδι.. Καλή ακρόαση!!!

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**

*O τίτλος είναι γερμανικός και σημαίνει "εις το επανιδείν"