Journaling ή αλλιώς «Τι είμαι; Κανένα παιδάκι;»

Και για να συνεχίσω τον τίτλο... «Τι είμαι; Κανένα παιδάκι να κρατάω ημερολόγιο;».

 

Είμαι αυτός ο άνθρωπος που έχω πει τόσες πολλές φορές «Να γράφετε!», το έχω επεξηγήσει κιόλας με κάθε πιθανό τρόπο. Οπότε αν με κάνεις unfollow από τα social media επειδή σε έπρηξα... ε κακό δικό σου (πόσο αστεία δεν είμαι).

Τα οφέλη που έχει το να καταγράφεις τις σκέψεις σου, αν όχι καθημερινά, τουλάχιστον όσο πιο συχνά μπορείς, είναι πολλά. Και τα έχω δει σε εμένα. Γι’ αυτό μπαίνω στη διαδικασία να τονίζω τη σημασία του journaling.  

Μέσα από το γράψιμο, οι σκέψεις αποκτούν υπόσταση και παύουν να είναι αόριστες.

Έχεις τη δυνατότητα να ανατρέχεις στα γραπτά σου. Να διαβάζεις όσα έγραψες και να αναβιώσεις όσα ένιωθες την εκάστοτε στιγμή. Να παρατηρείς τις αλλαγές στον εαυτό σου. Γενικά... να σε παρατηρείς!

Όμως πέρα από όλα αυτά, το να γράφεις σε βοηθά μέσα στην καθημερινότητά σου. Δε χρειάζεται να γράψεις σελίδες ολόκληρες. Θα υπάρχουν μέρες που το χέρι θα «τρέχει» και άλλες που με το ζόρι θα γράφεις δύο προτάσεις. Αρκεί να γίνει η αρχή. Ναι, θα ήταν ιδανικό η αρχή να είχε γίνει από τότε που είχες ξεκινήσει να μαθαίνεις την Άλφα-Βήτα, αλλά αφού δεν έγινε τότε, ας γίνει τώρα... Ας γίνει συνήθεια! Είναι δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες, όμως με λίγη συνέπεια, μπορούμε να χαρίσουμε... θαύματα στον εαυτό μας.

Το να κρατάς, λοιπόν, ημερολόγιο δεν είναι καθόλου παιδικό χόμπι. Για παράδειγμα, εγώ κρατάω ημερολόγιο από το 2006, έχω το ίδιο μέχρι σήμερα και δυστυχώς δε νιώθω συχνά παιδί. Ναι, έχω ακόμα κενές σελίδες γιατί δε γράφω καθημερινά εκεί. Εντάξει, είμαι περίπτωση, γράφω σε πολλά τετράδια και γενικά... όπου βρω.

Δεν είμαι ψυχολόγος. Δεν είμαι ειδικός. Είμαι ένας άνθρωπος που το έχω... εξασκήσει το «άθλημα», έχω δει μακροπρόθεσμα τι μου προσφέρει και έχω δοκιμάσει διάφορους τρόπους σε όλες εκείνες τις φάσεις που... δεν ήμουν σε φάση.

Με «ξεφουσκώνει», με βοηθά να συγκεντρωθώ σε αυτό και παράλληλα να ξεδιαλύνω λίγο το κουβάρι που υπάρχει στο μυαλό μου.

Άσε το χαρτί και το μολύβι

Συνήθως λένε να γράφεις σε χαρτί γιατί αναγκάζεσαι να μειώσεις ρυθμούς και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή υποχώρηση του στρες.

Ωστόσο, στην εποχή μας χρησιμοποιούμε τόσο πολύ το κινητό και το laptop που οι γραμμές ενός τετραδίου μας φαίνονται ως μακρινή ανάμνηση και ξένη. Δοκίμασε, λοιπόν, να γράψεις σε ένα Word ή στο σημειωματάριο του κινητού σου. Η ταχύτητα με την οποία πληκτρολογείς, δεν αποκλείεται να αποτελέσει κίνητρο για εσένα, νιώθοντας περισσότερο παραγωγικός εκείνη τη στιγμή.

