Πίστες*

Αργά βήματα και σταθερά.

Καθημερινή πάλη για να αποκτήσεις αυτά που θέλεις. 

Διάβασμα για να διευρύνεις τις γνώσεις σου.

Προσπάθεια για να πας μπροστά.

Όλα αυτά κι άλλα πολλά όταν θέλεις να πετύχεις κάποιους στόχους.

Ό,τι κι αν κάνεις, πρέπει να εξελίσσεσαι, να μην παραμένεις στάσιμος, να προχωράς ευθεία και προσηλωμένος. 

Να μη φοβάσαι τις αναποδιές, αυτές θα έρθουν.

Τίποτα δεν μπορείς να αποκτήσεις χωρίς κόπο.

Τώρα που ζορίζεσαι, που ξεμένεις από αντοχές και σκέφτεσαι να τα παρατήσεις, τώρα οπλίσου με υπομονή.

Η ζωή έχει πίστες. 

Την πρώτη πίστα, αυτή του σχολείου, την έχεις περάσει. Είτε επιτυχημένα, είτε όχι. 

Τη δεύτερη πίστα κοντεύεις να την τερματίσεις και να πάρεις το πτυχίο σου. Όσο αγανακτισμένος κι αν νιώθεις, όσο κι αν οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν, οφείλεις στον εαυτό σου να προχωρήσεις μέχρι το τέλος της πίστας. Το μετά ναι, δεν εξαρτάται μόνο από 'σένα, αλλά εξαρτάται και από 'σένα. 

Στην τρίτη πίστα, αυτή της πρακτικής ή της δουλειάς, φαίνεται πως τα πράγματα σοβαρεύουν. Ακόμα και να μένεις με τους γονείς σου ή να σου δίνουν κάποια χρήματα, είσαι στην αγορά εργασίας (και τυχερός βέβαια αν την έχεις αυτή τη δουλειά). Είσαι ένας ανεξάρτητος άνθρωπος που πρέπει να ανταγωνιστείς "θηρία", να αντιμετωπίσεις το ψυχοφθόρο επάγγελμα που επέλεξες, να μη χάσεις την ανθρωπιά σου. Και να δουλεύεις ακόμα και αμισθί, κάνοντας όμως αυτό που θέλεις.

Οι πίστες συνεχίζονται. Ο καθένας τις προχωράει στη ζωή του με όποιο τρόπο θέλει. Κάποιος με μία οικογένεια, άλλος με μία μεγάλη καριέρα...

Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν; Αναμφισβήτητα! Μόνος σου δεν μπορείς να προχωρήσεις... ή μάλλον μπορείς, αλλά όχι με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώθεις πλήρης.

Οικογένεια, φίλοι, σχέση, παίζουν καταλυτικό ρόλο στην ψυχολογία σου.

Ένας άνθρωπος μπορεί να σου δώσει δύναμη εκεί που λες "τα παρατάω". Μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα στο τέλος της μέρας μπορούν να γαληνεύσουν την ψυχή σου και να σε γεμίσουν με αποφασιστικότητα για την επόμενη γεμάτη και δύσκολη μέρα. 

Είναι και μόνο η σκέψη πως δεν είσαι μόνος σου. Πως όταν αρχίσεις να κλαις, κάποιος θα πονάει μαζί σου και θα σου σκουπίζει τα δάκρυα. Και όταν χαμογελάς, εκείνος θα ηρεμεί.

Η ζωή δεν είναι "ποιος θα φάει ποιον", αλλά "τι θα κάνω για να γίνω καλύτερος". Όπως μου είπαν σήμερα, το να γίνεις... ρουφιάνος και κακός για να προχωρήσεις σε μία δουλειά, είναι η εύκολη λύση. Το να κάνεις βήματα με την προσπάθεια και την αξία σου είναι πιο δύσκολο, αλλά έχει και πιο γλυκιά γεύση στο τέλος. 

Εσύ διαλέγεις τον τρόπο, εσύ διαλέγεις τους ανθρώπους που θα έχεις δίπλα σου και στα όμορφα και όταν τα πράγματα... ζορίζουν.

Καλό βράδυ..

Giwta Ar.. :**