Ο καιρός τις τελευταίες μέρες εδώ στο Ηράκλειο είναι τόσο γλυκός. Δε φυσάει πολύ, ούτε κάνει κρύο. Απόψε που είχα ανέβει στα ΤΕΙ, "ζήλεψα" όσους θα ήταν έξω μία τέτοια βραδιά. Ήθελα να κάνω μια μικρή βόλτα, να νιώσω την άνοιξη, να δω ανθρώπους γύρω μου να κάνουν κι αυτοί τη βόλτα τους.
Τελικά κατέβηκα μία στάση πριν το σπίτι μου, στην παλιά μου γειτονιά, εκεί που έμενα μόλις πριν δύο χρόνια. Η νοσταλγία δεν ήταν τόσο έντονη όσο πριν ένα χρόνο που απλά δεν ήθελα να μένω στο καινούριο σπίτι, κι ας χωρίζεται με το παλιό από έναν μόνο δρόμο.
Πέρασα μέσα από το πάρκο της περιοχής, με τις κούνιες και την τσουλήθρα που στηρίζονται σε χαλικάκια και τα δέντρα να υψώνονται μέχρι εκεί που το μάτι δεν φτάνει. Παρατήρησα πως σε μία κολόνα έβαλαν κάδο για τα απορρίμματα των σκύλων. Μύριζε τόσο... τόσο το πάρκο μας!
Προχώρησα ευθεία, στη γειτονιά που βρίσκεται το παλιό μου σπίτι. Τα σπίτια δεξιά κι αριστερά έτσι όπως τα άφησα πριν δύο χρόνια. Σε λιγότερο από ένα μήνα, η κυρία Α. θα βγάλει την καρέκλα της και τέτοια ώρα θα κάθεται στο αυλιδάκι της μέχρι να πάει για ύπνο.
Τα σκαλιά της εισόδου στο σπίτι είδα τα έφτιαξαν. Ήταν σκέτο τσιμέντο και έβαλαν επιτέλους μάρμαρο. Άλλαξαν και τα παντζούρια. Κατά τ' άλλα, όλα ίδια.
Έφτασα στο τέλος του στενού, έστριψα αριστερά και κατευθύνθηκα προς τον κεντρικό δρόμο για να γυρίσω σπίτι.
Το νέο μου σπίτι δεν είναι σε δρόμο-γειτονιά. Δεν έχουμε γείτονες να μας ακούνε ό,τι και να κάνουμε. Απέναντι έχουμε μόνο ένα χωραφάκι, ο ιδιοκτήτης του οποίου το φροντίζει και το έχει πάντα περιποιημένο.
Όταν σκέφτομαι το παρελθόν, δεν υπάρχει τίποτα που να λέω πως θα ήθελα να ξαναζήσω. Μόνο γι' αυτό το σπίτι το λέω. Θα ήθελα να μένω ακόμα εκεί. Να περνάω μέσα από το πάρκο κάθε φορά που κατεβαίνω απ' το λεωφορείο. Να χαιρετάω όλη τη γειτονιά μέχρι να μπω σπίτι.
Ναι, μου έχει λείψει, αλλά έχω συνηθίσει πλέον. και δε με νοιάζει τόσο που δεν κάνω αυτή τη διαδρομή μέχρι να κλείσω την πόρτα πίσω μου. Θα ήθελα να την κάνω, αλλά δεν πειράζει κιόλας. Στο καινούριο σπίτι, κάθε φορά που γυρνάω βράδυ, βλέπω πιο καθαρά τ' αστέρια στον ουρανό. Και αυτό είναι πολύ ωραίο. Και αν γύριζα στο παλιό σπίτι, δε θα έβλεπα τέτοιο ουρανό.
Είναι ωραίος αυτός ο ουρανός.
Giwta Ar.. :**
Γλυκουλι μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου ελειψες
Θελω να περνας ομορφα
Καλη επιτυχια στις εξετασεις που υποθετω θα ξεκινανε οπου να ναι
Κικη μου κι εμενα που λειψατεεε!
ΔιαγραφήΙουνιο ξεκιναμε δυστυχως.. Αργουμε, αλλα σ' ευχαριστω πολυ!
Φιλακιαα
Πόσο σε νιώθω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο παθαίνω όταν πηγαίνω στο πατρικό μου και ελπίζω κάθε φορά να έλθουν έτσι τα πράγματα, ώστε να μπορέσω μια μέρα να επιστρέψω και να μείνω εκεί για το υπόλοιπο του βίου μου!
Δεν με νοιάζει που είναι σε κεντρικό δρόμο, που έχει φασαρία, που δεν φαίνονται τα αστέρια, γιατί είναι στην Αθήνα.
Είναι εκεί όλες μου οι όμορφες αναμνήσεις και όλες οι παλιές μου φίλες και θα ήθελα να γυρίσω!
θα δείξει...
Πόσο χάρηκα που διάβασα ανάρτησή σου!
Miss you Γιώτα Αρ!
Εγώ να δεις πόσο χάρηκα για την εξομολόγησή σου!
ΔιαγραφήΚι εμένα μου έχετε λείψει μωρεεεεε!!!! <3
Ελπίζω να γράφω πιο συχνά!
Είναι πολύ ωραίος αυτός ο έναστρος ουρανός, τον χαζεύω κι εγώ πολλές φορές όταν πηγαίνω στο πατρικό μου...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες αναμνήσεις....τέτοιες μόνο σου εύχομαι να έχεις :)
Καλή σου μέρα!!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!!
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!!!
Τι θα γίνει με σένα επιτέλους βρε Γιώτα??/ Αποφάσισε παιδί μου! Η θα γράφεις η θα...γράφεις! Γράψε αφου σου πάει! Αμάν πια δηλαδη...χα! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Ωραίες περιγραφές, μυρωδιές, εικόνες...
Αρχικά, κράτα την ψυχραιμία σου! Χαχαχαχ
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πάρα πολύ Μάκη μου για τα καλά σου λόγια!
Κάθε φορά λέω πως θα γράφω περισσότερο και πάντα κάπου το χάνω. Θα το προσπαθήσω για κάτι περισσότερο :P
Φιλιά πολλά!