«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Santa's tale*


Μια φορά κι έναν καιρό έμεναν σε μία πόλη δύο μικρά πλασματάκια. Η Κατερίνα και η Αιμιλία. Από μικρές ήταν πάντα μαζί. Στη γειτονιά, στο σχολείο, στις γιορτές, στις χαρές, στις λύπες. Βλέπεις οι γονείς τους ήταν γείτονες και φίλοι. Πώς να μη σμίξουν τα δύο συνομήλικα κορίτσια;

Η Κατερίνα ήταν η κλασική Barbie. Από μικρή ήταν ψηλόλιγνη με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Οι γονείς της τη μεγάλωσαν με μπαλέτο και Γαλλικά, όπως άρμοζε σε μία μικρή κυρία της οικογενείας τους. Φυσικά δεν παρέλειψαν να της διδάξουν το savoir vivre γιατί ήθελαν όταν μεγαλώσει να είναι μία ευπρεπής και ευγενική κυρία
Στην αντίπερα όχθη ήταν η Αιμιλία. Ένα κορίτσι ακριβώς αντίθετο από τη φίλη της. Μελαχρινή με πράσινα μάτια και όχι τόσο ψηλή. Από μικρή κιόλας δεν άφηνε τους γονείς της να αποφασίζουν γι' αυτήν. Στην Πέμπτη Δημοτικού ξεκίνησε Γερμανικά που τα λάτρευε και έπειτα από δύο χρόνια ξεκίνησε box. Η επιλογή αυτή της Αιμιλία σόκαρε τους γονείς της μιας και θεωρούσαν το συγκεκριμένο άθλημα αντρικό. Ωστόσο από την Αιμιλία δεν έλειπε σίγουρα η θηλυκότητα.

Τα δύο κορίτσια λοιπόν από την Πρώτη Δημοτικού μέχρι και την Τρίτη Λυκείου ήταν στην ίδια τάξη, κάθονταν στο ίδιο θρανίο και μοιράζονταν μεταξύ τους όσα μοιράζονται δυο φίλες καλές. Μιλούσαν για τα προβλήματά τους στα μαθήματα, για τα αγόρια που σκέφτονταν και πάντα συμβούλευαν η μία την άλλη. Είχαν φτάσει στο σημείο ακόμα και η σιωπή τους να μην είναι άβολη. Αντιθέτως, την αγαπούσαν.
Από τα έξι τους χρόνια μέχρι τα 18 τους, που τέλειωσαν το σχολείο, ήταν συνέχεια μαζί. Ακόμα και όταν δεν ήταν, η παρουσία της μίας στη ζωή της άλλης ήταν αισθητή.
Τσακωμούς φυσικά και είχαν, όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε φιλία. Οι γονείς της Κατερίνας την είχαν κάνει σαν ένα άβουλο ον. Ευγενικό μεν, άβουλο δε. Αυτό ήταν που εκνεύριζε πολύ την Αιμιλία η οποία ήταν ισχυρογνώμων και ήδη απ' το Δημοτικό είχε βάλει τα όρια της. Ο μεγάλος τους τσακωμός έγινε στην Τρίτη Λυκείου που έδιναν και οι δύο Πανελλήνιες και τα νεύρα ήταν τεταμένα λόγω της πίεσης. Η Αιμιλία έλεγε στην Κατερίνα να πάρει επιτέλους τη ζωή στα χέρια της, η τελευταία νευρίαζε και κατέληγαν να μαλώνουν κάθε μέρα. Ωστόσο,φρόντισαν να τα βρουν. Η Κατερίνα δηλαδή έκανε πολλές προσπάθειες γιατί η Αιμιλία ήταν αρκετά εγωίστρια και... πώς να ρίξει εύκολα η Αιμιλία τα μούτρα της; Το σίγουρο ήταν πως η μία κάλυπτε τα κενά της άλλης. Αυτό σημαίνει ουσιαστικά φιλία. Αυτό που είχε γράψει η Αιμιλία σε μία χριστουγεννιάτικη κάρτα και την είχε δωρίσει στην Κατερίνα.. "sometimes friendship is like filling your own gaps.. Thank you for filling them".

