Ήμασταν μικροί.
Πολύ μικροί.
Και μας έμαθαν ότι η αληθινή αγάπη έρχεται μόνο μία φορά σ’
αυτή τη ζωή, συνήθως πριν τα 30. Κανείς όμως δε μας είπε ότι μπορεί να υπάρξει
η αγάπη σε διάφορες μορφές και σε οποιαδήποτε ηλικία.
Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι είμαστε μισοί και μόνο αν
βρούμε το λεγόμενο «άλλο μας μισό» στο πρόσωπο του άλλου φύλου, θα
ολοκληρωθούμε. Κανείς όμως δε μας είπε ότι είμαστε ολόκληροι και αυτή την
ολότητα πρέπει να φροντίζουμε για όσο ζούμε.
Όχι ένα κομμάτι παζλ…. Είμαστε ολόκληρο το παζλ.
Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι οι 2 γίνονται 1! Ένα στη σκέψη,
στις απόψεις, στα γούστα, σε όλα. Κανείς δε μας είπε ότι μία υγιής σχέση
φτιάχνεται από δύο ανθρώπους διαφορετικούς, ξεχωριστούς που ψάχνουν τρόπους να
συνδέσουν τις διαφορές τους και να είναι μαζί.
Μας έμαθαν ότι ο γάμος είναι υποχρεωτικός για την ύπαρξή μας
και το να γίνουμε μάνες αυτοσκοπός. Κανείς δε μας έδειξε τρόπους να κάνουμε τον
εαυτό μας ευτυχισμένο και να σηκωνόμαστε από τα χαλάσματά μας.
Μας έμαθαν να νοιαζόμαστε καθημερινά για το τι λέει η
γειτονιά. Όχι για το τι λέει η φωνή μέσα μας -όταν δεν τη φιμώνουμε.
Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι το πολύ σεξ μας κάνει εύκολες
και το καθόλου πουριτανές. Κανείς δε μας άγγιξε στον ώμο να μας ψιθυρίσει ότι
αυτό που θέλουμε να κάνουμε για εμάς, αυτό είναι το σωστό.
Μας έμαθαν να ντυνόμαστε, να βαφόμαστε, να φτιαχνόμαστε, να γδυνόμαστε
για τους άλλους. Κανείς δε μας ενημέρωσε πως μόνο όταν όλα τα παραπάνω τα
κάνουμε για εμάς, θα τα δουν και οι άλλοι.
Κανείς, μα κανείς δε μας τα είπε όλα αυτά.
Και τώρα καλούμαστε να τα ανακαλύψουμε μόνοι μας.
Όλα αυτά που ταιριάζουν σε εμάς και όχι στην κοινωνία.
Μόνο όταν ερωτευτούμε τον εαυτό μας, θα μπορέσουμε να πάμε
ένα βήμα παραπέρα…
Τι ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πάντως φτάνεις ήδη στο σημείο να έχεις καταλάβει όλα τα παραπάνω και διακρίνεις το πρέπει από το θέλω, το γιατί από το γιατί έτσι και κατανοεις την ουσία της διαφορετικότητας του καθένα μας, τότε να ξέρεις είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Όχι δεν στα λέω ως σοφός κουκουβάγιος- ��������, αλλά γιατί τα πράγματα μερικές φορές είναι τόσο άπλα που για να τα διακρίνουμε χρειάζεται απλά να τα αποδεχτούμε γυμνά, χωρίς φτιασίδια, αλλά κυρίως και μένω στην τελευταία σου κουβέντα, χρειάζεται να αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Όσο περισσότερο τον αγαπάμε χωρίς πρέπει και γιατί, τόσο περισσότερο θα κατανοήσουμε αυτόν τον ανυπόφορο αλλά γοητευτικό κόσμο...
ΥΓ. Όποιος σε απογοητεύει να του καει το στερεό (όχι αυτό είναι παλιό), να του καει το cd player τότε (και αυτό παλιό είναι), αααα το βρήκα, να καταδικαστεί ισοβίως να βλέπει bachelor και big brother (αυτό ναι, είναι τιμωρία από τις λίγες) ���������� Τα φιλιά μου Γιώτα!
Τη διάκριση σε όλα αυτά την έχω κάνει... Με την αποδοχή της κατάστασης τα βρίσκω λίγο σκούρα!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Να του καεί το πικ-απ (αα κι αυτό παλιό είναι και δεν ξέρω αν καίγεται κιόλας).
Η τιμωρία σου είναι σκληρή πάντως χαχαχαχ
Φιλιά πολλά!!!