Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία!

Τα χριστουγεννιάτικα φώτα της πόλης άναψαν. Το ψηλό δέντρο με τα πολλά στολίδια στήθηκε στην κεντρική πλατεία και μικροί - μεγάλοι σπεύδουν να βγάλουν φωτογραφίες κάτω απ' αυτό. Το κρύο έχει αρχίσει επιτέλους να κάνει αισθητή την παρουσία του, αν και καθυστέρησε λίγους μήνες. Στο δρόμο ξεχύνονται άνθρωποι χαρούμενοι, άνθρωποι περισσότερο μελαγχολικοί, όλοι όμως συνειδητοποιημένοι πως τα Χριστούγεννα είναι πολύ κοντά.

Τρέχουν να ψωνίσουν ρούχα για την ημέρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, να πάρουν δώρα στους αγαπημένους τους ανθρώπους και να γυρίσουν σπίτι να ετοιμάσουν τα γλυκά. Το ίδιο κάνει και η Κλέλια, μια 25χρονη λογοθεραπεύτρια, που βλέπει πως τα φετινά της Χριστούγεννα μάλλον θα είναι διαφορετικά από τα προηγούμενα. Πρώτη φορά φέτος που βρήκε δουλειά πάνω στο αντικείμενο που σπούδασε, γεγονός που τη χαροποιεί ιδιαίτερα. Τι κι αν συνεχίζει να δουλεύει στην καφετέρια που ήδη εργαζόταν; Δεν την ενδιαφέρει αυτό ιδιαίτερα, αφού ασχολείται παράλληλα με τη δουλειά που πάντα ονειρευόταν. Ένας μήνας έχει περάσει από τότε που έπιασε δουλειά στο κέντρο λογοθεραπείας και με τον πρώτο της -μικρό- μισθό, αποφάσισε να βγει στο κέντρο και αυτή τη φορά να μην αρκεστεί μόνο στο κοίταγμα των βιτρινών. Σε συνδυασμό με το μισθό από την καφετέρια, αποφασίζει να αγοράσει ο,τι τραβάει η ψυχή της, και ό,τι αντέχει η τσέπη της βέβαια. Δεν παραλείπει φυσικά να βρει δωράκια για τους αγαπημένους της ανθρώπους, τους οποίους μέχρι πρότινος τους είχε παραμελήσει αρκετά.

Μετά από πολύωρη ορθοστασία και αφού τελικά δε βρήκε τίποτα να της αρέσει, κάθισε να πιει καφέ μόνης της, θέλοντας να παρατηρήσει με τη ησυχία της τους ανθρώπους αυτή την περίοδο του χρόνου και να σκεφτεί τα δικά της.
Όλοι φαίνεται να απολαμβάνουν αυτή την όμορφη αίσθηση που σου δίνουν οι γιορτές, βρίσκοντας την ευκαιρία να κάνουν κοπάνα από τα μαθήματα και τις δουλειές τους προκειμένου να πιουν ένα καφέ με φίλους και να δουν τη στολισμένη πόλη.

Η Κλέλια βλέποντας με ενδιαφέρον τον κόσμο γύρω της, κάνει ασυναίσθητα με το μυαλό της μία μικρή αναδρομή στα περσινά της Χριστούγεννα. Τα τόσο μελαγχολικά και μοναχικά της Χριστούγεννα. Μοναχικά μέσα στην ψυχή της. Γιατί όσους ανθρώπους κι αν έχεις γύρω σου, αν μέσα σου υπάρχουν "αγκάθια", θα ματώνεις.
Σκέφτηκε με ποιους άρχισε το 2015 και με ποιους το τελειώνει. Βουρκώνει λόγω του πόνου που ένιωθε πέρυσι, αλλά και λόγω της χαράς που νιώθει τώρα.

