«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

*Μύρισε φθινόπωρο* Ζέστανε την ψυχή σου!

Τελευταία ημέρα του Αυγούστου και αυτό το φθινοπωρινό αεράκι έχει αρχίσει ήδη να υπάρχει στην ατμόσφαιρα… Είναι αυτή η πρωινή δροσιά που απλά σε χαϊδεύει και σε κάνει να θέλεις να βάλεις μία ζακέτα για να νιώσεις τη ζεστασιά της.

Κι αν το φετινό καλοκαίρι ήταν από τα πιο ωραία που έχεις ζήσει μέχρι τώρα, κι αν πρώτη φορά χάρηκες και σου άρεσε το θέρος γιατί είχες ωραίους ανθρώπους γύρω σου, γιατί άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο, γιατί είδες καινούρια μέρη, γιατί απλά χαμογελούσαν τα μάτια σου ακόμα κι αν κάποιες φορές κύλησαν δάκρυα, το φθινόπωρο πάντα θα είναι η αδυναμία σου.

Είναι εκείνη η εποχή του χρόνου που σε εμπνέει ώστε να κάνεις… μαραθώνιο διαβάσματος βιβλίων.

Να κάτσεις στη ζεστασιά ενός καναπέ ή ενός κρεβατιού και να πιείς ζεστό, μυρωδάτο καφέ που θα σε ηρεμήσει.

Είναι ωραίο το φθινόπωρο κι ας χάνεται πολλές φορές ο ήλιος λόγω της συννεφιάς. Έχει αυτή τη γλυκιά μελαγχολία που σε κάνει να θέλεις αγκαλιές, να χουζουρεύεις λίγο παραπάνω όταν ξυπνάς, να τυλίγεσαι με το σεντόνι.

Είναι η εποχή που σε κάνει λίγο πιο ονειροπόλα απ’ όσο είσαι στην πραγματικότητα, κι ας το έχεις αυτό το «μικρόβιο» στο αίμα σου. Καλός ο ρεαλισμός, ο κυνισμός αλλά μόλις έρθει αυτό το ωραίο, λευκό (ή ροζ αν θέλεις) συννεφάκι, αμέσως θέλεις να ανέβεις.

Κι αν οι καταστάσεις σε έχουν κάνει πιο συγκρατημένη, αφέσου και νιώσε, ζήσε στο έπακρο αυτό που σου συμβαίνει τώρα.

Μεταξύ μας… ζήσε τα όλα αυτά! Είτε είναι φθινόπωρο, είτε καλοκαίρι, χειμώνας ή άνοιξη.

Γέλα μέχρι δακρύων και πρόσεχε τον εαυτό σου.


Καλή συνέχεια...
Giwta Ar..:**



5 σχόλια:

  1. Μωρέ Γιώτα, να σου πω κάτι;
    Σ'ευχαριστώ.
    Με έναν τρόπο που δε θα καταλάβεις, αλλά εγώ θα το κάνω.
    Με έπιασα να διαβάζω ξανά blogs με μια κούπα καφέ στο χέρι και μ'αυτές τις ωραίες μουσικές από πίσω (όπως κάναμε στο γυμνασιολύκειο, τότε που το να γράφουμε στο μπλογκ μας ήταν ό,τι πιο συναρπαστικό κι εσωτερικό είχαμε).
    Στα 24 μου πια, σου λέω ότι με γύρισες στιγμιαία σε ένα κομμάτι εαυτού που είχα ξεχάσει πόσο πολύ αγαπούσα.
    Να συνεχίσεις να γράφεις..
    Μην το αφήσεις.
    Μη σε αφήσεις :)
    Καλή συνέχεια, κοριτσάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου, έστω και καθυστερημένα. Δε σου κρύβω ότι με συγκίνησες. Να γυρνάμε μωρέ στις ωραίες στιγμές που είχαμε με τον εαυτό μας και να τις απολαμβάνουμε.

      Καλή χρονιά να έχεις!

      Διαγραφή
  2. φτάνουμε δεκέμβριο και εγώ περιμένω ακόμη το φθινόπωρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή