Πάμε ξανά.

Απόψε ήταν η βραδιά της Νατάσσας Μποφίλιου. Μία υπέροχη βραδιά.
Είναι φορές που την ακούω και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να υπάρχει μία τόσο νέα, ζεστή φωνή σήμερα που όλα ξεπουλιούνται, το χρήμα είναι πάνω απ' όλα και η σκηνική παρουσία παίζει το μεγαλύτερο ρόλο..
Ξέρω πως σε πολλούς από εσάς φαίνεται αδιάφορη η μουσική που παίζουν αυτοί οι άνθρωποι και λογικό είναι. Ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του.
Εγώ όμως απόψε συνειδητοποίησα πόσο σωστό ήταν αυτό που είχα γράψει πέρυσι σε άρθρο για τη συναυλία της.. "η φωνή της μαγεύει ακόμα και τους ίδιους τους μάγους".
Φέτος δεν ένιωσα την ανάγκη να τραγουδήσω μαζί της, παρά μόνο στο "εν λευκώ".
Μου αρκούσε να την ακούω και να τη βλέπω να δακρύζει τραγουδώντας.
Δεν έχω πάει σε συναυλίες πολλών καλλιτεχνών, αλλά από αυτές τις συναυλίες που έχω παρακολουθήσει, η Νατάσσα ξεχωρίζει.
Έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να μεταδίδει στο κοινό της όλα όσα αισθάνεται. Στη χαρά της γελάμε, στη λύπη της κλαίμε. Σε κάνει να καταλαβαίνεις τους στίχους που τραγουδάς μαζί της! Δίνει όλο της το "είναι" χωρίς αναστολές και χωρίς φόβο!.. Τραγουδάει με την ψυχή της και αυτό σε λίγους καλλιτέχνες το βρίσκει κανείς.

Τα χρήματα που δίνει κανείς για το εισιτήριο αξίζουν και με το παραπάνω. Όχι μόνο για τη Μποφίλιου, αλλά και για όλους όσους την πλαισιώνουν. Δεν είμαι ειδικός γιατί δεν ασχολούμαι με τη μουσική, αλλά σίγουρα γίνεται πολύ καλή δουλειά, διαφορετικά δε θα γινόταν τέτοιος χαμός.
Ο σεβασμός και η αγάπη που υπάρχουν μεταξύ τους ίσως είναι ένα στοιχείο που κάνει τις παραστάσεις τους τόσο ξεχωριστές. Οι ματιές που έριχνε η Μποφίλιου στους συνεργάτες της μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Αγάπη έκρυβαν.
Και της αξίζουν συγχαρητήρια γιατί  κατάφερε οι συναυλίες της να είναι sold out μέσα σε μία χρονιά προβάλλοντας η δουλειά της και όχι ξεπουλώντας την προσωπική της ζωή για τη δόξα και το χρήμα, όπως κάνουν πολλοί σημερινοί "καλλιτέχνες"

Την βλέπω σαν μία άυλη μορφή που μπορεί και με μαγεύει. Δε θέλω να την απομυθοποιήσω. Δε με βλάπτει και αυτή η πλάνη είναι ωραία. Σε μία πραγματικότητα όχι και τόσο αρεστή, είναι αναγκαίο το όνειρο.

Καλό ξημέρωμα..

Giwta Ar..:**