Γενικά, δοκίμασε όλους τους τρόπους και κράτα αυτόν που σε βολεύει. Ή κράτα τους όλους και χρησιμοποίησέ τους έτσι όπως εσένα σε βοηθάνε.

Οι σκέψεις είναι δικές σου

Είναι ωραία αυτά τα motivation quotes, οι οριακά... μαρκετίστικες προσωπικές ιστορίες που γράφουμε κάτω από τις λεζάντες. Είναι αληθινές, αλλά και γενικές ταυτόχρονα. Το να γράψεις σε μια λεζάντα «ναι, ήταν μια δύσκολη χρονιά αλλά δεν έχω παραιτηθεί» είναι κάτι όμορφο. Όμως δε γράφεις γιατί ήταν μία δύσκολη χρονιά (και δεν οφείλεις να το γράψεις δημόσια). Αυτό μπορείς να το κάνεις στο ημερολόγιό σου. Να γράψεις καθαρά τα συναισθήματά σου. Να καταγράψεις κάθε σου σκέψη χωρίς ντροπές, χωρίς ενοχές. Αυτά τα γραπτά ανήκουν σε εσένα και δεν προορίζονται για να τα διαβάσουν άλλοι. Φυσικά είναι πολύ βοηθητικό να μιλάς στους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και σε κάνουν να νιώθεις καλά. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

Που θέλω να καταλήξω; Γράψε ελεύθερα, χωρίς φίλτρα. Αρκετά δε φιλτράρουμε τα πράγματα μέσα στην καθημερινότητά μας; Ο μόνος που μπορεί να μας λογοκρίνει σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Ε ας μην του το επιτρέψουμε.

Γράψιμο με την τσίμπλα στο μάτι;

Όταν έμαθα την ορολογία “journaling”, το ομολογώ... έψαξα λεπτομέρειες γι’ αυτό, κι ας το έκανα χρόνια, όπως το έκανα. Ήθελα να δω τι αναφέρουν στο internet γι’ αυτή τη διαδικασία. Ειλικρινά, ήταν σα να έψαχνα για κάποιο θέμα υγείας στη Google που καταλήγει να σου λέει ότι θα πεθάνεις. Αρχικά ξαφνιάστηκα γιατί εγώ τα μισά από αυτά που έγραφαν τα άρθρα δεν τα έκανα, ή τέλος πάντων τα έκανα με διαφορετικό τρόπο. Αφού φίλτραρα τις πληροφορίες (εδώ κολλάει το φίλτρο), γέλασα με κάποιες συμβουλές και προχώρησα.

Μία από αυτές τις συμβουλές ήταν να γράφεις (ό,τι γράφεις) το πρωί, με το που ξυπνάς, πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο (εντάξει, πήγαινε πρώτα μια τουαλέτα).

Ε για εμένα που το πρωί σηκώνομαι με το ζόρι από το κρεβάτι, αυτή η χρονική στιγμή της ημέρας δε με βολεύει, τι να κάνουμε. Για να ξυπνήσω τον εγκέφαλό μου, προτιμώ να σηκωθώ και να βάλω μουσική ή να κάνω έναν διαλογισμό και έπειτα να ετοιμαστώ για τη δουλειά.

Γράφω μέσα στη μέρα ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ. Ακόμη κι αν είναι στην αναμονή στην τράπεζα.

Δε χρειάζεται να το δεις ως αγγαρεία γιατί δε θα το κάνεις και δικαιολογημένα. Δε χρειάζεται να γράφεις κάθε μέρα. Χρειάζεται να έχεις ένα πρόγραμμα. Να λες ότι έστω μία φορά την εβδομάδα (π.χ. κάθε Πέμπτη) θα γράφεις. Τις σκέψεις σου. Κάτι όμορφο που έγινε μέσα στην εβδομάδα. Κάτι που σε ζόρισε. Μία κουβέντα που δεν έκανες, μία στιγμή που ένιωσες ότι αδικήθηκες. Οτιδήποτε. Όχι σελίδες ολόκληρες. Όσο σου βγαίνει κάθε φορά. 

