Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.
Καλό ξημέρωμα..
Giwta Ar..:**
Και άντε, πες ότι από φόβο την έκοψες την -όποια- θάλασσα. Τι ζωή μετά θα σου μένει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα!
Όταν την κόβεις, τότε είναι που πνίγεσαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
πανέμορφο...καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!
Διαγραφή