Κατάδικός μου*

Απόψε πήγα με την αδερφή μου να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Κατάδικός μου" με τους Ελένη Ράντου, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Ορφέα Αυγουστίδη, Μιχάλη Ιατρόπουλο, Δημήτρη Καπετανάκο και Μπάμπη Γιωτόπουλο.
Διάβαζα από κάποια σχόλια ότι είναι μία υπέροχη παράσταση. Και ήθελα τόσο πολύ να την παρακολουθήσω!
Το έργο αξίζει πολλά περισσότερα απ' αυτά που πληρώνεις. Δεν είναι μονότονο και έχει μία ροή η οποία δε σε κουράζει. Εν ολίγοις, η υπόθεση περιλαμβάνει μία προσφάτως χωρισμένη φιλόλογο, έναν αλλοδαπό διαρρήκτη, έναν συνταξιούχο καθηγητή με Αλτσχάιμερ και έναν βαλκανιονίκη που βλέπει όλα όσα έκτισε να γκρεμίζονται. Όταν όλοι αυτοί συναντιούνται, ξεκινάει μία σειρά από διάφορες ανατροπές.
Είναι μία κωμωδία βαθιά ανθρώπινη. Αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα έτσι όπως τη βιώνουμε καθημερινά. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται.
Οι ηθοποιοί εκπληκτικοί! Έχουν την ικανότητα να σου μεταδίδουν τα συναισθήματα του ρόλου τους. Δεν είναι απλώς μία κωμωδία που πας και γελάς. Περνάει μηνύματα, ο θεατής γίνεται ένα με τον ήρωα. Η Ελένη Ράντου εκπληκτική, όπως ακριβώς την περίμενα, αλλά στο τέλος με έκανε όχι μόνο να κλάψω, μα και να ανατριχιάσω. Ανατρίχιασα με την ερμηνεία της. Την είδα έτσι όπως δεν την έχω ξαναδεί. Ήξερα, έβλεπα πως είναι μία πολύ καλή ηθοποιός, αλλά μ' αυτή την παράσταση την κατατάσσω πλέον στις κορυφαίες Ελληνίδες ηθοποιούς και τη θεωρώ αγαπημένη μου ηθοποιό.

Παρόλο που πιθανότατα δε θα διαβάσει αυτό το κείμενο, θέλω να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που αυτή η ίδια μου έδωσε την ευκαιρία να αισθανθώ έτσι.
Δεν έχω να γράψω άλλα.. και μόνο η συγκίνηση της Ελένης Ράντου στο τέλος της παράστασης λέει πολλά. Γιατί το κοινό δεν κοροϊδεύει, δε σου κρύβει την αλήθεια. Δε σηκώνεται σε πολλές παραστάσεις ο θεατής όρθιος για να χειροκροτήσει. Είναι μία παράσταση, μάθημα ζωής. Η απελπισία της αγάπης, οποιασδήποτε αγάπης... Είναι αυτό που είπε κάποια στιγμή η πρωταγωνίστρια, Καίτη: "Φοβάσαι περισσότερο όταν αποκτήσεις αυτό που ήθελες! Φοβάσαι μην το χάσεις!"

Giwta Ar..:*