Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Κι όλοι εμείς τι είμαστε;

Σε λίγες μέρες μπαίνει ο Δεκέμβρης, ο μήνας των Χριστουγέννων (αναμφισβήτητα) και κάθε χρόνο αναδημοσιεύω ένα κείμενο που είχα γράψει το 2014 για τον Άγιο Βασίλη. Εκεί γράφω για το ποιος πιστεύω πως είναι… ένα κείμενο εύστοχο στα δικά μου μάτια. Θα σας το αφήσω εδώ να το διαβάσετε κι εσείς αν δεν το έχει πάρει το μάτι σας (γιατί τόσα χρόνια, στο Facebook έχω κάνει spam κανονικότατα).

Φυσικά, η εν λόγω ανάρτηση συνοδεύεται και από την ανάλογη φωτογραφία (εμένα να ρίχνω το γράμμα μου στο γραμματοκιβώτιο).

Από τότε, τα Χριστούγεννα άλλαξαν για εμένα. Μέσα στο 2015 ο «Άγιος Βασίλης» μου εκπλήρωσε ένα μεγάλο κομμάτι των επιθυμιών μου, όμως από τότε επαναπαύτηκα φαίνεται και δεν έγραψα ξανά… Παρά μόνο φέτος. Έγραψα το 2018 για πράγματα που θέλω το 2019 και είχα παρέα τις φίλες μου (συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα κλπ κλπ).

Δεν το έχω στείλει ακόμα, αλλά θα το στείλω. Και ξέρετε γιατί; Όχι γιατί περιμένω έναν από μηχανής Θεό να κάνει πραγματικότητα αυτά που θέλω, αλλά γιατί εγώ έκατσα και έγραψα τις επιθυμίες μου σε ένα χαρτί… Τις έγραψα! Συνειδητά! Επιτέλους, έγραψα αυτά που ήθελα και θα παλέψω γι’ αυτά, για όσα μπορώ να πετύχω μέσα σ’ ένα έτος, θα γίνω ο Άγιος Βασίλης για τον εαυτό μου…

Ξέρετε, είχα σταματήσει να γράφω. Και αυτό ήταν τόσο άσχημο.

Θα σας αποκαλυφθώ. Κρατάω ακόμα ημερολόγιο… Ναι ναι, είμαι 22 ετών και έχω το ίδιο ημερολόγιο από το 2006. Τον τελευταίο χρόνο έγραφα όλο και πιο σπάνια. Όλο και πιο σπάνια και… πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Γνώριζα πολύ καλά τι μου προσέφερε το γράψιμο πριν… σταματήσω, ήξερα και τι μου στερούσε που δεν έγραφα, όμως δεν πήγαινε το χέρι μου, το μυαλό μου, η καρδιά μου. Δεν είχα πλέον αντοχές.

Σήμερα έβλεπα τη συνέντευξη ενός life coach και μου επιβεβαίωσε όσα είχα κι εγώ στο μυαλό μου. Πρέπει να γράφεις, να κάνεις μια λίστα με όσα πετυχαίνεις –από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα-, μια λίστα με όσα έχεις και είσαι ευγνώμων γιατί γράφοντάς τα, τα συνειδητοποιείς. Είναι… χειροπιαστά! Και κάπως έτσι, κάνεις βηματάκι βηματάκι προς την ευτυχία σου.

Μην κάτσεις να γράψεις κείμενα, απλά κάνε μια λίστα… δε γουστάρουν όλοι το γράψιμο έτσι κι αλλιώς.  

Δε θα σας κρυφτώ και στο παρακάτω. Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι πολύ διαφορετικά για εμένα συγκριτικά με αυτά που πέρασαν, για πολλούς λόγους.

Γιατί άλλαξα, γιατί έμαθα, γιατί πήρα πράγματα από ανθρώπους, γιατί γνώρισα περισσότερα πράγματα για την αγάπη και την ένιωσα, γιατί… είμαι πρόθυμη να αλλάξω κι άλλο τη Γιώτα. Να τη βελτιώσω δηλαδή, να την κάνω με κάποιον τρόπο χαρούμενη και να τη βγάλω απ’ αυτές τις φρίκες που την πιάνουν κάποια βράδια σκεπτόμενη καταστάσεις που έχει περάσει, καταστάσεις που δεν έχει ζήσει αλλά την επηρέασαν και καταστάσεις με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπη.

Προσπαθώ να νιώσω τα Χριστούγεννα από τα πιο μικρά πράγματα. Από τα… χριστουγεννιάτικα σκουλαρίκια που θα φορέσω για να μου φτιάξω και λίγο τη διάθεση μια μέρα που δε θα έχω ξυπνήσει καλά.

Και φυσικά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι κι εγώ, κάποιες από τις γιορτινές μέρες θα βρίσκομαι στη δουλειά μου γεγονός που με… απομακρύνει από το Christmas spirit;;;

Όμως… θα καταλήξω εκεί που είχα καταλήξει και το 2014:

«Άγιος Βασίλης είναι η καλοσύνη, που σε άλλους πιο έξω, σε άλλους πιο μέσα, κρύβεται στις ψυχές όλων μας. Είναι όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που κάνουμε για να γίνουν ευτυχισμένοι οι άνθρωποι γύρω μας. Είναι μια ευγενική κίνηση, ένα ζεστό βλέμμα, ένα δώρο από καρδιάς, ένα φιλί ή μια αγκαλιά. Είναι όλα αυτά και όλοι εμείς.

 Ίσως τελικά ο Άγιος να υπάρχει. Δεν κατεβαίνει απ' τις καμινάδες, αλλά υπάρχει ήδη μες στο σπίτι μας, αν ξέρεις που να κοιτάξεις.».

Κι εγώ χαίρομαι που έχω οικογένεια και φίλους… τους δικούς μου Άγιους Βασίληδες για φέτος!

Υ.Γ. Μα, δεύτερο κείμενο μέσα στον ίδιο μήνα; Όχι, για να μη λες Μάκη ότι κάνω… κρητικές παγαποντιές χαχαχαχ

Υ.Γ.2 Βηματάκι βηματάκι, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε. 

Καλό βράδυ..

Giwta Ar..:**