Diary of bliss: Αγάπη μόνο!

Μπήκε και η νέα χρονιά που ακούει στο όνομα 2015. Εντάξει, να ευχηθώ και από εδώ ευτυχισμένο το νέο έτος. Ξέρω πως η πλειοψηφία από 'σας έκανε μία λίστα με στόχους για το 2015. Εύχομαι λοιπόν το 2015 να είστε ικανοί να αποκτήσετε αυτά που θέλετε. Ίσως φαίνεται "κάπως" αυτή η ευχή, αλλά πιστεύω πως είναι πολύ πιο σημαντικό να μπούμε στη διαδικασία της προσπάθειας για όλα αυτά που θέλουμε από το να τα περιμένουμε να μας έρθουν ουρανοκατέβατα και μετά να κατηγορούμε το σύμπαν επειδή δε μας ήρθαν.

Πιστεύω ακράδαντα πως υπάρχουν χρονιές που.. δεν ήταν οι χρονιές μας. Μπορεί να ακούγεται λίγο προκατειλημμένο, αλλά το πιστεύω πολύ. Το 2014 λοιπόν δεν ήταν η χρονιά μου. Πολλά απ' αυτά που ήθελα δεν ήρθαν για τον Α ή Β λόγο. Για πολλά απ' αυτά προσπάθησα και πάλι δεν ήρθαν. Εντάξει, το 2014 ήταν η χρονιά που απέκτησα περισσότερη αυτοπεποίθηση και άρχισα να πιστεύω πολύ στον εαυτό μου, κάτι που πριν λίγους μήνες φαινόταν άπιαστο όνειρο.

Αποφάσισα το 2015 να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω πολλά πράγματα. Θέλω να εστιάσω σε αυτά που έχω και όχι σε αυτά που μου λείπουν. Γιατί αυτά που μου λείπουν είναι πολλά, αλλά αυτά που έχω είναι ακόμη περισσότερα. Σ' αυτή μου την προσπάθεια βοηθάει πολύ το "Diary of bliss", μία ιδέα της Κατερίνας από το Positive Thinking Greece. Πρόκειται για μία κοπέλα που βλέπει θετικά την κάθε στιγμή, που μέσα από τη μαυρίλα της κίνησης κοιτάζει τον γαλάζιο ουρανό. Και γι' αυτό τη γουστάρω πολύ. Με τη συγκεκριμένη στήλη λοιπόν, μετράμε ευλογίες. Ξεκινάω κι εγώ από σήμερα.

Αρχίζω να συνειδητοποιώ πόσοι πολλοί άνθρωποι γύρω μου με αγαπούν. Με αγαπούν πραγματικά. Οι γονείς μου είναι φυσικά πρώτοι και καλύτεροι στη σειρά που προσπαθούν να μου δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούν με αυτά που έχουν.Και ευτυχώς έχουν πολλά περισσεύματα αγάπης. Το ίδιο και η αδερφή μου που είναι πάντα δίπλα μου όποτε της το ζητήσω. Στα μεγάλα ζόρια μου μέσα στις Πανελλήνιες ήταν εκεί για να της μιλήσω ώστε να μπορέσω να ελαφρώσω την ψυχή μου και να δω τις καταστάσεις πιο καθαρά.

Αλλά και μία πολύ καλή μου φίλη που είναι σαν δεύτερη αδερφή μου. Είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερη μου και μ' αγαπάει πάρα πολύ. Μικρή είχα κάποια προβλήματα υγείας σχετικά με το άσθμα μου και κάτι τέτοια. Ήμουν παράλληλα πολύ σπαστικιά και εκνευριστική σε σημείο που η αδερφή μου και η φίλη μας δε με άντεχαν και.. απέφευγαν την παρέα μου (δικαιολογημένα θα πω εγώ). Προχτές λοιπόν έμαθα πως αυτή η φίλη όταν με έβλεπε να βήχω, να μην μπορώ να αναπνεύσω εξαιτίας του προβλήματος μου και να κλαίω από τον πόνο, πήγαινε σπίτι της και παρακαλούσε τον Θεό κλαίγοντας να με κάνει να μην πονάω και "δε θα ξαναπαραπονεθώ. Θα την παίρνω μαζί μου όταν μου το λέει". Που να 'ξερε ότι μετά από χρόνια θα με παρακαλούσε να κάνουμε παρέα και εγώ θα της έλεγα "όχι":P.

Και πάμε στους φίλους. Ένα άλλο, μεγάλο κεφάλαιο. Τόσο μεγάλο που δεν βρίσκω λόγια. Δεν ξέρω από ποιον να ξεκινήσω..

Η κολλητή μου είναι η κολλητή μου και αυτό αρκεί. Αφού μ' αγαπάει ακόμα κι όταν γελάω τις στιγμές που χτυπάει κάπου, τότε ναι, είναι η κολλητή μου.

Μία πολύ καλή μου φίλη, η Ε., είναι εκεί όποτε τη χρειάζομαι ακριβώς με τον τρόπο που είμαι κι εγώ εκεί γι' αυτήν. Μου δίνει συμβουλές που πιάνουν τόπο, που έχουν λογική. Μία μέρα μου είχε πει "Γιώτα, είσαι η φωνή της λογικής μου." Μπορώ να πω πως τότε με είχε τρομάξει λίγο αυτό. Δηλαδή, κακά τα ψέμματα, ακόμα με τρομάζει. Και όμως είναι δίπλα μου πάντα, πάντα. Με έχει δει να μυξοκλαίω και αργότερα όταν ένας γνωστός στο δρόμο με πέρασε για κρυωμένη με τα πρησμένα μάτια και την κόκκινη μύτη, αυτή απλά έσκασε στα γέλια. Και μου έκανε πολύ καλό. Απλά όταν δεν είμαι καλά και θέλω να κλάψω, με αφήνει. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να με κάνει να γελάσω. Γιατί ακριβώς δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αν δεν ξεσπάσεις, αν δεν πέσεις κάτω εκείνη τη στιγμή που σου βγαίνει, θα συμβεί κάποια στιγμή αργότερα, όταν ίσως δε θα 'ναι ώρα. Και η συγκεκριμένη κοπέλα με αφήνει να ξεσπάσω, μ' αγκαλιάζει, μου δίνει συμβουλές, με βοηθάει όπως και όποτε μπορεί. Και γι' αυτό το λόγο την ευχαριστώ.

Το επόμενο άτομο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένας φίλος πολύ καλός από το Γυμνάσιο. Του τη λέω συνέχεια, αλλά μ' αγαπάει πολύ. Το ξέρω. Έχουμε βγάλει αμέτρητες σέλφι παρέα (ουάουυυυυυυυ) και θέλει να με βλέπει καλά. Είναι το μοναδικό αγόρι που με έχει δει στα αρκετά άσχημά μου και την επομένη που έχει στείλει μήνυμα "Και να μη στενοχωριέσαι για τίποτα! Να θυμάσαι πως είσαι πανέμορφη και δεν έχεις ανάγκη κανέναν!". Και δεν είναι το μοναδικό μήνυμα. Θέλει να με βλέπει καλά, το ίδιο κι εγώ.

Άνθρωποι που μ' αγαπάνε είναι και αυτά τα δύο άτομα που δέχτηκαν την Κυριακή να πάμε στο αγαπημένο μου μπαράκι (ας μη μου το ακυρώσουν Θεέ μου!!!!!).

Τα τελευταία άτομα που μου έρχονται στο μυαλό και κοντεύω να πάθω σύνδρομο στέρησης τόσες βδομάδες μακριά τους είναι οι δύο συμφοιτήτριες μου. Έχουν ζήσει κάποιες δύσκολες καταστάσεις μέσα σ' αυτά τα 18 τους χρόνια και όμως βγήκαν δυνατές και ικανές να σου δώσουν δύναμη. Και αυτό κάνουν. Νομίζω γενικά πως δίνουμε δύναμη η μία στην άλλη. Με συμβουλεύουν στα προβλήματά μου, με κατανοούν, με βοηθούν ψυχολογικά. Γενικά σ' αυτό το σύντομο διάστημα της γνωριμίας μας μου έχουν δώσει πολλά πράγματα. Τις βλέπω να στενοχωριούνται όταν είμαι στενοχωρημένη, να χαίρονται όταν είμαι χαρούμενη. Και με νοιάζονται. Με νοιάζονται πολύ. Μου σπάνε τα νεύρα μόνο όταν μου λένε "να έρθω μαζί σου μέχρι τη στάση γιατί είναι βράδυ; Να προσέχεις, να μην πας από 'κει γιατί είδες ποιος είναι" κτλ κτλ. Ελπίζω να έχω δώσει σ' αυτές τις δύο κοπέλες κάτι ελάχιστο έστω απ' αυτό που μου έχουν δώσει εκείνες.

Και οι άνθρωποι που μ' αγαπούν δεν έχουν τέλος. Αλλά αναφέρω τους πιο σημαντικούς πλέον για 'μένα. Αυτούς που παίζουν καταλυτικό ρόλο στο παρόν μου. Αυτούς που μου δείχνουν την αγάπη τους ακόμη και μέσω  του "είσαι ηλίθια". Γι' αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους αγαπάω αυτούς τους ανθρώπους και τους θέλω στη ζωή μου.  Γιατί μου δίνουν αγάπη χωρίς να μου πουν "σ' αγαπώ".

Όταν έχω τέτοιους ανεκτίμητους ανθρώπους να με αγαπούν, γιατί να στενοχωριέμαι για έναν άνθρωπο απλά γνωστό μου; Γιατί να κλαίω για μία ή δύο αποτυχίες που έτυχε να έχω στην μέχρι τώρα ζωή μου; Αγάπη έχω γύρω μου. Και αφού έχω αγάπη, τα καλύτερα θα έρθουν. 

because you only live once.

Giwta Ar.. **