Τις περσινές γιορτές τις έβγαλε στο σαλόνι παρέα με την τηλεόραση, κλαίγοντας για έναν έρωτα και για τις επαγγελματικές ευκαιρίες που δεν τις δίνονταν. Η νέα χρονιά μπήκε και η Κλέλια βίωνε ακόμα τις ίδιες καταστάσεις, που κράτησαν για πολλούς μήνες. Τη μία απελπιζόταν και την άλλη προσπαθούσε να δει πιο θετικά και αισιόδοξα τα πράγματα. Οι περιστάσεις βέβαια δεν τη βοηθούσαν, αλλά δεν έπρεπε να αφήσει τον εαυτό της να πέσει ψυχολογικά.

Ενώ τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, έβλεπε πως το 2015 είχε περάσει έτσι, χωρίς η ίδια να έχει καταφέρει κάτι απ' αυτά που ήθελε και της προκαλούσαν πόνο. Έβλεπε τις γιορτές να κατευθύνονται απειλητικά προς το μέρος της. Φοβόταν να ζήσει πάλι τα ίδια Χριστούγεννα. Δεν άντεχε να το παίζει χαρούμενη σε έναν περίγυρο που έδειχνε να απολαμβάνει στο έπακρο τις γιορτές.
Και να που ο τελευταίος μήνας έκανε τη διαφορά και τη διέψευσε κατηγορηματικά. Ένας μήνας κατά τη διάρκεια του οποίου άρχισε να νιώθει γεμάτη. Να κάνει πράγματα με απόλυτη ευχαρίστηση και να συναντάει ανθρώπους με καταλυτικό, πλέον, ρόλο στη ζωή της.
Πίνοντας την τελευταία γουλιά καφέ, σκέφτεται πόσο φοβάται μην τα χάσει όλα αυτά που έχει αυτή τη στιγμή, αλλά από την άλλη πρέπει να απολαύσει τα φετινά Χριστούγεννα και να μη μεμψιμοιρεί, αφού φέτος δεν υπάρχει λόγος.

Τις σκέψεις της διακόπτει η κολλητή της φίλη, Κατερίνα.

"Τι κάνεις παιδί μου μόνη σου εδώ πέρα;"
"Ααα έλα.. είχα πάει για ψώνια και είπα να κάτσω για ένα καφεδάκι.. Τι έγινε εσύ; Τι έχεις;"

Η συζήτηση τελικά κράτησε ώρες, όπως μία κλασική γυναικεία συζήτηση.
Ακούγοντας και βλέποντας τη φίλη της να πονάει, η Κλέλια πονούσε και η ίδια.

"Να σου κάτι;", διακόπτει η Κλέλια την Κατερίνα.
"Καταλαβαίνω ότι πονάς, φαντάζομαι πόσο δεν θέλεις να έρθουν αυτά τα Χριστούγεννα, αλλά μην απελπίζεσαι. Μπορεί να περάσεις ώρες μπροστά από μία οθόνη χωρίς να έχεις όρεξη να κάνεις το οτιδήποτε, μα μη νομίζεις πως όλες οι γιορτές θα είναι ίδιες. Κάθε μέρα είναι μια διαφορετική μέρα και κάθε Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά Χριστούγεννα. Μπορεί φέτος να νιώθεις χάλια γιατί θα σε κάνουν να νιώθεις μόνη, θα 'ρθει όμως κάτι καλό. Έτσι είναι η ζωή.. Τη μία μας ρίχνει, την άλλη μας ανεβάζει. Κράτα αυτό το γλυκό χαμόγελο που έχεις. Φέτος μπορεί να είναι έτσι, του χρόνου θα είναι όμως αλλιώς!!!"

Αυτή είναι η δική μου χριστουγεννιάτικη ιστορία και η επιστροφή μου φυσικά στα δρώμενα της Αριστέας. Πρόκειται για το δρώμενο "Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία". Τις ιστορίες που έχουν γραφτεί και τους συμμετέχοντες μπορείτε να τους δείτε αν πατήσετε πάνω στην ονομασία του δρώμενου. 

Καλές γιορτές!

Giwta Ar.. :**