Πανελλήνιες έδωσαν και πέρασαν μάλιστα εκεί που ήθελαν. Η Κατερίνα Οδοντιατρική και η Αιμιλία Γερμανική Φιλολογία. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν σε διαφορετικές πόλεις, αυτό δεν τις εμπόδισε από το να κρατήσουν επαφές. Χριστούγεννα και Πάσχα τα περνούσαν σίγουρα μαζί, ενώ δεν παρέλειπαν να κάνουν τα ταξιδάκια τους από τη μία πόλη στην άλλη. Έβλεπαν το Λευκό Πύργο, έβλεπαν και την Ακρόπολη.
Μέχρι που αποφάσισαν να κάνουν τα μεταπτυχιακά τους, η Κατερίνα στην Αμερική και η Αιμιλία στη Γερμανία. Υποσχέθηκαν πως θα κρατήσουν επαφές παρόλο που δε θα βλέπονται πια τόσο συχνά. Και στην αρχή έτσι ήταν. Επικοινωνούσαν μέσω γραμμάτων ή e-mail. Ο καιρός όμως περνούσε. Η Κατερίνα τέλειωσε το μεταπτυχιακό της και επέστρεψε στην Ελλάδα. Η Αιμιλία αποφάσισε να μείνει στη Γερμανία και να εργαστεί εκεί.
Έτσι σταδιακά άρχισαν να χάνονται οι επαφές τους. Που και που έστελναν ένα e-mail και κάποιες φωτογραφίες τους οι οποίες με το πέρασμα των χρόνων αραίωσαν ώσπου κόπηκαν τελείως. Έγινε σαν κάτι απόλυτα φυσικό και δε φάνηκε σε καμία απ' τις δύο παράξενο παρόλο που θλίβονταν επειδή χάθηκαν.

Ήταν πλέον και οι δύο 33 ετών. Η Αιμιλία είχε να έρθει στην Ελλάδα εννιά χρόνια, όσα περίπου είχε να μιλήσει και με την κολλητή της. Στο μεταξύ, η Κατερίνα παντρεύτηκε, έκανε δύο παιδιά, δούλευε και γενικά ζούσε ευτυχισμένη στην Ελλάδα.
Τα ίχνη της Αιμιλίας είχαν χαθεί μετά το θάνατο των γονιών της και παρόλο που η Κατερίνα ανησυχούσε πολύ, δεν μπορούσε να κάνει κάτι.

Και ήρθαν τα Χριστούγεννα που τα παιδιά της Κατερίνας πήγαιναν Πρώτη Δημοτικού και επιθυμούσαν διακαώς να γράψουν γράμμα στο Άι-Βασίλη. Έτσι, πήγαν οικογενειακώς στο εμπορικό κέντρο που είχε στηθεί ένα ταχυδρομικό κουτί μέσα στο οποίο οι άνθρωποι έριχναν τα γράμματά τους για τον Άγιο.
"Έλα να γράψουμε κι εμείς ένα γράμμα" της έλεγε ο άντρας της.
"Νίκο, μη λες βλακείες. Για τα παιδιά ήρθαμε" απαντούσε εκείνη.
"Έχεις να χάσεις κάτι αν γράψεις μια επιθυμία σου;" επέμενε εκείνος.
"Δεν πιστεύω στον Άγιο Βασίλη. Γιατί να γράψω γράμμα σε έναν Άγιο που δεν υπάρχει;"
Μέχρι που τελικά η Κατερίνα πείστηκε, πήρε χαρτί και στυλό και άρχισε να γράφει.

" Άγιε Βασίλη,

έχω αποκτήσει όλα όσα ήθελα στη ζωή μου και είμαι ευτυχισμένη. Ένα μόνο μου λείπει.. η Αιμιλία.
Εντάξει, μην κοροιδευόμαστε, δεν πιστεύω σε 'σένα εδώ και πολλά χρόνια, αλλά αν θέλεις να ξαναπιστέψω, φέρε πίσω την Αιμιλία υγιή και χαρούμενη. Μόνο αυτό ζητάω.

                                                                    Κατερίνα, η ορθοδοντικός με τα δίδυμα. "

Οι μήνες του νέου έτους περνούσαν και έφταναν πάλι τα Χριστούγεννα. Οι μέρες κυλούσαν ήρεμα, τίποτα δεν είχε αλλάξει, ώσπου μια μέρα χτυπάει η πόρτα του ιατρείου της Κατερίνας και μπαίνει η Αιμιλία, η οποία ήρθε στην Ελλάδα για να μείνει. Μπορεί να ήταν μόνη, κουρασμένη και πονεμένη, αλλά τουλάχιστον ήταν υγιής. Και στο σπίτι της Κατερίνας έγινε τρικούβερτο γλέντι. Τα χαμόγελα δεν έλεγαν να σβήσουν.

Ένα βράδυ, όταν η Κατερίνα έμεινε μόνη με τον άντρα της, του λέει: "Νίκο, να στείλουμε και φέτος γράμμα στον Άγιο!"



 Μπορεί να μην είναι και τόσο ρεαλιστικό το παραμύθι (εντάξει, ο Άγιος Βασίλης δε φέρνει ανθρώπους στην πόρτα μας έτσι, απλά), ωστόσο αξίζει να πιστεύουμε σ' αυτόν ανεξαρτήτως ηλικίας.

Δεν ήθελα η τελευταία μου ανάρτηση για το 2014 να είναι αυτή η προηγούμενη με τα πολλά νεύρα. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω αυτό το παραμύθι, το οποίο δεν είναι και τόσο καλό -αλλά τουλάχιστον το προσπάθησα- για να βοηθήσω τον εαυτό μου που τον ταλαιπωρώ με τα ψυχολογικά και υπαρξιακά μου αυτές τις μέρες, μα και για να σας αφήσω μία πιο γλυκιά γεύση από 'μένα για το 2014.
Ελπίζω να το απολαύσατε.

Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου, έστω και μέσω υπολογιστή.
Και για να μην είμαι αχάριστη (όταν έχουμε νεύρα και είμαστε στενοχωρημένοι τα βλέπουμε όλα μαύρα), το 2014 δεν ήταν μόνο σκατά. Μου έφερε και ωραία "πράγματα", κάποια από τα οποία μπορεί τώρα να πονάνε, μα τουλάχιστον μου τα έφερε. Προπάντων έχω την υγεία μου εγώ και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι. 
Αλλά και το ότι το blog μου έγινε πιο δημοφιλές αυτό το έτος και μου δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσω με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, είναι ένα από τα "ωραία" πράγματα.
Καλή χρονιά σε όλους!!!


Giwta Ar..:**

18 σχόλια:

  1. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να ζήσεις κι εσύ παρόμοια εμπειρία (πολλοί έχουμε ζήσει), όχι απαραίτητα τόσο τραβηγμένη. Και αυτή την ιστορία παρόμοια την έχω δει να συμβαίνει σε φίλους μου και σε μένα σε πιο λάιτ έκδοση.

    Ακόμα και μέσω ενός μπλογκ και μέσω μερικών γραμμών που γράφουν κάποιοι μπορεί να αναπτυχθεί μια σχέση μέσω απόστασης, αλλά αυτό μάλλον θα το αναλύσω κάποια άλλη φορά.

    Καλή χρονιά και σε σένα

    Υ.Γ.: Νομίζω ότι έγραψα κάτι μη γελοίο. Πάω να βάλω θερμόμετρο και μετά να πιω μπύρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σχεδόν ανησυχώ για 'σένα με το παραπάνω σχόλιο, το οποίο παρ' όλα αυτά μου αρέσει!

      Η ιστορία μου ναι, είναι λίγο τραβηγμένη, αλλά Χριστούγεννα είναι, κάπου έπρεπε να μπει ο Άγιος Βασίλης..χδ

      Περιμένω σύντομα αναλυτική ανάρτηση για αυτού του είδους τις σχέσεις εξ αποστάσεως.. don' t forget it!!!!

      Διαγραφή
  2. Εμένα πάντως μου άρεσε το παραμύθι σου! Δεν έχω γράψει ποτέ γράμμα στον Άι Βασίλη... Τον πιστεύω όμως! Πιστεύω στα θαύματα που συμβαίνουν πάντα στις ζωές μας κι ας μη τα παίρνουμε χαμπάρι τις περισσότερες φορές!
    Καλά έκανες κι έγραψες το παραμύθι σου! Πιο ταιριαστή ανάρτηση για να αποχαιρετήσεις το σκληρό 2014, που εννοείται πως είχε και τις καλές στιγμές του!
    Καλή Χρονιά, με υγεία και ό,τι επιθυμείς για 'σένα και τους αγαπημένους σου! Καλά να περνάς!!! <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Rylie μου!!!
      Γράψε κάποια στιγμή στον Άγιο, έχει ενδιαφέρον!!

      Κι εσύ να περνάς υπέροχα και ό,τι επιθυμείς για το νέο έτος να σε επιθυμεί!
      Φιλιά πολλά!!!

      Διαγραφή
  3. Άχου! Πόσο πολύ μου άρεσε αυτή η ιστορία!
    Είχε και φιλίες που δεν χάνονται, είχε και Άγιο Βασίλη! Τα καλύτερά μου δηλαδή!
    Ευχές για τη νέα χρονιά που πλησιάζει, δεν θα σου αφήσω τώρα! Θα επανέλθω επί τούτου, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου!
    Προς το παρόν σε φιλώ και πάω να γράψω το δικό μου γράμμα στον Άγιο Βασίλη!
    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο μα πόσο χαίρομαι που σου άρεσε!!!
      Άντε, τρέχα, τρέχα να γράψεις το γράμμα για να προλάβεις να το στείλεις!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  4. Υπέροχη, διδακτική και ανθρώπινη η ιστορία σου καλή μου Γιώτα.
    Χρόνια σου πολλά και καλή χρονιά σου εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Dennis,τα όμορφά σου λόγια με κάνουν πολύ χαρούμενη! Σ' ευχαριστώ πολύ!
      Καλή χρονιά και σε εσένα!

      Διαγραφή
  5. Καρδούλα μου πιο όμορφα δεν μπορούσες να κλείσεις!
    Και ναι ας πιστέψουμε με τη ψυχή μας! Πάντα γίνονται θαύματα!
    Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι μια δυνατή χρονιά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, γίνονται θαατα αρκεί να πιστέψουμε σ' αυτά!
      Φιλιά πολλά! Τα καλύτερα σου εύχομαι για το νέο έτος!

      Διαγραφή
  6. Αν θέλεις κάμε ένα πέρασμα από το http://eftanhsa.blogspot.com
    Θα γνωρίσεις τα Εφτάνησα.
    Νάσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, να 'σαι καλά γιατί δεν μπορούσα να σε βρω!!
      Καλό βράδυ!!!

      Διαγραφή
  7. Πολύ καλογραμμένη, ζεστή και γλυκιά η ιστοριούλα σου, Γιωτίνι μου. Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ. Πολλές ευχές για το νέο έτος, να είναι όπως το επιθυμείς... με πολλή αγάπη από και για εσένα - η αφετηρία όλων των θαυμάτων. Σε φιλώ πολύ πολύ. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λυσίπη μου σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
    Φιλιά πολλά!! Να έχεις μία εκπληκτική χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάπι νιού γίαρ δίαρ Γιώτα Αρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. :")
    Ας το καλο σ χαζη μας συγκινησες παλι πρωινιατικο..
    Σαγαπαω..και ας σου το λεω σπανια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή