Athens Pride 2015: Πάρε Θέση.

Με υπερηφάνεια ξεκινώ να γράφω αυτό το άρθρο αφού μόλις εχτές, το Σάββατο 13 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε το 11ο Athens Pride.
Σε μία εποχή που οι ομοφοβικές αντιλήψεις αντί να μειώνονται, ενισχύονται και καταλήγουν να παγιώνονται, το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι παρελάσεις τέτοιου είδους.
 Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί πως ο τίτλος "πάρε θέση" είναι απόλυτα εύστοχος, αφού οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση στις διακρίσεις που γίνονται γενικότερα και στις διακρίσεις σχετικά με τους ομοφυλόφιλους ειδικότερα.
Το Athens Pride μπορεί να οριστεί και ως μία επίδειξη ποικιλομορφίας και αποδοχής. Κυριαρχούν τα χρώματα του ουράνιου τόξου και έτσι μεγάλο πλήθος ανθρώπων κατευθύνεται προς το κέντρο της πρωτεύουσας με δυναμική και διεκδικητική διάθεση. To Athens Pride μεταμορφώνει την Αθήνα και αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που λαμβάνει χώρα μία τέτοιου είδους παρέλαση.

Ομοφοβία είναι η αποστροφή ή οι διακρίσεις με αφετηρία τον σεξουαλικό προσανατολισμό (πηγή).
Γιατί όμως η ομοφοβία είναι τόσο έντονη στη χώρα μας;
Το θέμα των ομοφυλοφίλων είναι δυστυχώς ταμπού στη χώρα μας. Πολλοί  θεωρούν αυτή τους την προτίμηση ως ανωμαλία της φύσης. Άλλοι πάλι τους "καταδικάζουν" σαν βαρυποινίτες. Λίγοι είναι αυτοί που τους βλέπουν έτσι ακριβώς όπως είναι: σαν απλούς ανθρώπους με συναισθήματα και πάθη.
Η ομοφοβία ξεκινά προφανώς μέσα από την οικογένεια που καλλιεργεί τέτοιου είδους αντιλήψεις. Όταν το παιδί από μικρό μαθαίνει να σέβεται κάθε άνθρωπο με τη διαφορετικότητα που μπορεί να έχει ο καθένας, τότε μεγαλώνει με έναν υγιή τρόπο και παίρνει ισχυρά εφόδια για τη μετέπειτα ζωή του. Αυτό όμως που παίρνουν τα περισσότερα παιδιά μέσα από το σπίτι τους είναι ο φόβος γι' αυτό το διαφορετικό. Η απέχθεια, αν δεν παρεξηγηθεί αυτή η έννοια, προς τους ομοφυλόφιλους. Δεν θα ξεχάσω μία συγκεκριμένη σκηνή από τη νέα σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, "Εθνική Ελλάδος". Ένας σημείο που ο Θόδωρας, ο σύζυγος της Φρόσως, λέει στο γιο του "κάνε ό,τι θέλεις.. μόνο αδερφή μη γίνεις!". Πόσο ωμά αντικατοπτρίζεται μέσα απ' αυτή την πρόταση η πραγματικότητα που βιώνουμε;
Έχουμε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο με τον άντρα και την γυναίκα που δε δεχόμαστε να δούμε άντρα με άντρα και γυναίκα με γυναίκα. Φυσικά και είναι δύσκολο για έναν γονιό να μαθαίνει πως το παιδί του είναι ομοφυλόφιλο. Δεν αποτελεί όμως αυτό το γεγονός αιτία για να διαλυθούν οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια.
Και έπειτα πηγαίνουμε στο ρόλο του σχολείου. Αλήθεια είναι πως όσο περνούν τα χρόνια, τόσο το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθεί να εκσυγχρονιστεί τόσο στα υλικά μέσα όσο και στις αντιλήψεις που καλλιεργεί στους μαθητές. Όσο όμως κι αν εκσυγχρονιστεί το σχολείο, ακόμα κι αν φτάσει στο σημείο να στηλιτεύει απόλυτα τις ομοφοβικές αντιλήψεις, το παιδί στο τέλος γυρνάει στο σπίτι του. Αν το σκηνικό στην οικογένεια είναι παρόμοιο με το σκηνικό που περιέγραψα παραπάνω, τότε δύσκολα το παιδί θα καταφέρει να ξεφύγει και να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα.

Μεγάλο ζήτημα είναι επίσης το αν θα πρέπει να ισχύει το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Όλα τα ζευγάρια, ομοφυλόφιλα ή μη, έχουν δικαίωμα να ζουν μαζί και να μοιράζονται ακόμη και την περιουσία τους. Και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά και να τα μεγαλώνουν. Γιατί πρέπει να κατανοήσουμε πόσο λανθασμένη είναι η αντίληψη ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς, μεγαλώνουν με λάθος πρότυπα και σε κακό περιβάλλον. Αλήθεια, πόσα παιδιά με straight γονείς έχουν μεγαλώσει με πολύ άσχημο τρόπο; Πόσα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε μία "φυσιολογική" οικογένεια δεν έχουν πολλά προβλήματα στη ζωή τους εξαιτίας των ίδιων των γονιών τους;

Ας αναθεωρήσουμε λοιπόν τι είναι φυσιολογικό και τι μη φυσιολογικό. Ας δώσουμε προσοχή στο τι αντιλήψεις "κληροδοτούμε" στους απογόνους μας. Και ας πάρουμε θέση επιτέλους στις διακρίσεις που γίνονται επειδή κάποιοι άνθρωποι έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις από εμάς.

*πάρε θέση όσο είναι καιρός..

Giwta Ar.. :**