Εσύ φτιάχνεις το ημερολόγιο σου με τον τρόπο που σου αρέσει, σε βολεύει, σε βοηθάει. Αρκεί να είσαι συνεπής σε αυτό.

Το «τέλειο»

Ως άνθρωποι, έχουμε την τάση να θέλουμε να φτάσουμε την τελειότητα (ναι, τη γνωστή τελειότητα, την αψεγάδιαστη, που δεν υπάρχει).

Τα γραπτά μας, όμως, δε χρειάζεται να είναι τέλεια. Ούτε τα γράμματά μας. Ούτε το μολύβι μας. Ούτε ο χώρος. Και αν είναι δυνατόν, ούτε οι σκέψεις μας.

Αλλά ένα σημειωματάριο – ημερολόγιο που θα έχει ένα όμορφο εξώφυλλο και γενικά θα ταιριάζει με την αισθητική μας, μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για να ξεκινήσουμε να γράφουμε.

Γράψε όπου σε εμπνέει

Αλίμονο! Δεν είναι απαραίτητο να γράφεις μόνο στο σπίτι σου. Κάποιες φορές θα μπορείς, κάποιες άλλες όχι. Μπορεί να το κάνεις σε μία ήσυχη καφετέρια. Ή και στα κλεφτά ένα πεντάλεπτο στη δουλειά σου.

Fun fact: Περνάω φάσεις που στο σπίτι θέλω να πηγαίνω μόνο για να κοιμάμαι. Δεν μπορώ να διαβάσω, να γράψω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα απ’ αυτά εκεί μέσα. Μία τέτοια φάση είναι και αυτή που περνάω τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο σπίτι μου, που αυτό σαφώς είναι θέμα ψυχολογίας κα καταστάσεων. Παλεύω να τελειώσω ένα βιβλίο που έχει τον ατελείωτο στο σπίτι. Προσπαθώ να γράψω μια πρόταση και μου φαίνεται γελοία. Έχω όμως την πρόθεση να κάνω και τα δύο: Και να τελειώσω το βιβλίο, αλλά και να εκφράσω τις σκέψεις μου γραπτά. Έχω βρει, λοιπόν, κάποια σημεία, κάποιες καφετέριες στην πόλη, που με εμπνέουν να πάω να κάτσω και να συγκεντρωθώ. Δε θα το κάνω κάθε μέρα γιατί η καθημερινότητα είναι φορτωμένη, αλλά θα προσπαθήσω να... μοιράσω το διάβασμα και το γράψιμο σε σπίτι και εξωτερικό χώρο. Τότε και οι δύο διαδικασίες κυλούν πιο εύκολα.  

Και στο κάτω – κάτω, αφού κάτι τέτοιο με βοηθάει, γιατί να μην το κάνω;

Φτιάξε τη συνθήκη έτσι ακριβώς όπως ΕΣΥ θέλεις!

*Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω ως «συμβουλές». Τα γράφω πιο πολύ γιατί θέλω να καταλάβεις ότι ο καθένας μας έχει το δικό του τρόπο να τα κάνει τα πράγματα. Το γράψιμο, όπως π.χ. και ο διαλογισμός, έχουν αποδεδειγμένα οφέλη στην ψυχική μας υγεία. Το ότι δεν τα έχουμε στην καθημερινότητά μας, είναι επειδή δεν τα βλέπαμε να γίνονται τόσο συχνά. Γιατί, λοιπόν, να μην αποκτήσουμε νέες συνήθειες οι οποίες θα μας κάνουν και πιο λειτουργικούς; Κι ας μας φαίνονται «αστείες» εκ πρώτης όψεως... Προσωπικά έχω «λουστεί» όλα αυτά με τα οποία γελούσα.